The Cove (2009)
Zo, een week later ben ik nog steeds pissed door The Cove, wat natuurlijk de kracht van deze documentaire is. Maar ben ik nu een activist of een in-activist?
The Cove laat uiteindelijk zien wat Japanse vissers dolfijnen aandoen. En dat doen ze met zo’n 23.000 dolfijnen per jaar. Ik kan me weinig mensen voorstellen die niet geraakt zullen worden door deze documentaire, of je moet echt een ‘genuine’ haat hebben richting deze dieren. Want dat moeten die Japanners toch ook wel hebben, anders krijgen ze dit toch nooit ‘goedgepraat’ in hun hoofd…?
The Cove won een paar weken geleden de Oscar voor beste documentaire. Dat verdient ie al vanwege de noodzaak van het vertellen van het verhaal, maar daarnaast is deze documentaire ook gewoon heel vet gemaakt. Het tot stand komen van deze documentaire is ook zeker een belangrijke secundaire verhaallijn, en toont dat mensen met passie en idealen toch altijd nog wel íets voor elkaar kunnen krijgen. Er is dus toch nog wel hoop.
Alhoewel: deze hoop zal pas echt iets opleveren als jij deze documentaire kijkt, en net als ik zo geraakt wordt dat je wel iets móet ondernemen. Het liefste zou ik ook met militaire nachtkijkers als freediver in een Japanse lagune onderwatermicrofoons plaatsen, maar ik wil niet dat de onhaalbaarheid van dát plan mij ervan weerhoudt wel écht iets te doen. Ik hoop dat ik met deze recensie een hele bescheiden bijdrage lever, door meer mensen deze documentaire te laten kijken. Dus hop naar de videotheek of een andere filmleverancier van jouw keuze (ja, je leest het goed: in dit geval vind ik de boodschap van deze documentaire veel belangrijker dan die paar euro die de videobranche aan deze DVD kan verdienen), kijken, en actie ondernemen jij. Want ik wil niet dat m’n Flipper-imitatie de dolfijnen overleeft..!