The Ghost Writer (2010)
Het overall gevoel dat me bekroop bij The Ghost Writer was dat van een klassieke thriller. Ondanks dat het onderwerp behoorlijk actueel is voelt de film aan als gemaakt door een grote en ervaren regisseur. And guess what…?
Roman Polanski is de laatste tijd natuurlijk vooral in het nieuws vanwege z’n problemen met de Amerikaanse justitie. Dit zorgt dan ook voor een extra (paranoïde) laag in The Ghost Writer, want hoofdrolspeler en ex-premier Adam Lang (een rol van een zeer goed passende Pierce Brosnan) raakt betrokken in een schandaal waardoor hij het land ook niet kan verlaten. Maar dat terzijde…
The Ghost Writer gaat over een ‘ghostwriter’ – een rol van Ewan McGregor – die wordt ingehuurd om de memoires van een voormalig Britse premier af te ronden in een boek. Zijn voorganger heeft schijnbaar zelfmoord gepleegd (of was het een ‘alcohol-induced-ongeluk’?), en hij krijgt een maand om het boek af te maken. Dat hij daarvoor een kwart miljoen euro of dollar krijgt is nooit weg natuurlijk, maar als kijker weet je dan al lang dat hij meer verkoopt dan alleen z’n schrijfkunsten.
Zo, meer ga ik niet over het plot vertellen. En er is veel meer over te vertellen, want het verhaal van Adam Lang lijkt wel heel veel overeenkomsten te vertonen met het leven van Tony Blair. Daarnaast is dit zo’n film die – ondanks een paar kleine fricties in het plot – het ook helemaal niet van het plot hoeft te hebben. The Ghost Writer zal de geschiedenis in gaan als een intrigerende thriller die je misschien wel vaker wilt gaan zien. Voor mijn gevoel is het niet Polanski’s beste film, maar in onze huidige tijd hoeft zo’n groot regisseur als Polanski ook helemaal niet zijn beste film af te leveren om toch nog altijd hoog boven het gemiddelde uit te steken. Misschien wel het grootste compliment dat ik deze film kan geven, is dat ik af en toe aan Alfred Hitchcock moest denken. Niet zozeer qua thematiek, maar wel qua sfeer en setting.
Naast Ewan McGregor en Pierce Brosnan zien we Olivia Williams in een sterke rol als Langs vrouw. Kim Catrall laat hier gelukkig weer zien dat ze wél kan acteren (nee, ik ga deze recensie niet verdoezelen door de naam van die vrouwenserie hier te noemen), en ook Tom Wilkinson speelt z’n rol weer perfect. Meest opvallende bijrollen zijn er echter voor living legend Eli Wallach en een kale James Belushi, die nooit in een betere film heeft gespeeld (nee, heb Salvador nooit (bewust) gezien…).