Riddick (2013)
Toen ik gisteren naar Riddick ging had ik behoorlijk wat behoefte aan mindblowing actie waarbij ik even alles kon vergeten, en ook al ging dat vergeten aardig, over het geheel genomen was ik niet zo onder de indruk, to say the least. Ik vond Pitch Black (het eerste deel in deze sci-fi serie) geweldig in z’n duistere en lompe stoerheid, maar van The Chronicles of Riddick herinner ik me eigenlijk alleen de aanwezigheid van Yorick – De Wederopstanding van een Klootzak – van Wageningen, dame Judi – James Bond – Dench en Thandie Newton nog.
En als ik eerlijk ben: dit derde deel had ik echt niet in de bioscoop hoeven te zien. Op een kleiner scherm zullen die voor 2013 veel te goedkope visual fx mogelijk ook minder opvallen…
Het verhaal
In het tweede deel wordt Riddick (Vin Diesel) nog ‘gekroond’ als leider van de Necromongers, maar in dit derde deel ligt ie ineens onder flink wat puin op een geblakerde planeet. Eén flashback verder weten we dat Vaako (Karl Urban) Riddick liet opruimen op een voor hem onbekende planeet, en dan begint Riddicks overlevingstocht. In het eerste half uur zien we ‘m de nogal bad ass-beesten op de planeet te slim af zijn, mede omdat hij zegt dat hij het beest in zichzelf weer moet zien terug te vinden. Inderdaad: dat zegt hij vooral, want die dubieuze anti-held uit Pitch Black blijft helaas aardig achterwege.
De reden hiervoor volgt mogelijk uit wat er verder gebeurt. Op één of andere manier weet Riddick namelijk wat er gaat gebeuren als het eenmaal gaat regenen op die planeet, en als hij in een verlaten huurlingen-post op een noodoproep-knop stuit, besluit hij die maar eens in te drukken. Omdat hij nog altijd een gezochte crimineel is en men weet dat die oproep van hem komt, komen er maar liefst twee ruimteschepen vol met cliché-huurlingen op de oproep af, waarbij één van de groepen overigens een link heeft met Riddicks betrokkenheid bij Cole Hausers rol in Pitch Black. Wat volgt is een één-tegen-velen strijd die eigenlijk nergens echt interessant wordt, puur omdat er enkel bad guys in de film zitten. Omdat we het verhaal vanuit Riddick zien gaan we toch ongeremd met hém mee, maar daarmee missen ze het meest interessante van het eerste deel: dat je juist niet wist of je wel met Riddick mee wilde gaan of niet. Dus helaas: niks dubieus aan onze anti-held deze keer…
Passieproject?
Dat er weinig studio’s heil zagen in dit project deed Diesel besluiten om als producent z’n huis als onderpand te gebruiken voor de financiering van deze film. Nogal gewaagd, zeker vanwege z’n veel grotere succes met de betere The Fast & The Furious-franchise. En ik weet niet wat voor villa hij heeft, maar de waarde daarvan zal toch altijd nog een lachertje zijn in verhouding tot een ‘regulier’ Hollywood-budget? Zou dat de reden zijn dat ik me aan vrijwel alle visuele effecten stoorde?
Okay, er zaten een paar beesten in die wel aardig creepy over komen, maar die waren volgens mij niet digitaal. Bij het zien van de bewegingen van o.a. Riddicks schoothondje – hij zegt dat ie het beest in zichzelf weer moet terug zien te vinden om te kunnen overleven, en dat lijkt eventjes te lukken, totdat ie dus een soort van schoothondje neemt! – en het rennen van de vele beesten over de verschroeide planeet moest ik terugdenken aan de eerste Lord of the Rings-film, die er visueel een stuk beter uit ziet, maar ook één scène bevatte waarbij je zó duidelijk zag dat de objecten niet bij de ondergrond hoorden waarop ze dienden te lopen.
Final credits
Nee, deze ga ik me net zo min herinneren als dat tegenvallende tweede deel, ben ik bang. Ze trachten zó hard het niveau van Pitch Black te halen, dat ze bijna een kopie hebben gemaakt, maar dan een mindere. Eigenlijk is Riddicks karakter ook niet interessant genoeg om als dragend middelpunt van een film te dienen, zeker niet als z’n dubieuze karakter niet beter wordt neergezet.
Okay, voor een hele simpele actiefilm biedt ie wel wat escapisme en er werd zelfs aardig wat gelachen om Diesels stoere oneliners in de film, maar overall zou ik je adviseren om op de DVD-release te wachten…