Thirst (a.k.a. Bakjwi – 2009)
Nu Park Chan-wooks nieuwste, Stoker, net op DVD e.d. is verschenen, leek het mij een mooi moment om z’n een-na-laatste film te zien. Zeker ook omdat ik wat liefdesverdriet trachtte te vergeten/-werken, verwachtte ik dat een niet al te moeilijke en lompe Koreaanse film over een priester die vampier wordt en daarmee om moet zien te gaan, de ideale film. Maar wat bleek: de film bevat niet alleen een met Lost Highway te vergeleken thematiek inzake vrouwen, wat m’n verdriet dus zeker niet verminderde, maar Thirst is ook gewoon een erg interessante en bij vlagen ook zeer droge film.
Dus ook al werkte hij niet voor het doel waarvoor ik ‘m keek, het is zeker een welkome aanvulling op Chan-wooks oeuvre…
Het verhaal
Sang-hyeon is een vrome katholieke priester in Zuid-Korea die altijd klaar staat voor de hulpbehoevenden. Om het ultieme offer te brengen besluit hij mee te doen met een zeer gevaarlijk onderzoek, waarbij hij als testpersoon meedoet in een experiment inzake de bestrijding van een gevaarlijk virus. Maar wat blijkt: hij overleeft als enige van de 500 (of 50?) proefpersonen het experiment, maar dat komt vooral doordat het bloed dat hij toegediend heeft gekregen hem heeft veranderd in een vampier…
En hoe groot de verbazing van zo’n ontdekking ook moet zijn, daar wordt in de film zeer droog en bijna droogkomisch mee omgegaan. Daarnaast blijft Sang-hyeon in z’n hart en hoofd nog altijd een priester die de minder bedeelde medemens wil helpen. Als ook nog blijkt dat hij over (bovennatuurlijke?) geneeskrachtige gaven beschikt wordt hij steeds meer aanbeden door de mensen om ‘m heen. Mensen die overigens niet weten dat Sang-hyeon bloed nodig heeft om het gevaarlijke virus niet terug te laten keren. En dan heb ik het nog niet eens over z’n jeugdvrienden Tae-ju en Kang-woo gehad, die inmiddels dan wel getrouwd zijn, maar Tae-ju kijkt toch wel iets te hitsig naar onze priester, die zelf ook wel wat onbedoelde lusten op voelt komen.
Coming-of-age
Eigenlijk is Thirst bovenal een interessante coming-of-age vampierfilm over een priester die als vampier z’n geweten maar niet los wil laten. Mijn theorie, dat interessante vampierfilms de gevolgen van onsterfelijkheid voor je geweten (en zelfs ziel?) onderzoeken, wordt hier op een verrassende manier gekoppeld aan iemand met juist een heel sterk gelovig geweten. Volgens mij is het namelijk een duidelijk kenmerk van vampieren, dat ze vanwege hun onsterfelijkheid ongestraft overal mee weg kunnen komen, mede ook omdat ze zich niet druk hoeven te maken over een hiernamaals/’eindoordeel’. En daardoor dus ook geen geweten ‘nodig hebben’. De gewetenloze en losbandige manier van handelen van – SPOILER ALERTje – die andere vampier in de film onderstreept mijn interpretatie – EINDE SPOILER ALERTje – wat natuurlijk altijd ‘fijn’ aanvoelt…
Final credits
Geïnspireerd door Émile Zola’s Thérèse Raquin heeft Chan-wook een onverwacht interessante vampierfilm gemaakt, waarin niet alleen de gewetensthematiek in vampierfilms wordt verkend, maar ook het venijnige karakter van de relatie tussen man en vrouw een belangrijke plek heeft. Mogelijk wat confronterender dan ik vooraf had gehoopt, maar ergens ook wel leerzaam.
Dus ik hoef er weinig meer woorden aan vuil te maken: zeker voor fans van Chan-wook een must-see, maar denk dat alle arthouseliefhebbers deze verrassende film wel kunnen waarderen. Ook al komen er toevallig wat vampiers voorbij…