Paranoia (2013)
Toen de sneak preview voor deze film afgelopen was had ik al door dat ik snel iets moest gaan schrijven over deze behoorlijk mislukte film, omdat ik hem anders wel heel snel zou vergeten. Helaas vergat ik dat dus ook, dat snelle schrijven, waardoor het nu vrij lastig is een recensie te schrijven. Maar dat zegt eigenlijk ook genoeg natuurlijk, ondanks de aanwezigheid van grootheden als Gary Oldman, Harrison Ford en Richard Dreyfuss. Gooi daar nog een Amber – The Rum Diary, All The Boys Love Mandy Lane – Heard, Liam – The Hunger Games – Hemsworth, Josh – Lost – Holloway en een Julian – The Fantastic Four – McMahon tegenaan, en je begrijpt dat de verspilling van zoveel talent m’n teleurstelling alleen maar vergroot…
Het verhaal
Adam Cassidy (Hemsworth) is mega-ambitieus en werkt bij een smartphone-bedrijf. Nogal arrogant en cocky presenteert hij de plannen van z’n team aan z’n baas Nicolas Wyatt (Oldman), maar wordt al snel afgebrand. Als wraak besluit het team een avondje te gaan clubben op kosten van de zaak, en dat geeft Wyatt de ideale mogelijkheid om Adam voor z’n kar te spannen. Zeker omdat Wyatts bedrijf in een nogal flinke concurrentieslag verwikkeld is met het bedrijf van z’n oude baas/vriend Jock Goddard (Ford), besluit Wyatt Adam in te zetten voor een stukje bedrijfsspionage. Z’n vrienden krijgen hun baan terug, hij verdient ineens meer dan een ton, en het enige dat hij hoeft te doen is z’n geweten wat aan de kant te schuiven. Natuurlijk houdt hij alle informatie voor zichzelf, en ‘natuurlijk’ heeft hij een rechtgeaarde ex-politieagent vader (Dreyfuss), maar om iets te maken van jezelf zul je over lijken moet gaan. Toch?
Al snel komt hij erachter dat het spelletje dat gespeeld wordt een stuk grover is dan hij dacht, maar als kijker weet je dat al lang, want de film begint namelijk met een scène die voorbij de helft van de film weer terugkomt. Ondertussen heeft hij tijdens de beruchte stapavond het hart proberen te winnen van Emma (Heard), maar het zal niet als een verrassing komen dat in een film als Paranoia deze Emma op een niet al te verrassende plek blijkt te werken…
Thriller, paranoia..?
Paranoia wordt als thriller verkocht, maar gaat ten eerste niet over een paranoïde persoon en is ook nergens echt spannend. De elementen zitten er wel in (foto’s van voormalige collega’s die het spel niet zo goed meespeelden, twee hoog-intelligente CEO’s die elkaar de loef af willen steken, et cetera), maar het werkt echt nergens. Of dat nu aan Hemsworth ligt, die vooral een pretty boy is maar nergens de intelligentie van z’n karakter weet te tonen (in tegenstelling tot Amber Heard overigens, die zowel gruwelijk mooi is en ook best intelligent over komt in de film), aan regisseur Robert Luketic (die wel ietwat verraste met 21, maar The Ugly Truth heb ik wijselijk overgeslagen, terwijl ik het Ashton Kutcher-verhikel Killers echt alweer compleet vergeten was) of aan de onervaren schrijvers Jason Dean Hall en Barry Levy, dat weet ik niet, maar ik gok op Luketic. Barry Levy schreef eerder het iets betere (maar ook niet geweldige) Vantage Point, en Halls volgende film wordt de nieuwe van Clint Eastwood (!) met Bradley Cooper (!) in de hoofdrol. Dus hopelijk kan hij wél schrijven…
Final credits
Nee, sla Paranoia over, want waarschijnlijk het enige dat je je van deze film zult herinneren is dat je een euro of negen lichter bent (mocht je ‘m in de bioscoop gaan zien). Spannend is het nergens, en door het veel te simpele scenario krijgen de acteurs ook nergens een kans om iets te laten zien. Okay, er zitten twee best goede scènes tussen Oldman en Ford in, waarbij ik wel wat schrok van de ‘ouderdom’ van Ford, maar dat is niet de verdienste van de schrijvers of de regisseur, want dat doen die twee echt met een paar vingers in elkaars neus…
En als je een film Paranoia noemt, moet je daar dan niet iets meer mee doen dan je hoofdkarakter twee keer over z’n schouder te laten kijken..?