Gravity (2013)

Allereerst: Gravity biedt de beste live action 3D sinds Avatar en is visueel één van de beste films ooit gemaakt. Mogelijk een boude uitspraak, maar dit is nu echt zo’n film die je groot op een 3D IMAX-scherm moet zien, zoals ik vannacht. En nadat ik na zo’n kwartier m’n onderkaak weer tegen m’n bovenkaak kreeg kwam ik er vrij snel achter dat Alfonso Cuarón ook nog een mooi klein verhaal vertelt. Overweldigende visuals met ook nog een goed klein verhaal over loslaten: een zeer fijne combinatie..!

Het verhaal
Dr. Ryan Stone (Sandra Bullock) werkt aan de Hubble-telescoop, om één of ander medisch apparaat te testen. De precieze invulling van haar werkzaamheden weet ik niet, maar heel belangrijk is dat ook niet voor het verhaal. Ze wordt bijgestaan door een Indiase engineer en door Matt Kowalski (George Clooney), supervisor van de ruimtemissie. De Enterprise-shuttle zit mooi aan de telescoop gekoppeld, en iets verderop zweeft het International Space Station ISS. Alles lijkt pais en vree, zeker ondersteund door de stilte van de ruimte, totdat er ineens wat verontrustende berichten vanuit mission control in Houston komen. Door één of andere ontploffing van een Russische satelliet vliegt er nogal wat ruimte-afval met gruwelijke snelheid door een baan om de Aarde, en uiteindelijk bedreigt dat ook hun missie.

Het kippenvel kruipt weer over m’n armen als ik terugdenk aan het moment dat Stone losraakt van de arm die haar vasthield aan de shuttle en ze ineens vrij de ruimte in zweeft. Inderdaad: paniek alom, maar Kowalski weet haar wonderbaarlijk weer wat tot rust te brengen, mede ook vanwege een leuke droge recordpoging die hij aan het wagen is. Meer ga ik over het verhaal niet vertellen, maar weet dat je waarschijnlijk tot een halve minuut voor het einde van de film met samengeknepen vuisten en vol ontzag zit te kijken…

Balans
Maar het knappe: ondanks de grootsheid van de setting vertelt Cuarón eigenlijk een heel klein verhaal, en dat leverde wel vaker geweldige films op. Ik las ergens “blockbuster minimalisme”, maar dan dus vermengd met de beste visual effects die ik in lange tijd en mogelijk zelfs in m’n leven zag. Vooral de scène dat Bullock zich in foetushouding in het luchtledige laat rondzweven bood veel meer dan enkel een rustmoment in de film, het is ook een soort van aankondiging van wat komen gaat…

Genre?
Officieel valt zo’n film natuurlijk onder science fiction, maar eigenlijk is dat een volledig verkeerde term, want Gravity is vooral een thrilling drama. En een drama waar je vanwege het vrijwel ongelooflijke avontuur geweldig in wordt meegezogen, zeker ook door de grote aandacht voor details, waardoor ik zo goed als niks ongeloofwaardigs kon ontdekken. Daarnaast speelt de film zich ook niet in de toekomst af, wat niet geheel het juiste criterium is om een film al dan niet “science fiction” te mogen nomen, maar je begrijpt waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Wat ik vooral ook wil zeggen: laat een mogelijke afkeer van science fiction-films je absoluut niet weerhouden om deze film te gaan zien.

Visuals
Natuurlijk is de lijst van visual en special effects-medewerkers aan deze film gruwelijk lang. Maar degene die naast Cuarón (en Bullock!) de meeste credits verdient is cinematograaf Emmanuel Lubezki. Is hij niet gewoon de beste D.O.P. ter wereld, met films als Como agua para chocolate, Sleepy Hollow, Y tu mamá también, Ali, The Assassination of Richard Nixon, The New World, Children of Men, The Tree of Life en To the Wonder op z’n CV..? Ik kan er serieus maar amper over uit hoe geweldig het er allemaal uit ziet, wat nog wordt ondersteund door het feit dat de 3D met nu echt geen enkele keer in de weg zat. En dat is me dus echt bijna nooit overkomen…

Final credits
Ik verwacht dat het kleine verhaaltje dat Cuarón vertelt nog wel verder zal bezinken, en dat zal mijn beleving van deze film alleen maar versterken, denk en hoop ik. Visueel is Gravity dus sowieso één van de meest indrukwekkende films ooit, en ik raad je echt aan om die extra kosten voor het IMAX 3D-kaartje te betalen. Ik kan me amper voorstellen hoe jammer het zou zijn als je deze film op niet-legale wijze via één of andere rip thuis zou kijken.
Als afsluiter noem ik nog het mooie contrast tussen de rust van Kowalski en het nogal snel in paniek raken van Stone, wat natuurlijk ook veel geloofwaardiger is in de situatie waarin ze terechtkomen. Want uiteindelijk past dat ook erg goed bij de mooie dramatische ontwikkeling van misschien wel beide karakters…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1454468