Knight and Day (2010)
James Mangold wisselt nogal af. Ooit begonnen met Heavy (kan me herinneren dat ik die erg mooi vond), daarna bracht ie een paar dozijn grote acteurs bij elkaar in Cop Land, wat hij vervolgde met de toch wel doorbraak-film van Anglina, Girl, Interrupted. Daarna ging hij voor de wat makkelijkere kost met Kate & Leopold en Identity, waarna hij de “Ray-for-white-people” Walk the Line maakte. En ik genoot vorig jaar wel behoorlijk hard van de remake van 3:10 to Yuma. En nu komt ie met Knight and Day, oftewel Cruise and Diaz, en dat is dan toch weer een wat simpel tussendoortje. Maar wel behoorlijk vermakelijk…
Het grootste probleem van Knight and Day lijkt dat ‘ze’ veel teveel CGI- en actiescènes in de film hebben willen stoppen. Alsof dat het enige is dat we willen zien. Ik bedoel: ik vind het helemaal niet erg om anderhalf uur naar de glimlach van Cameron Diaz te kijken, en ik denk dat de meeste meiden het afgetrainde (48-jarige!) lijf van meneer Cruise ook niet onaantrekkelijk vinden. Daarnaast is hun geflirt aan het begin van de film leuk, maar hoe verder de film vorderde, des te ongeloofwaardiger het aanvoelde. En plot-technisch: wat doet mevrouw Diaz eigenlijk in de film, of: in het verhaal? Haar rol slaat eigenlijk nergens op, behalve dan dat het een mooie naam op de poster is…
Okay, ik moet niet al te hard zeiken, want dit was wel weer echt zo’n film waardoor ik na afloop in m’n auto door de stad scheurde, omdat ik ergens dat ‘adrenaline-gevoel’ had dat ik voor het eerst bij Karate Kid (het origineel ja, uit 1984) voelde. Als in: het is wel een stoere film met veel actie, achtervolgingen en ontploffingen. Jammer dat je toch best vaak ziet dat het CGI is, en de actie is soms leuk creatief, maar af en toe ook erg gezocht.
Oh ja: het verhaal ;). Cruise speelt een agent/spy-gone-rogue (of toch niet?) die in het bezit is van iets dat ontwikkeld is door Paul – Little Miss S. – Dano’s karakter, en wat ook door de bad guys begeerd wordt. Eigenlijk maakt het geen snars uit of ik vertel dat het een ‘eeuwigdurende batterij’ is, maar mogelijk toont het wel meteen de wereld waarin de film zich afspeelt. Die is namelijk zo lekker over de top, dat je al vrij snel door hebt dat je niet serieus naar deze film moet kijken hoor. Maar toch: ondanks dat ik me echt goed heb vermaakt, vind ik dat de balans toch teveel richting CGI-actie overhelt. Met zulke acteurs en zo’n regisseur hadden ze wel wat meer vertrouwen mogen hebben in het verhaal en de karakterontwikkeling. Maar om niet helemaal zeikerig af te sluiten: Knight and Day is wel de gelukte versie van Killers…