The Counselor (2013)
Een film die zulke extreme reacties oproept, van “Worst movie ever made” (van één van mijn persoonlijke recensie-helden) tot “Modern day Shakespeare“, is sowieso natuurlijk een must-see voor serieuze filmfans. Dat de film daarnaast geschreven is door Cormac – No Country for Old Men – McCarthy, geregisseerd door Ridley – Prometheus, Alien – Scott met hoofdrollen voor Michael – Shame – Fassbender, Brad Pitt, Cameron Diaz, Penelope Cruz én Javier Bardem, dat maakt het voor marketeers nóg lastiger om de film niet aan een veel te groot publiek aan te raden. Want The Counselor is eigenlijk ook een arthousefilm. En dat ie ‘nogal’ intrigeert en me nog altijd doet ‘puzzelen’ naar wat Scott en McCarthy precies willen vertellen, dat is eigenlijk al een groot compliment an sich. Maar met een ongemakkelijk gevoel de bioscoop verlaten is niet iets waar de meesten op zitten te wachten, ben ik bang…
Het verhaal
Fassbender speelt “the counselor”, een advocaat in El Paso, Texas. Door z’n werk is hij met nogal wat foute sujetten in aanraking gekomen, en om z’n geweldige leven met Laura (Cruz) te kunnen handhaven besluit hij betrokken te raken bij een shady drugsdeal. Eigenlijk best tegen het advies van z’n criminele kompanen Reiner (Bardem) en Westray (Pitt) in, maar zoals het een klassieke tragedie betaamt, daar trekt hij zich weinig van aan. Een beetje hoogmoed en vooral hebzucht drijven hem richting grenzen waarvan hij waarschijnlijk helemaal niet wist dat die bestonden.
Reiners liefje Malkina (Diaz) heeft een voorliefde voor jachtluipaarden en mogelijk haar eigen agenda, want Reiner twijfelt zelf ook hardop hoe het met de macht in hun relatie zit. Een nogal grafische beschrijving van een nogal plastische sekspartij versterken mijn interpretatie van (een deel van) de thematiek van deze film, maar daar zal ik hier nog niet teveel over uitweiden (zie de paragraaf hieronder). Zeker omdat in mijn ogen het fijnste aan een film als The Counselor is dat je zelf op zoek mag/moet naar een betekenis. In dat licht moest ik overigens meer aan Oliver Stone’s Savages denken dan aan één van McCarthy’s vorige hits: No Country for Old Men, zeker omdat Savages ook wat onduidelijker is in z’n betekenis, waar No Country for Old Men duidelijk één van de betere films van de laatste tien jaar is. In mijn ogen althans…
Thematiek
The Counselor is McCarthy’s eerste verfilmde originele scenario. Een eerder scenario is omgezet naar een TV-pilot, waar No Country for Old Men en The Road waren gebaseerd op boeken van hem. Dus verwacht naast het grove en ‘naakte’ geweld van de allerhoogste plank ook veel filosofische overpeinzingen, zeker ook van personen waar je dat niet van verwacht. Dat die dialogen af en toe vrij onrealistisch overkomen is zo’n beetje de basis van alle grove kritiek op de film, maar ik heb vooral het gevoel dat daarin gehint wordt naar iets metafysisch, zoals dat in No Country for Old Men ook – en volgens mij wel een stuk sterker – gebeurde. SPOILER ALERT In mijn interpretatie van de essentie van The Counselor neig ik naar een soort macht-van-vrouwen-thema, en de angst die mannen hier mogelijk terecht voor mogen/moeten voelen. Zeker als vrouwen hun ogenschijnlijk wat grotere emotionele afhankelijkheid loslaten, zoals Malkina in de film letterlijk toont met haar “The truth has no temperature” -uitspraak. Koppel dat aan de door Bardem nogal grafisch uitgelegde seksscène, waarin de vrouw haar eigen genot wel heel duidelijk boven dat van de man zet (zo ver zelfs dat de man het niet meer sexy vindt) en het puur natuurlijke instinct van Malkina, onderstreept door de aanwezige jachtluipaarden waar je als prooi gewoon niet aan kunt ontsnappen, dan voel ik me steeds meer gesterkt in m’n interpretatie. Daarnaast laat het kartel, waar de drugs van zijn die in de deal ‘misplaatst’ worden, af en toe zonder enige concrete aanleiding zien waar ze toe in staat zijn, iets dat meerdere keren terug komt. Dat roept bij menigeen mogelijk wat verwarring op, maar heeft dat niet eenzelfde metafysische symboliek als de rol van Anton Chigurh in No Country for Old Men, maar dan mogelijk nog abstracter..? EINDE SPOILER ALERT
Final credits
Misschien wel de opvallendste negatieve reactie op IMDb, die onbedoeld eigenlijk gruwelijk positief is: “This movie combined the bad elements of Bring me the Head of Alfredo Garcia and Touch of Evil with the rotten scripting of 25th Hour.” Films waar je graag mee vergeleken wilt worden, ook al vergelijken ze je met de mindere kanten van die films.
En soms is de mate waarin een film in m’n hoofd ‘nasuddert’ wel belangrijker dan hoe ‘goed’ ik de film vond. Een kritische blik op The Counselor zal best wat fouten aan het licht brengen, en ik twijfel – zoals wel vaker overigens – nog altijd wat tussen “Het lijkt toch allemaal net niet goed genoeg uit de verf te komen” en “Shit, ik heb ‘m nog niet helemaal door“. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat deze film over een paar jaar een stuk hoger aangeschreven zal worden dan nu het geval is. Waar veel hedendaagse Hollywoodfilms me echt irriteren qua simpelheid, daar wrijft deze film stevig tegen de haren in. En dat is een ongemak waar ik veel meer respect voor heb dan voor simplistisch commercieel vermaak…
Eindelijk vind ik iemand die deze film op een slimme artistieke manier analyseert ipv die negatief oppervlakkige kijk die mensen kunnen hebben. Dat blijkt echter uit hun recensies. En dan wel op pagina 1 van google.
Ik las in een kolom rechts ”wie ben ik”…. Is deze site dan ook van jou of mag jij hier recensies schrijven?
Ik kijk namelijk ook veel films en tuurlijk bestaan er leuke simplistische commercieel vermaak films, waar de beelden alleen gevolgd hoeven te worden wil je het volgen.
Bij the counselor en no country for old men zou men in slaap kunnen vallen bij wijze van. Dat is alleen mogelijk als zij niet slimmer kunnen zijn dan alleen naar simpele films te kijken en er vervolgens een fantastische mening bij geven.
En bij een film die betekenis geeft om bepaalde details, zoals deze, waar kijkers tegenwoordig of misschien wel nooit een F om gaven, wordt er gelijk een mening gegeven over hoe slecht het is. Ik moet zeggen: slechte analyze van hun. Daarom word ik zo blij van jou recensie. Eindelijk iemand die eens wat begrijpt.
De matrix vindt men namelijk over het algemeen ook een goede trilogy, maar de meesten weten eigenlijk niet echt waar het over gaat. Ze denken dat het gaat over wat ze zien. Een vechtscene dat trinity bijvoorbeeld terug tot leven komt. Denken ze dat het per se daar om gaat maar het betekent meer.
Hoop dat je snel wat terug stuurt.
peace
Hi Jordi,
Bedankt voor je positieve reactie. Leuk om te lezen!
Ja, deze site is van mij, en ik ben ook de enige die hier recensies schrijft (bijna 1000 inmiddels :)). Ik begrijp wat je bedoelt. Er zijn mensen die hun onbegrip zien als iets slechts aan de film, terwijl het natuurlijk ook een andere reden kan hebben. Vandaar dat ik m’n recensies ook zo persoonlijk schrijf en ook eerlijk toe geef als ik een film mogelijk niet door had. Alleen als een film me pissig maakt (vaak door disrespect voor ons als kijkers), dan IS een film bij mij slecht, maar meestal VIND ik iets niet goed, of juist wel.
Ik vind het wel fijn om niet alles ‘zeker’ te weten, volgens mij leer je dan ook meer…
Ja, ik snap bijv. dat een andere recensieschrijver, zoals 1 van the counseler, zegt dat het een slechte film is. Waarschijnlijk bedoelt hij of zij wel dat hij dat vindt. Maar het gaat om wat hij zegt. En wat hij zegt is onzin, zoals bijv. dat het een zinloze film was zonder enkel begrip richting the counselor toe. Dat de counselor geen enkele noodreden had om een drugsdeal te gaan doen. Dan denk ik hoe kan je dat niet gezien hebben. Hoe kan je de reden niet gezien hebben. Waar heeft hij dan naar zitten kijken, vraag ik me af. ieder persoon heeft een reden. Ieder bepaald voor zich zelf o het noodzakelijk is of niet. En zelfs als het geen noodzaak is kan je toch begrijpen dat niet alle beslissingen qua criminele beslissingen voortkkomen uit noodzaak.Dus omdat die recensieschrijver vindt dat je eerst een noodzakelijke reden nodig heb om drugs te dealen, kan hij dus de reden niet zien. Zo zie je wat de judgements van mensen voor beperkingen in hun ogen en hersenen opleveren he.
Het kwam door die diamantengesprek waarbij het in zijn bol schoot om oppermachtig te worden over zijn vrouw die hij wilde domineren. Laten we dat intrepreteren in een positieve mannelijke beschermingsrol uit lust en liefde en verliefdheid naar die vrouw toe.In bed met samen merk je dat aan hem en door de beslissing die hij heeft gemaakt in het criminele circuit, na die ene diamant zo graag te willen kunnen kopen voor haar. En niet om haar te ownen, maar om wat die oudere man aan tafel die het over specifieke diamanten had en daarbij een vrouw en liefde aals voorbeeld gebruikte. En die recensieschrijver zei dat het houterig was en uitermate niet aantrekkelijk om te zien zo een rare ”sexscene”
Voor mij de beste van het afgelopen jaar…
"En soms is de mate waarin een film in m’n hoofd ‘nasuddert’ wel belangrijker dan hoe ‘goed’ ik de film vond. Een kritische blik op The Counselor zal best wat fouten aan het licht brengen, en ik twijfel – zoals wel vaker overigens – nog altijd wat tussen “Het lijkt toch allemaal net niet goed genoeg uit de verf te komen” en “Shit, ik heb ‘m nog niet helemaal door“. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat deze film over een paar jaar een stuk hoger aangeschreven zal worden dan nu het geval is. Waar veel hedendaagse Hollywoodfilms me echt irriteren qua simpelheid, daar wrijft deze film stevig tegen de haren in. Bjorn En dat is een ongemak waar ik veel meer respect voor heb dan voor simplistisch commercieel vermaak…"
Voor mij de beste van het jaar…