mijn top 25 films van 2013

Ik ga niet zeuren dat het eigenlijk weer te moeilijk was dit jaar, want ben vooral blij dat ik 2013 wederom een geweldig filmjaar vond. Zeker ook qua Nederlandse films, waar ik niet uit drie films kon kiezen en daarom maar een cop out heb gepleegd en er drie bij elkaar heb genomen. Mogelijk opvallend dat de maker van de nummer 3 van vorig jaar dit jaar op nummer 1 staat? Daarnaast heb ik wel een stuk minder films gezien dan vorig jaar (171 ‘slechts’, in vergelijking met de 220 van vorig jaar), maar dat maakt onderstaand lijstje volgens mij niet minder indrukwekkend.

Dus zonder verder gedoe, hierbij mijn zeer persoonlijke top 25 van 2013:

1. Mud: Jeff Nichols bewees met Take Shelter (de nummer 3 van vorig jaar) en Shotgun Stories al een nieuwe force to be reckoned with te zijn, en ook McConaughey toont aan, na o.a. Killer Joe, een geweldige carrièreswitch gemaakt te hebben. Maar de reden dat deze voor mij persoonlijk op 1 is gekomen is dat de film niet alleen iets prachtigs zegt over de liefde (op ’n moment dat ik zwaar veel liefdespijn had), maar dat ook nog eens combineert met een gevoel van nostalgie door het verhaal over een paar jochies te laten gaan, dat op zoek gaat naar vrijheid in de natuur, zoals ik dat (heel) vroeger ook graag deed (en eigenlijk nog steeds graag doe).
2. Inside Llewyn Davis: zeer mooi verhaal over een wannabe artiest die vooral met zichzelf worstelt en daarmee z’n omgeving best wel pijn doet. Zeer apart ook, omdat ie bij mij pas een half uur later, toen ik al thuis was, ineens hard aan kwam…
3. Gravity: misschien wel de beste visual effects aller tijden, dus qua grootsheid vrijwel onovertroffen. Maar Cuarón weet ook te boeien met een mooi klein verhaal over iemand die om moet zien te gaan met onverwerkte pijn. Als Hollywood weer zulke grootse films gaat maken, dan zie ik haar toekomst flink rooskleuriger tegemoet dan wanneer ze blijven hangen in sequels, prequels, remakes en/of gameverfilmingen…
4. La vie d’Adèle: prachtig subtiel, gedurfd, naturel en een mooie rustige en universele kijk op verliefd zijn en relaties.
5. Only God Forgives: na Drive weet Winding Refn wederom te verrassen, en deels ook vanwege het tegen de haren instrijken van de verwachtingen zo hoog in de lijst; maar qua thematiek ook zeker één van de interessantste films van het jaar.
6. The Master: mogelijk dat ie bij 2012 hoorde, maar ik zag deze geweldige film dit jaar pas; over individuele vrijheid versus de behoefte aan een leider, maar ook over nog zoveel meer…
7. Frances Ha: Greta Gerwig breekt nu eindelijk écht door in deze film van Noah Baumbach. Ook over een zoekende (artistieke) twintiger in New York, btw…
8. Spring Breakers: heerlijk rebelse (en kritische!) film van de maker van Gummo, en alleen al door die cover van dat Britney Spears-nummer geweldig voor liefhebbers van ‘cultfilms’.
9. Silver Linings Playbook: mogelijk ook een 2012-film, maar toch in de lijst omdat ik dit prachtig romantisch drama pas dit jaar kon zien. David O. Russell wordt alsmaar beter, lijkt wel…
10. Stoker: in het jaar dat z’n Oldboy door Spike Lee werd verkracht komt Park Chan-wook met z’n eerste Amerikaanse film, wat mogelijk de film is die het meest ongemakkelijk bleef hangen afgelopen jaar.
11. Before Midnight: als fan van Before Sunset en Before Sunrise nu de mooie afsluiter (?) van de liefdesgeschiedenis van twee karakters die ik de afgelopen achttien jaar altijd wel ergens in m’n achterhoofd heb gehad. En nee, dat is geen spoiler…
12. What Maisie Knew: het meest ongelooflijke aan deze film is niet dat het originele verhaal uit 1897 (!) zo hedendaags aanvoelt, maar het acteerwerk van dat meisje, door wiens ogen wij zien hoe ze zelf eigenlijk ‘volwassener’ is dan haar immer vechtende ouders.
13. The Place beyond the Pines: ook zo’n film die goed blijft hangen en nog altijd raar aanvoelt, zeker omdat ie mij ook wees op m’n soms nog te conventionele kijkgedrag.
14. The Bling Ring: mogelijk wordt de scherpte van deze film pas over een jaar of tien écht gezien..?
15. To the Wonder: Terrence Malick is gelukkig helemaal terug en wist mij met deze poëtische film wederom stevig te raken.
16. Berberian Sound Studio: verrassend raar en indrukwekkend, en weet als vrij kleine film toch ‘groots’ te zijn. Zeker voor cinefielen (en filmmakers) een must…
17. The Counselor: totaal niet wat het publiek wilde/verwachtte, maar doordat ie bij mij ook nog altijd lekker ‘wringt’ toch een plek in deze lijst.
18. Borgman/Wolf/De Wederopstanding van een Klootzak: zoals ik al zei, een geweldig jaar voor de Nederlandse film, en dan laat ik The ontmaagding van Eva van End nog buiten beschouwing, terwijl ik Het Diner nog niet gezien heb.
19. Kon-Tiki: niet zozeer de film zelf, maar het getoonde avontuur is zó aanstekelijk dat je het aankomend jaar zo’n tien weken zonder Filmofiel zult moeten gaan stellen, want ik ga ook een flink avontuur aan…
20. The Way Way Back: de leukste en ook beste komedie van het jaar, ook door de geweldige rol van Sam Rockwell.
21. A Late Quartet: een zeer mooi klein verhaal over passie, ouder worden en loslaten, gezet in m’n favoriete stad…
22. Thale: mogelijk de grootste verrassing in deze lijst, deze low-budget Noorse film die ons, de beschaafde mens, een spiegel voorhoudt.
23. The Kings of Summer: de Stand By Me van de nieuwe generatie?
24. Blue Jasmine: Woody blijft elk jaar terugkomen in m’n lijstje, ondanks dat ik hier niet voor 100% in kwam (of wilde komen?).
25. Prisoners: ondanks dat ik na Incendies teveel van Villeneuve verwachtte toch nog altijd één van de spannendste films van het jaar…

Best een gevarieerd lijstje, als zeg ik het zelf. En dan heb ik bijvoorbeeld La grande bellezza en The Act of Killing, waar ik enkel geweldige dingen over heb gehoord, nog niet gezien.
Maar dan ben ik nu  natuurlijk erg benieuwd naar jouw reactie, maar misschien nog wel meer naar jouw top-lijstje…