Supermensch: The Legend of Shep Gordon (2013)
Nadat m’n euforische gevoel na het zien van deze geweldig leuke, interessante en mooie documentaire iets was gaan liggen was m’n eerste ‘krantenkopgeile’ gedachte: “Als er een Nobelprijs voor het loyaal helpen van mensen zou zijn, in goede en slechte tijden, dan zou Shep Gordon die als eerste ontvangen.” Nu is dat mogelijk wel wát overdreven, maar de weg die deze man heeft afgelegd, om uiteindelijk bij een eigenlijk ontzettend simpele maar grootse levensfilosofie uit te komen, toont de reden waarom deze documentaire met recht de tagline “Meet the Man Who Invented Sex, Drugs and Rock ‘n’ Roll” kreeg. En wat deze documentaire zo mooi maakt is dat zijn levensfilosofie er één is waar menig religie een puntje aan mag zuigen…
Het verhaal
Co-regisseurs Beth Aala en Mike Myers (!!) beginnen deze documentaire met ontzettend veel korte anekdotes en bekende talking heads, waarna ze gelukkig wat gas terugnemen en het levensverhaal van rock manager, filmproducent, bedenker van coole kookprogramma’s, ‘JewBu‘ (joodse boeddhist) en uiteindelijk levensgenietende filantroop Shep Gordon neerzetten. Hoe hij bijvoorbeeld als trippende broekie en nobody nog geen 24 uur in Los Angeles was en al door Janis Joplin knock-out werd geslagen in het motel waar zij uiteindelijk ooit een overdosis nam. En daar houd ik direct ook op met het verklappen van het ongekend aantal geweldige anekdotes die door talloze bekende sterren uit de muziek-, film-, kook- en entertainmentindustrie worden verteld. Rest me enkel te melden dat dat Janis Joplin-verhaal best heftig en verrassend is, maar mogelijk wel het minst opmerkelijke verhaal dat je te horen krijgt in deze documentaire. Het is namelijk werkelijk on-ge-lo-fe-lijk hoeveel ontzettend coole verhalen voorbijkomen en hoeveel carrières die mij tot vóór gisteren volledig onbekende kerel heeft gehad. Zeker vier keer gierde er “Say what? Heeft hij dat óók nog gedaan?” door m’n hoofd.
Loyaliteit
Maar het is de manier waarop hij aan het eind van de documentaire in het leven staat wat van hem zo’n opmerkelijk persoon maakt. Natuurlijk heeft hij als manager van onder (vele) andere Alice Cooper, Blondie en Terry Pendergrass zoveel succes gehad omdat hij zo loyaal was aan z’n cliënten, maar vooral omdat hij dat vanuit z’n hart lijkt te hebben gedaan. Maar als hij – na de logische openbaring dat werkelijk iedereen kapot gaat aan fame – z’n leven omgooit en ten dienste stelt van het genot, plezier en leven van anderen, dan is het nog altijd dat menselijke hart van hem dat hem zo geliefd maakt. En juist daarom hebben Aala en Myers waarschijnlijk IEDEREEN voor de camera gekregen…
Final credits
Weet je, veel meer ga ik niet vertellen over deze documentaire, juist omdat ik het ook zo geweldig vond om alles tijdens het kijken te ‘ontdekken’. Waar ik mee wil eindigen is dat waar de seks, drugs en rock ’n roll van het begin van z’n carrière iets anders doen vermoeden, juist die periode zo nodig was om ervoor te zorgen dat dit uiteindelijk best een passende film voor bijvoorbeeld kerst is. Want Gordons levensfilosofie, geïnspireerd door z’n vriend de Dalai Lama en vooral door een topchef, past perfect bij de Kerstgedachte, want die haalt het begrip ‘sociale verplichting’ compleet onderuit.
Oh ja, had ik al verteld hoe hij als manager een cliënt binnenhaalde door een wedstrijdje ‘drugs doen en kijken wie het langste overeind blijft’ uitschreef? Shep Gordon: beschermer van sterren door dik én dun. Echt een must-see voor iedereen die een kijkje wil in die enorme entertainmentindustrie en wil weten wat een écht goede manager allemaal doet voor z’n cliënten…