Get Hard (2015)
Als vrij groot fan van Will Ferrell had ik vooraf al gehoord dat deze film in Amerika nogal wat kritiek te verduren had gekregen, dus heel hoog waren m’n verwachtingen niet toen ik deze in de sneak zag. En ook al is Get Hard nergens ‘groots’ of hilarisch, ik heb me wel redelijk vermaakt, ondanks de té simpele premisse. Bij zulke films is het vaak al een compliment als zo’n film nergens irriteert, wat ie mij zeker niet deed. Moet zelfs eerlijk toegeven dat ik tijdens de film merkte dat ik de ’tijd’ even kwijt was, wat normaliter een erg groot compliment is. Maar mogelijk kwam dat deels ook wel doordat ik ‘m op 28 april zag, de dag na Koningsdag…
Het verhaal
James King (Ferrell) is een hardwerkende en wat naïeve stock broker die in een kast van een huis woont met z’n verloofde Alissa (Alison – Community, The Kings of Summer – Brie). Zij is veel te lekker voor hem, maar voordat je denkt dat ze een golddiggin’ trophy wife is, blijkt dat ze de dochter van Martin (Craig T. Nelson) is, James’ baas. Maar helaas voor James: hij wordt beschuldigd van fraude, en voordat hij het weet is Alissa bij hem weg en heeft ie nog 30 dagen om zich voor te bereiden op een lange gevangenisstraf in San Quentin, omdat de rechter een (overigens nogal ongeloofwaardig) voorbeeld wil stellen inzake witteboordencriminaliteit.
Als redelijk wereldvreemd en totaal ‘street unwise‘ persoon vreest James de gevangenis natuurlijk ontzettend, maar na zijn politiek compleet incorrecte aanname dat de zwarte kerel die altijd z’n auto’s poetst hem wel kan helpen om zich voor te bereiden op het leven in de gevangenis, besluit deze vrij huiselijke Darnell (Kevin – The Wedding Ringer – Hart) om z’n kans te wagen, mede omdat hij geld nodig heeft voor z’n dochters toekomst. Wat volgt is een behoorlijk voorspelbaar maar volgens mij ook af en toe flink geïmproviseerde ‘reis’ waarin James wordt klaargestoomd door de eigenlijk ook onwetende/onervaren Darnell, terwijl je als kijker in je achterhoofd natuurlijk nog continu terugdenkt aan de fraude waarvan James beschuldigd wordt. Want is die sullige maar goedbedoelende James wel ergens schuldig aan..?
Zooitje
Als je in een verkeerde bui bent, dan is deze film echt keihard af te zeiken. Om ‘m racistisch en homofobisch te noemen is wat te makkelijk, want beide bijvoeglijk naamwoorden hebben wel ergens een functie in het verhaal, maar dat deze film wel degelijk de potentie had om iets over onder andere de ongelijkheid tussen rassen te zeggen en dat uiteindelijk helemaal niet doet, dat is wel jammer. Nu is het vooral te makkelijk escapisme, en hoe geweldig ik Ferrell (en in bepaalde mate Hart) ook vind, eigenlijk is dat niet genoeg. Zeker in een tijd waarin Amerika (en de rest van het Westen) weer eens goed wordt wakkergeschud inzake racisme kan ik me voorstellen dat je ook best pissig kunt worden van de plat- en simpelheid van deze film. Naast het feit dat het verhaal eigenlijk nogal een zooitje is, waarin vele scènes er enkel vanwege een grapje in zitten, niet omdat ze direct gekoppeld zijn aan het overkoepelende thema van het verhaal. En juist dáár zit het ‘probleem’ van Get Hard: het mogelijk ooit bedoelde thema is compleet verwaterd, of mogelijk weggespoeld door studio-bemoeienis..?
Cast & crew
Ferrell hoeft niet echt diep te graven om James neer te zetten, want dat karakter is gewoon een samenraapsel van karakters die hij al eerder speelde. Het is dus wat moeilijk inschatten in hoeverre Ferrell zich echt in heeft hoeven te spannen voor deze rol. Hart rijgt dit soort rollen vrij makkelijk aan elkaar, want ook in The Wedding Ringer speelde hij al iemand die een rijke blanke gast uit een benarde positie moest zien te halen, met de kans dat er iets van een (ongeloofwaardige) vriendschap ontstaat. Ik denk dat het snel tijd wordt dat Hart wat meer gaat laten zien, mogelijk in een wat serieuzere/tragikomische rol die elke goede komiek definieert. Zoals Ferrell deed in bijvoorbeeld Stranger than Fiction (of Jim Carrey in o.a. Man on the Moon). Verder zijn de rollen eigenlijk te simpel neergezet om er iets zinnigs over te zeggen, waarbij ik enkel rapper Tip ‘T.I.’ Harris nog even wil noemen, die Darnells neef Russell, uit South Central, speelt. Waar je hem mogelijk kent uit Identity Thief en/of American Gangster, zullen de meesten hem toch herkennen als die ‘andere rapper’ naast Pharrell in Robin Thicke’s Blurred Lines-video.
Get Hard is geschreven en geregisseerd door Etan Cohen (naar een idee van o.a. Adam – Anchorman, The Other Guys – McKay), en voordat je denkt dat hij de broer van Joel (en maker van toppers als No Country for Old Men en O Brother, Where Art Thou?) is, deze voornaam schrijf je zonder “h”. Cohen schreef eerder de scenario’s voor onder andere Tropic Thunder en Men in Black 3, en maakt hier z’n speelfilmdebuut als regisseur. Mogelijk dat het daarom allemaal wat risicoloos is geworden (alhoewel de scène op het toilet toch vrij ver ging), dat hij als beginnend regisseur te onzeker of onmachtig was om z’n eigen stempel te drukken..?
Final credits
Waar ik deze recensie vrij positief begon, grotendeels omdat m’n herinnering aan de sneak preview van vorige week vrij positief is, merk ik dat Get Hard echt zo’n film is, dat wanneer je hem serieuzer gaat analyseren, dat je hem dan eigenlijk wel ook stevig moet bekritiseren. Dat is de reden dat ik het gevoel heb hierboven steeds negatiever te worden. Want eigenlijk is Get Hard een beetje kleurloos en kabbelt het allemaal redelijk voorspelbaar voort, ook al ergerde ik me dus nergens aan iets slechts of stoms.
Voor wat dat waard is…