Schone Handen (2015)

Als ik je nu vertel dat Schone Handen, een interessante Nederlandse drama-thriller met verrassend goede acteerprestaties, geschreven is door één van de schrijvers achter The Broken Circle Breakdown, dan trek ik jouw verwachtingen mogelijk ook wat teveel omhoog. Als de trailer dat niet al gedaan had, want Schone Handen lijkt een perfecte film om met een licht intrigerende trailer te ‘verkopen’. En eerlijk is eerlijk: de film maakte mijn vrij hoge verwachtingen voor zo’n 75% ook wel waar. Daarnaast ben ik best blij met een film die een flinke stap zet richting een echt goed misdaaddrama, maar toch is de film nét niet ‘volwassen’ genoeg. Verwacht hieronder dan ook aardig wat complimenten, maar helaas ook één best groot minpunt, plus één kleintje, waar ‘Amsterdamse films’ wel vaker last van hebben…

Het verhaal
Eddie Kronenburg (Jeroen van Koningsbrugge) is vrij gelukkig getrouwd met Sylvia (Thekla Reuten) en vader van twee kids, Daphne (Bente Fokkens) en Yuri (Nino den Brave). Ze wonen in een riante villa ergens in Amsterdam Oud-Zuid en zijn vaak op het strand te vinden. Sylvia heeft haar ‘carrière’ als kapster aan de wilgen gehangen omdat Eddie nogal goed verdient. Voor de buitenwereld (inclusief kids) zit hij “in kabels en netten”, maar als kijker weten we al snel dat Eddie z’n geld verdient met drugs. Dat het er daarbij af en toe wat grof aan toe gaat zal niemand verbazen, maar als één van hun vrienden onder verdachte omstandigheden blijkt te zijn overleden, begint bij Sylvia toch wel wat wrijving te ontstaan. Zeker als blijkt dat Eddies belofte om uit het wereldje te stappen misschien iets makkelijker gemaakt dan uitgevoerd is. En dan blijkt de spanning bij Eddie zo hoog op te lopen (waarom?) dat hij een bedreiging begint te vormen voor eigenlijk iedereen om hem heen, wat Sylvia tot een wanhopig besluit laat komen.

Perfecte set-up
Kijk, de perfecte ‘set-up’ voor een prachtige film over verlossing, opoffering, e.d. Iets wat in de beste misdaaddrama’s vaak de rode draad, de premisse is. Schone Handen volgt die opzet ook vrij goed, maar richting het einde voel je dan wel steeds duidelijker dat de film wat ‘lucht’ of zo mist, waardoor vooral de ontwikkeling van het karakter Eddie helaas te plat blijft. Waarom grijpt hij zo naar die pillen (speed?), waarom laat hij alles uit z’n handen glippen, et cetera. Vragen die in topfilms te beantwoorden zijn doordat je je volledig hebt weten te identificeren met het karakter, of doordat die acties 100% logisch volgen uit zaken die (soms pas veel later) ook ‘uitgelegd’ worden. Nu kan het zijn dat ik iets niet gezien heb (wat ik betwijfel), maar ik merkte dus vooral dat ik iets miste, waardoor het verhaal me richting het einde steeds minder ‘greep’ dan in het begin. Maar zoals ik ook al typte: ik ben bij de meeste (commerciële) Nederlandse films allang blij om überhaupt gegrepen te worden, ook al is dat hier dus niet gedurende de hele film het geval.

Maar toch…
Om niet als een zeikerd inzake Nederlandse films over te komen even dit: ik vond onder andere De Heineken Ontvoering, Borgman, De Ontmaagding van Eva van End, Schneider vs. Bax, De Wederopstanding van een Klootzak, Kan door huid heen en Hemel (e.v.a.) op hun eigen manier erg goed en/of prachtig. Qua sfeer voelde ik ook wel wat overeenkomsten met De Heineken Ontvoering, maar daarin leefde ik een stuk meer mee met het hoofdkarakter. Nu zou het nog kunnen zijn dat ik me beter had kunnen identificeren met Sylvia, wiens handelingen wel degelijk ‘logisch’ zijn (en misschien is zij stiekem wel het hoofdkarakter?), maar dat gebeurde bij mij dus niet. Ik voelde uiteindelijk toch wel iets van een teleurstelling (mede juist door die goede opzet), alsmede dat ie vooral ook voor TV gemaakt lijkt. Schone Handen ligt eigenlijk wat meer in de lijn van Penoza en Flikken Maastricht…

Cast & crew
Zoals ik in m’n intro al vertelde: de film verraste me op acteervlak behoorlijk. Dat Thekla Reuten één van Nederlands beste actrices is bewees ze al in o.a. De trip van Teetje, Wit licht, Het Diner, De tweeling, In Bruges en The American, en hier steekt ze ook wel aardig boven iedereen uit. Van Koningsbrugge kennen we natuurlijk vooral van z’n strapatsen met Dennis van de Ven in Draadstaal, terwijl ik nog altijd benieuwd ben naar Hemel op Aarde en ook wel lichtjes naar De Surprise. Zeker ook omdat hij hier behoorlijk goed in z’n rol past. Cees Geel, Angela Schijf en Teun Kuilboer spelen hun bijrollen meer dan voldoende, alhoewel ik me nu ineens afvraag wat de functie was van de hittegolf in de film, waardoor iedereen behoorlijk loopt de zweten in vrijwel elke scène. Tjebbo Gerritsma (als Frans, de ex van Sylvia), Jim van der Woude (als capo di tutti capi Willem de Zwijger) en Trudy de Jong (als moeder van Sylvia) lijken hun sporen vooral te verdienen op het toneel, want vooral Van der Woude – mede ook door z’n letterlijk zwijgzame rol – balanceert nogal op het randje van over-acting. Gelukkig gaat ie daar net niet overheen.
Regisseur Tjebbo Penning was mij totaal onbekend, maar toont hier dus wel een behoorlijk goed acteursregisseur te zijn. Hij regisseerde ooit zes afleveringen van Westenwind en maakte daarna een aardige rits kortfilms, plus een paar films die nooit de bioscoop of (commerciële) videotheek haalden. Hij vertaalde samen met Carl Joos het boek van René – Zinloos – Appel naar een filmscenario, en vooral die Joos trok m’n verwachtingen vooraf dus nogal wat omhoog. Joos schreef namelijk al de scenario’s voor Vlaamse films als De zaak Alzheimer, Dossier K. en dus The Broken Circle Breakdown, terwijl hij als adviseur verbonden was aan het verrassende Ben X. Daarnaast nog een kritiekpunt inzake het geluid van de dialogen. Ik moest namelijk aan De Dominee denken, ook een film waarin een sterk Amsterdams accent wordt gesproken, en waarvan ook een flink deel amper te verstaan was voor mensen buiten onze hoofdstad. Is dat arrogantie, onkunde of onwetendheid..??

Final credits
Direct na afloop van de film bleef een gevoel van een licht gemiste kans best lang hangen. Nu ik er echter wat meer afstand van genomen heb ben ik wel weer wat positiever, zeker ook omdat de film bij vlagen echt spannend is. Toch kan ik me ook voorstellen dat mensen na een half uur weglopen uit de zaal, juist omdat het verhaal niet heel meeslepend is. En volgens mij komt dat dus door het ontbreken van ‘rustmomenten’ waarin de motivatie van vooral Eddie beter neergezet had moeten worden. Want om ‘m nu nog een keer te kijken om te zien of meer focus op Thekla Reutens rol mijn beleving beter maakt, dat vind ik de film toch net niet waard…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt3855240