Sleeping with Other People (2015)
Allereerst: ik heb om meerdere redenen heerlijk genoten van deze af en toe té herkenbare en nogal lompe komedie, die een vrij aparte plek inneemt in het (brede) komedie-spectrum. Dat het een Sundance-favoriet was, dat kun je je – door de incrowd NY-scene waarin de film is opgenomen – grotendeels wel voorstellen, maar de film raakt net zo goed een wat fouter subgenre, bekend van films als Hall Pass en Trainwreck. Deels door de aanwezigheid van Jason Sudeikis, die ook hier weer laat zien waarom een topper als Olivia Wilde waarschijnlijk verliefd op hem werd, maar ook doordat regisseuse Leslye – Bachelorette – Headland wel wat lef heeft getoond. Zeker in de interessante manier waarop Alison – Community, Mad Men – Brie’s karakter is neergezet. En dat ie daardoor sommigen wat tegen de haren in zal strijken en/of niet zal bekoren, so be it..!
Het verhaal
Ergens in 2002 loopt een jonge Lainey (Brie) tegen een dorm-deur op te rijden, omdat ze haar maagdelijkheid maar wat graag wil verliezen aan de schijnbaar wat sullige Matthew Sobvechik (Adam – Black Mass – Scott). Sobvechik is niet thuis, maar het lawaai trekt wel de aandacht van de relaxed blowende Jake (Sudeikis). Hij vangt haar op voordat ze door de campuspolitie verwijderd wordt, en even later blijken ze toch wel wat leuke overeenkomsten te hebben. Van het een komt het ander, maar voordat we precies door hebben hoe die vorken in die stelen zaten zijn we zo’n twaalf jaar verder beland, in het heden. Lainey en Jake zijn elkaar uit het oog verloren, maar na zijn zoveelste bedrog en haar zoveelste wanhopige sekspartij met een onbekende komen ze elkaar toevallig tegen op een bijeenkomst voor seksverslaafden…
Niet veel later blijkt dat ze het nog altijd erg goed met elkaar kunnen vinden, en dan ontwikkelt zich een vriendschap die volgens Harry uit When Harry met Sally helemaal niet kan, en waarbij wij als kijkers ook allang door hebben waar het (hopelijk) naar toe gaat. Dat dit echter een stuk interessanter wordt neergezet dan in de wat foutere komedies blijkt onder ander uit de manier waarop Lainey nog altijd een vrij ongezonde relatie heeft met de inmiddels getrouwde Sobvechik. Daarin toont Jake ook een inzicht dat een vrij scherpe kritiek is op hoe vooral romantische komedies ervoor zorgen dat vrouwen in ‘foute’ illusies geloven, waarbij even terzijde wordt geschoven (of niet wordt ingezien) dat de film daarna zelf een beeld creëert wat een wel iets te perfect (en daarmee net zo ‘verkeerd’?) droombeeld voor mannen neerzet…
Zelfbewust (en) herkenbaar
Dat is echter ook de enige ‘kritiek’ die ik op deze film heb, waarbij “kritiek” een te groot woord is, zeker omdat ik Brie zelfs in haar (bewust) enorm suffe rol in de TV-serie Community al behoorlijk sexy vond, en van haar sexiness wordt hier veelvuldig gebruik gemaakt (als in: ik genoot wel van die te perfecte illusie). Koppel dat aan één van de redenen waarom ik schrijver ben geworden – ik (over)dramatiseer zaken nogal graag in m’n hoofd, iets wat ik tijdens deze film een paar keer liet gebeuren – en je begrijpt mogelijk waarom de film me ook op persoonlijk vlak een paar keer best heftig raakte. De herkenbaarheid in de ‘strijd’, om een seksloze vriendschap met het andere geslacht trachten te hebben, zorgde er al voor dat de regisseuse tijdens een Q&A zich liet ontvallen dat je Sleeping with Other People kon zien als “When Harry met Sally with assholes“, maar dat is wat kort door de bocht. Ook al beaam ik dus graag dat de ‘relatie’ tussen Jake en Lainey dramatisch gezien dus nogal wat ‘warme’ gevoelens en herinneringen bij me opriep. Koppel dat aan het vrije gevoel dat de film oproept doordat veel van de dialogen zijn geïmproviseerd (vooral door Sudeikis), veel bijrollen zijn ingevuld door bevriende acteurs uit de NY-theaterwereld en dat New York zelf ook aardig goed in beeld wordt gebracht en je hebt nogal wat ingrediënten voor extra genot mijnerzijds.
Crew & cast
Headlands Bachelorette heb ik nooit gezien, maar die doorbraakfilm van Rebel – Pitch Perfect, Night at the Museum: Secret of the Tomb – Wilson heeft inmiddels wel een lichte cult-status, meen ik. Dat ze dus uit die New Yorkse indie-wereld komt voel je wel tijdens de film, en het is niet zo raar dat Headland juist uit die wereld wat kritiek kreeg op deze film. Hoe ‘alternatief’ en ‘open-minded’ zulke subculturen ook zeggen te zijn, het zorgt ook voor een (onnodige) afkeer tegen alles wat niet de ongeschreven regels van die wereld volgt. Ik vind cross-overs als deze film altijd wel interessant, mogelijk ook omdat ik me in beide ‘werelden’ wel thuis voel.
Sudeikis is goed gecast in deze rol, waarin hij z’n screwball-mannenhumor lichtjes mag koppelen aan iets ‘diepers’. Al blijft zijn karakter dus wel wat makkelijk plat, iets wat met Brie’s karakter minder het geval is. De bijna obsessieve manier waarop ze achter Sobvechik aan blijft lopen is wel wat gelaagder dan je in eerste instantie mogelijk denkt, iets wat waarschijnlijk het gevolg is van een zelfbewuste regisseuse/schrijfster. En ondanks dat ik de naam Sobvechik best vaak getypt heb hierboven, is Adam Scotts rol helemaal niet zo groot hoor. Leuk ook om Inherent Vice-enigma Katherine Waterston te herkennen in de rol van mrs. Sobvechik. Verder worden de genre-verplichte bijrollen vervuld door Natasha Lyonne (als relativerende lesbische vriendin van Lainey) en door Andrea – Funny or Die – Savage en Jason – de Grieks-NYse tweelingbroer van Jake Johnson (Drinking Buddies) – Mantzoukas, die het becommentariërende bevriende stelletje van Jake spelen, die zelf natuurlijk ook weer wat spice voelen door wat ze meemaken in de film.
Final credits
Er worden zeker in het begin wel wat standaard formulepaden bewandeld, maar door wat terughoudendheid én het zelfbewuste van de karakters stijgt deze film toch vrij makkelijk boven het maaiveld uit. Fijne chemistry tussen de hoofdrolspelers, veel geïmproviseerde dialogen, af en toe iets teveel herkenbaarheid, een paar scherpe opmerkingen, een onverwacht lompe maar ook wel geile (want ‘verboden’) ‘uitleg-scène’ en dat authentieke New York-gevoel: deze gaat ergens bovenaan mijn lijstje van beste komedies van 2015 prijken, verwacht ik…