Deadpool (2016)
Dat Deadpool de meest antisuperheldenfilm sinds Will Smiths Hancock zou worden, dat was wel al duidelijk na het zien van de trailer. En die trailer is ook een perfecte graadmeter of jij deze film geweldig of juist helemaal niet zult vinden, want ik vraag me af of ie niet too wiseass crackingly cool for its own good is. Ik vermaakte me wel hoor, omdat ik al sinds Van Wilder ‘fan’ van Ryan Reynolds ben, maar met de “beste superheldenfilm ooit!”-hype ga ik zeker niet mee, want daarvoor is de film mogelijk té cool en zelfbewust.
Ben overigens wel erg benieuwd of Deadpools aanwezigheid in de wereld van de X-Men een vervolg krijgt, want daarin past in elk geval dit filmformat niet. Want voor fans van de comics: de vierde muur wordt continu doorbroken, zelfs tot in het kwadraat…
Het verhaal
We vallen direct in een extreme bullet time-actiescène, waarin een aantal ontploffingen en stukken auto en motor (en mensen) door de lucht zweven en we ook al zien hoe een crashende motorrijder gelijktijdig een wedgy krijgt. Inderdaad: onze antiheld Deadpool (Reynolds) kan zelfs in zulke extreme situaties nog tijd vinden voor iets van grapjes. Even later blijkt dat hij op zoek is naar ene Francis (Ed – The Transporter Refueled – Skrein), die niet alleen verantwoordelijk is voor z’n superheldenkrachten, maar ook voor zijn compleet f-ed up huid. Dat wordt in een behoorlijk lange flashback daarna letterlijk aan jou als kijker verteld, waarin ook duidelijk wordt dat Deadpools echte naam Wade Wilson is, en dat zijn motivatie om achter de bad guy aan gaat eigenlijk een romantische is, want hij wil er weer toonbaar uit zien voor de heerlijke Vanessa (Morena – Homeland – Baccarin), die hij verliet nadat terminaal kanker bij hem geconstateerd werd.
Er blijkt namelijk een nogal sinistere organisatie te bestaan, die – SPOILER ALERT? – het mutantengen wat we allemaal kennen uit de X-Men-films in ‘gewone’ mensen weet op te wekken. Daarmee heb ik meteen het meest interessante van deze film genoemd – EINDE SPOILER ALERT. De rest van de film is gewoon een leuk origin-verhaal voor de coolste toevoeging aan het Marvel-universum, waarin ongelooflijk veel filmverwijzingen zitten, waarin Reynolds in z’n continue uitleg in de camera ook zichzelf een hak zet. Bij z’n uiteindelijke strijd tegen de slechteriken in de film krijgt hij ook hulp van twee X-Men: het volledig CGI-karakter Colossos en de kwade puber met de welluidende naam Negasonic Teenage Warhead. Lukt het Deadpool om met hun hulp z’n liefje uit handen van de bad guys te krijgen én z’n misvormde gezicht te herstellen, en lijkt dat enorme schip waar het eindgevecht op plaatsvindt niet erg veel op dat luchtschip uit The Avengers?
Direct duidelijk
Zoals ik al zei: na het zien van de trailer weet je al of dit jouw film is of niet. En mocht je de trailer niet gezien hebben, dan wordt tijdens de film direct duidelijk hoe zelfbewust de film is, want de begincredits tonen geen namen en functies, maar termen als “hot chick“, “an overpaid tool“, et cetera. Dat ze met die laatste beginnend regisseur Tim Miller bedoelen, dat is typerend voor de rest van de film. Zelfbewustzijn juich ik eigenlijk altijd ten zeerste toe, maar hier ging het voor mij tot aan het irritante toe ver. Ergens kan ik dat intern wel vergelijken met m’n ergernis inzake premier Rutte’s grapjes inzake z’n gebrek aan visie tijdens het super-originele correspondents dinner afgelopen woensdag, want juist zijn enorme slapte inzake leiding geven – mede het gevolg van het ontbreken van een visie – lijkt mij één van de redenen voor de polarisering in dit land. Maar dat even terzijde…
Hoe deze Deadpool zich verhoudt tot eerdere Marvel-verfilmingen even het volgende, wat mogelijk ook verwarrend kan zijn: het karakter Deadpool zat als Weapon XI al in X-Men Origins: Wolverine. Weapon XI werd daarin uncredited bespeeld door Scott – Zero Dark Thirty – Adkins, terwijl het karakter Wade Wilson wél al door Ryan Reynolds gespeeld werd. Mogelijk dat Adkins het als een soort body double deed (zo goed herinner ik die mij zwaar tegenvallende film niet), maar op IMDb worden ze daar dus wel los van elkaar genoemd…
Cast & crew
De film is eigenlijk één grote Ryan Reynolds-show, en dat is ook de reden dat ik deze film uiteindelijk ook gewoon positief beoordeel. Waarschijnlijk is voormalig visual fx-man Miller ook verteld dat hij Reynolds alle vrijheid moest geven om z’n dialogen zo Reynolds’ mogelijk te uiten, want in het spelen van een wiseass is Reynolds natuurlijk één van de besten ter wereld. Naast Reynolds worden de belangrijkste rollen gespeeld door Skrein, die dus eerder Jason Stathams stokje overnam in Luc Bessons lopende-band-franchise over die veredelde taxichauffeur, Baccarin (inzake het bespreken van haar lekkerheid zit het interessantste zelfbewustzijn van de hele film, if you ask me) en T.J. Miller, die als barkeeper van een huurlingen-hangout één van Wade Wilsons beste vrienden is. Grappige link: Miller zat als stem ook al in het geweldige Big Hero 6, waarin Stan Lee’s cameo overigens een stuk subtieler was. Want natuurlijk maakt de voormalig voorzitter van Marvel ook hier weer z’n opwachting, en dat die een stuk meer gratuit is dan in andere Marvel-films, ook dát wordt in de begincredits al letterlijk verteld.
Het schrijversduo achter deze comic-verfilming – Paul Wernick en Rhett Reese – verrasten me eerder overigens ontzettend met het geweldige Zombieland, alhoewel ze daarna ook verantwoordelijk waren voor G.I. Joe: Retaliation.
Final credits
Weet je, Deadpool is zo’n film waar ik toch steeds kritischer op word, hoe meer ik erover nadenk. Nogmaals: ik heb me ook goed vermaakt hoor, maar ik snap ook steeds beter waarom er toch ook wel aardig wat dieper gaande kritiek op deze film is. Voor de fans biedt de film echter geweldig vermaak, maar hij draagt dus ook sterk bij aan de ‘franchise-isering’ van ongeveer alles in Hollywood. Dat hij ook dáárin enorm zelfbewust is is goed, maar zoals jij je mogelijk al ergert aan mijn veelvuldige gebruik van de woorden “zelfbewust”, “letterlijk” en “zelfbewustzijn” in deze recensie, zo ergerlijk vond ik uiteindelijk precies dat zelfbewuste worden, wat zelfs compleet doorgevoerd wordt tot aan de verplichte after the credits-scène…