Batman v Superman: Dawn of Justice (2016)

Ik ging deze film met behoorlijk lage verwachtingen in. De reden daarvoor was dat ik ervan uitging dat een gevecht tussen Superman en Batman normaliter natuurlijk nooit een geloofwaardig gelijkwaardig gevecht zou kunnen worden, vanwege Supermans bovenmenselijke krachten. Maar om direct het beste aan deze film te noemen: m’n vrees daarover werd totaal niet bewaarheid. Dat gevecht wordt eigenlijk volledig bevredigend opgezet én uitgevoerd. En alleen daarom al ben ik erg positief over deze film!
Een andere reden waarom ik met gemak over de makkelijk te bekritiseren quatsch in deze film heen kon stappen was de introductie van Wonder Woman, want wat een geweldige toevoeging aan de hedendaagse cinema is dat: een échte vrouwelijke en nog altijd wat mysterieuze superheld. De grootste kritiek op deze film verwacht ik van diehard-fans van The Dark Knight-trilogie, want het Batman karakter heeft zijn wat meer realistische filmwerkelijkheid wel verlaten om zich in Supermans wereld te kunnen voegen…

Het verhaal
De film opent met een getergde Bruce Wayne (Ben Affleck), die ziet hoe Supermans strijd aan het eind van Man of Steel ten koste gaat van ontzettend veel mensenlevens. Als één van de gebouwen van Wayne Enterprises letterlijk een kopje kleiner wordt gemaakt door de laser-ogen van Superman (Henry Cavill) redt Bruce nog net één van z’n medewerkers (Scoot McNairy) en een jong meisje, alvorens hij vol afschuw naar de verwoesting kijkt. Het zaadje is geplant: Bruce is helemaal niet blij met Supermans ongelimiteerde en door mensen niet te controleren kracht om de wereld in één oogopslag te kunnen vernietigen, en gezien z’n cynisme gelooft hij ook niet zo in de ‘blijvende goedheid’ van wie dan ook. Mede daarom vindt hij het ook niet zo erg dat hij en z’n hulpje Alfred (Jeremy Irons) als criminele vigilantes worden gezien, want in een tot dan toe nog subplotje kan hij vanuit die status wat makkelijker z’n onderzoek naar ene witte Portugees voortzetten.

Aan de andere kant zien we Clark Kents relatie met Lois Lane (Amy Adams) zich ontwikkelen, waarbij wel naar iets van diepgang wordt gezocht, maar wat toch niet helemaal werkt. Wel komen wij er langzaam achter dat Lois mogelijk naar dezelfde persoon op zoek is als onze gevederde vriend uit Gotham, en dat ze dan beiden uiteindelijk bij de nog behaarde Lex Luthor (Jesse Eisenberg) uit zullen komen, dat zal niet als een verrassing komen. Dat ze in die zoektocht ineens een behoorlijk mysterieuze vrouw (Gal Gadot) op hun pad vinden, dat opent de deur naar een veel rijker DC Comics-universum, en ik moet eerlijk toegeven: dat voelde voor mij intrigerender aan dan wat ik bij Marvels Avengers-franchise voel (alhoewel ze voor Captain America: Civil War een soortgelijke strijd tussen twee helden lijken te starten). En uiteindelijk ontspint het verhaal zich zo dat ik tijdens het kijken voor het eerst in lange tijd echt waardering voelde voor de manier waarop ze mijn verwachtingen in de trailer gevormd hadden. Al betekende dat dus wel dat ik Batman nu ineens heel anders zie dan na het zien van Christopher Nolans trilogie…

Verrassend…
Voor mij was de grootste verrassing dus eigenlijk dat ik me juist níet stoorde aan waar ik vooraf zo voor vreesde: de strijd tussen Batman en Superman is, nadat je natuurlijk wel je disbelief hebt moeten suspenden, gewoon goed uitgevoerd! SPOILER ALERT – Fijn dat de marketing rondom een film mijn filmbeleving dus juist verbeterde, waar dat normaliter eerder omgekeerd gebeurt. Ik had zeker wel m’n bedenkingen bij iets wat op voorspellende dromen van Bruce lijkt te duiden, maar als fan van een serie als The Flash kende ik die iets-minder-aan-een-lineaire-tijdlijn-gebonden wereld al. En dat daarbij duidelijke links gelegd worden naar andere karakters uit het DC-niversum, dat doet mij met best wat plezier anticiperen op volgende films uit deze wereld. Ja, natuurlijk kan ik kritiek leveren op het feit dat Luthor met bijvoorbeeld iets ‘simpels’ als de vingerafdrukken van het lijk van generaal Zod een heel alien-schip kan controleren, of dat Luthor wel héél makkelijk überhaupt toegang tot dat schip krijgt, maar die neiging voelde ik op één of andere manier niet. En of de namen van zowel Bruce’s als Clarks moeder uiteindelijk te toevallig overeenkomen, of dat daar iets meer achter zit (wat comic-liefhebbers mogelijk wel al weten), daar durf ik niets over te zeggen – EINDE SPOILER ALERT.

Cast
Dat Matthias Schoenaerts nee heeft gezegd tegen de rol van Batman, dat moeten we maar geloven van hem, maar Affleck stelt zeker niet teleur. Qua fysiek lijkt hij ook een stuk langer dan Schoenaerts, en dat heeft Batman natuurlijk wel nodig. Ook al kijkt hij veelvuldig omhoog om te zien waar Henry Cavill ergens uithangt. Op beide acteurs is wel wat aan te merken, maar ik vond hun acteren nergens in de weg zitten of zo. Raar genoeg had ik dat wel een beetje bij Amy Adams, die ook veel beter past in acteerfilms als The Fighter, On the Road en American Hustle. Aan de andere kant: doordat ze wat minder een ‘seksbom’ is dan bijvoorbeeld Teri Hatcher in de Superman-serie, dat past ook wel bij een minder seksistische portrettering van vrouwen in deze film. Want met de komst van Gal Gadots Wonder Woman hebben onze mannen wel een geduchte concurrent/kompaan gevonden hoor. Natuurlijk zeg ik dat ook wel met Dennis Hoppers quote uit Elegy in m’n achterhoofd (“Beautiful women are invisible […] We are so dazzled by the outside that we never make it inside.“), maar haar karakter is wel één van de redenen waarom ik toch behoorlijk enthousiast ben over deze film. Daarbij is Gadot zeer goed gecast, want ze heeft zo’n heerlijke zelfverzekerde glimlach, die perfect past bij een vrouw die wel even haar spreekwoordelijke mannetje komt staan. Daarnaast kan Jesse Eisenberg lekker los gaan als de ‘jonge’ Lex Luthor, die voor het overgrote deel van de film een erg goede bad guy neerzet, met ook wel wat aanknopingspunten richting een mogelijk interessant vervolg in het DC-universum…

Final credits
Ja, dat ik nu meer zin heb in een vervolgfilm uit deze franchise, dan in een nieuwe Avengers-film, dat had ik vooraf nóóit durven denken. Ergens moet ik daar de marketingmensen voor bedanken, en dat is iets wat ik helemáál nooit verwacht had. Nu hoop ik niet dat ik met deze recensie – mocht je ‘m voorafgaand aan het zien van de film lezen – jouw verwachtingen verkeerd beïnvloed heb, maar mocht dat zo zijn, dan kijk nu eerst de trailer maar weer en vergeet m’n enthousiasme voor even.
Dus: vergeet The Dark Knight-trilogie, zoals scenarist David S. Goyer dat ook deed (hij schreef die namelijk óók!) en ga met Goyer en z’n schrijfkompaan Chris – Argo – Terrio mee op de hippe reis die regisseur Zack – 300, Watchmen – Snyder na Man of Steel vervolgt. En eerlijk is eerlijk: ik vond Batman v Superman: Dawn of Justice veel beter dan Snyders eerste Superman-film.

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2975590