Captain America: Civil War (2016)
Ja, natuurlijk moet je respect opbrengen over hoe de scenaristen al die vele verschillende verhaallijnen uit verschillende franchises in de Marvel Cinematic Universe ineen weten te weven, maar toen ik gisteren na afloop van het (eindelijk) zien van Captain America: Civil War wat IMDb-comments bekeek en de vraag “Maar wat heeft deze film nou voor nut in het grotere Marvel-universum? Had deze niet compleet overgeslagen kunnen worden?” gesteld zag worden, toen had ik niet direct een antwoord klaar. Want inderdaad: qua actie is Captain America: Civil War zeker erg indrukwekkend, maar aan het eind voelde het toch wel ietwat aan als zo’n aflevering in een lange ‘vette’ serie die je best had kunnen missen. Want dat Ant-Man en Spider-Man onderdeel uitmaken van dezelfde wereld, dat zal toch elke filmfan wel al weten..?
Het verhaal
Ongeveer een jaar na de gebeurtenissen in Avengers: Age of Ultron zijn onze helden iemand op het spoor in Lagos, Nigeria. Dat gaat vrijwel helemaal goed, maar helaas is er wel wat ‘collateral damage‘ in de vorm van hulpverleners uit het door Marvel verzonnen Wakanda; een staat in Afrika met een politiek zeer actieve koning. Mede door zijn ambitie is het zogenaamde Sokovia-akkoord opgesteld, dat onze Avengers onder toezicht van een VN-commissie plaatst. Maar dat moet dus eigenlijk wel door alle Avengers getekend worden, en daarin splitst onze heldengroep zich op. Tony Stark (Robert Downey Jr.) is na een best toevallige (lees “gekunstelde”) onmoeting – en natuurlijk z’n schuldgevoel inzake het creëren van Ultron in eerdergenoemde film – bewust van z’n verantwoordelijkheden, terwijl Captain Steve Rogers (Chris Evans) juist voorziet dat zo’n toezicht hun eigen oordeel totaal overbodig maakt, en dat kan hij niet opgeven. Zeker niet omdat hij ‘weet’ dat Bucky Barnes, a.k.a. de Winter Soldier (Sebastian Stan) minstens ontoerekeningsvatbaar is voor een aanslag op een VN-gebouw waarvan hij beschuldigd wordt. En zo ontstaat dus een breuk in ons heldenteam, waarbij beide teams superhelden uit andere Marvel-films vrij makkelijk overtuigen om aan hun kant mee te gaan vechten, terwijl er in de achtergrond toch eigenlijk ook nog een échte schurk (Daniel Brühl) opereert met wat obscure motieven..?
Kritiek
Ja, hoe meer ik typ en hoe meer ik de lyrische reacties van mensen op IMDb lees, des te kritischer ik juist begin te worden. Ik vind het altijd goed als in zulke blockbusters een wat ‘grijzer’ pad gekozen wordt, waarin dus niet alles zwart of wit is, maar als ik heel eerlijk ben: daarin was Batman v Superman gelaagder. De reden is dat de argumenten van beide kampen bijna net zo inwisselbaar waren (als in: ook door de tegenpartij gebruikt konden worden, zonder de inhoud echt te veranderen) als die van de tegengestelde kampen bij het Oekraïnereferendum hier laatst. En dan wordt er wel letterlijk gerefereerd aan Starks enorme ego en zal Amerika’s lompe drone-beleid echt wel een inspiratiebron zijn geweest voor de licht-kritische houding in de film, maar ook dat lijkt vooral in dienst te staan van het plot, waarin het ‘nut’ van deze film in de franchise inderdaad de koppeling met de Ant-Man– en Spider-Man-film(s) lijkt te zijn. Want hoe meer ik over de vragen in de intro hierboven nadenk, hoe minder positief m’n oordeel over deze film wordt. Zeker ook omdat de logica in veel van de acties nogal ver te zoeken is, juist omdat de achterliggende redenen plotgerelateerd zijn. Mocht je het niet eens zijn met mijn kritische houding, dan daag ik je uit om in de onderstaande comments-sectie de acties van schurk Zemo eens écht te analyseren, en je dan afvragen van hoe ontzettend veel toevalligheden zijn meesterplan aan elkaar heeft moeten hangen om uiteindelijk dat eindgevecht in die HYDRA-basis plaats te laten vinden. En op een wat platter vlak: die speech die Sharon Carter (Emily VanCamp) tijdens de begrafenis houdt, kon die nóg opzichtiger metaforisch zijn..??
Crew & cast
De Russo-broers Anthony en James braken ooit door met een film die mij letterlijk de slappe lach bezorgde (en dat gebeurt niet zó vaak): Welcome to Collinwood. Daarna maakten ze vooral veel voor TV én het aardig geflopte You, Me and Dupree, maar toen kregen ze twee jaar geleden dus ineens Captain America: Winter Soldier in hun schoot geworpen (niet gerecenseerd omdat ik die tijdens een reis in Arequipa, Peru zag). Die vond ik beter dan de eerste installment in deze franchise: Captain America: The First Avenger, maar om helemaal eerlijk te zijn nu: ik merkte gisteren in de bioscoop dat ik wel wat Avengers-moe ben. Ik heb meer zin in de nieuwe X-Men-film, mogelijk dus wel omdat het Avengers-universum ietwat overvol/onoverzichtelijk/chaotisch begint te worden.
Want qua karakters zit deze film zó vol, dat ik hieronder waarschijnlijk meer acteurs getagd heb dan ooit tevoren. Evans, Downey Jr., Don Cheadle, Jeremy Renner en Scarlett Johansson kennen hun karakters inmiddels zo goed, dat het voor hen volgens mij een soort walk in the CGI-park aan het worden is. Qua nieuwkomers is Tom – Lo imposible – Holland een best verrassende keuze als een behoorlijk jonge Peter Parker, waar je volgens mij verder niet al te ver over na moet denken. En qua nieuwe karakters is de Black Panther (Chadwick – Get on Up – Boseman) een geweldige toevoeging. Ik ken de comics zelf totaal niet, en mogelijk daarom ben ik redelijk geïntrigeerd door zijn achtergrond. Samen met het verder uitgewerkte karakter van Wanda Maximoff a.k.a. de Scarlet Witch (Elizabeth Olsen) en dat heftige gevecht op het vliegveld van Berlijn (met daarin een grote rol van Paul Rudds Ant-Man) de grootste pluspunten van deze ‘aflevering’…
Final credits
Ja, qua locaties en gevechten is dit geweldig vermaak, maar qua scenario is het toch allemaal te duidelijk voelbaar aan elkaar ‘geknutseld’. Knap wel dat de trailer, net als bij Batman v Superman: Dawn of Justice overigens (die ík dus beter vond!), je wel wat op het verkeerde been zet. Maar als over een tijdje de ‘schock & awe‘ wat is gaan liggen en ook de fanboys wat kritischer willen zijn, dan vrees ik toch dat deze zeker niet als de beste Marvel-film de boeken in zal gaan, iets waar ik vooraf mogelijk toch iets teveel op hoopte…
Alhoewel de film wel de leukste (vaste) cameo van Marvel-creator Stan Lee bevat, if you ask me…