Two Lovers (2008)
Na The Yards en We Own the Night werkt Joaquin Phoenix weer samen met James Gray, en ditmaal niet in een grauwe politiefilm, maar in een mooi en pijnlijk menselijk drama. Two Lovers is zeker een mooie en af en toe herkenbare film en, naar eigen zeggen, Phoenix’s laatste film als acteur. Geen slecht afscheid, if you ask me…
In Two Lovers speelt Phoenix de zoon van een Joodse stomerij-houder die gedumpt is door z’n verloofde. Hier heeft hij nog steeds niet mee leren leven en er is dan ook weinig in z’n leven waar hij vrolijk van wordt. Terwijl hij af en toe wel laat zien een vrolijk mens te kunnen zijn. Dit zorgt al vrij snel voor een paar mooie scènes, en als kijker gun je hem dan ook z’n ontmoeting met de geïnteresseerde dochter van een collega van papa. Maar net voordat ze verliefd kunnen worden ontmoet Phoenix’ karakter ineens Michelle, een rol vol leven (en problemen) van Gwyneth Paltrow. En Michelle is mogelijk net het type meid die hem uit z’n Brighton Beach-omgeving kan trekken. Want dat die omgeving doods en depressief kan zijn weten we natuurlijk al uit Requiem for a Dream.
Het mooie aan de film is de strijd die Joaquin tegen z’n eigen demonen voert. Ergens schuilt er iets van gevaar in de manier waarop hij niet met z’n problemen dealt, maar daarnaast voelde ik ook verwantschap met hem. Z’n karakter is naast geloofwaardig ook wel deels herkenbaar. En ik denk voor best veel mensen.
Ja, Two Lovers is een interessant drama. Niet de beste film van het jaar, maar wel ruim bovengemiddeld…
Dat ik zelf heb rondgelopen in Konijnen Eiland (Coney Island voor NY’ers) en ook de set van de film ‘herkende’, dat maakte hem voor mij nog gaver.