My Son, My Son, What Have Ye Done (2009)

“David Lynch presents a Werner Herzog film“… Need I say more?
Nou, in m’n lijstje ‘lastig te recenseren films’ komt My Son, My Son, What Have Ye Done toch aardig hoog de top 5 binnen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er afgelopen maandagavond niet echt in kwam, maar de film intrigeerde me wel, zeker ook omdat ik nogal fan ben van bovengenoemde heren, en ze me eigenlijk nog nooit hebben teleurgesteld. En ook al is dit één van de lastigere films van Herzog om ‘door te hebben’, hoe meer ik er over lees en nadenk, hoe interessanter hij lijkt te worden…

Kort het verhaal: Michael Shannon (die van die terechte Oscarnominatie voor Revolutionary Road) speelt Brad McCullum, een in waanzin afglijdende man die nog altijd bij z’n moeder woont, meespeelt in ’n Grieks theaterstuk, daaruit wordt ontslagen omdat hij ’t teveel naar z’n hand wil zetten, maar dan wel de actie uitvoert die de hoofdpersoon in Orestes uit zou gaan voeren, namelijk het doden van z’n moeder.
Nee, dit is geen spoiler, want dat weet je na drie minuten in de film al. En dit is geen plotfilm, dus wees niet bang. De film volgt daarna de afwikkeling van de moordzaak door ‘homicide cops‘ Willem Dafoe en Michael Peña, die onder andere Chloë Sevigny en Udo Kier ondervragen, en via flashbacks komen we er dan achter dat zij nogal dicht bij Brad betrokken waren. Maar mogelijk niet dicht genoeg…?

Als je in een encyclopedie ‘cultfilm’ op zou zoeken (zo, hoe ouderwets klinkt dát, een “encyclopedie” ;)), dan zou je waarschijnlijk de poster van My Son, My Son, What Have Ye Done tegenkomen. Met andere woorden: Werner Herzog maakt niet alleen de meest onconventionele film van het jaar, maar hij is ook nog altijd zo’n ‘rebel’ die juist bewust scènes aan z’n films toevoegt om juist mainstream-kijkers tegen de haren te strijken. Dat doet hij in deze film twee keer, waarvan ik van één scène inmiddels wel door denk te hebben dat het echt niet alleen rebelleren is, maar ook een functie heeft in wat ie uiteindelijk met deze film wil zeggen. De echte betekenis van die andere scène ontgaat me nog, en misschien zit die er wel alleen in om geconditioneerde kijkers te ‘pesten’.

Ik zag op YouTube een Q&A met Herzog op het TriBeCa filmfestival, waarin hij als een soort kwajongen letterlijk toegaf dat hij een paar dingen had gedaan die ze in Hollywoodfilms niet zouden durven. Ik moest een beetje aan de leguanen- en krokodillenscènes denken uit Bad Lieutenant: Port of Call – New Orleans, die ook zo heerlijk tegendraads waren.

Een andere film die tijdens het kijken in me opkwam was Lynch’ Inland Empire, maar dat komt door m’n toch moeilijk te onderdrukken neiging om tijdens zo’n film al teveel te willen nadenken over waar de film naar toe gaat. En dat nadenken zit me tijdens het kijken nogal eens in de weg, want dan ‘voel’ ik ‘m mogelijk te weinig. Terwijl juist het gevoel, dat ik vooral Chloë Sevigny’s karakter door m’n tv wilde toeschreeuwen dat ze er wel eens iets van mocht zeggen, uiteindelijk misschien wel eens de sleutel kan zijn tot wat Herzog écht wil zeggen met My Son, My Son, What Have Ye Done.

Yes, Herzog toont weer aan dat film ook écht kunst kan zijn, hoe lastig hij het kijkers ook weer maakt…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1233219