Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole (2010)
Nou, na een zeer enthousiaste reactie van een vriendin van me, een moeilijk te onderdrukken drang om echt bijna alles te zien, de aanwezigheid van Zack – 300, Watchmen, Dawn of the Dead-remake – Snyder als regisseur en een rustige maandagochtend besloot ik vanmorgen maar eens in de IMAX-zaal van Pathé te duiken om Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole te kijken. Jammer dat de beste 3D die ik mogelijk ooit gezien heb in een kinderfilm zag, want dat is het zeker. Een goed gemaakte kinderfilm, dat wel…
Nou, over het verhaal zal ik weinig vertellen. Het gaat over twee jonge uiltjes, broers, waarvan de één gelooft in de heroïsche verhalen die vader uil vertelt, terwijl de ander veel rationeler is. Dan worden ze ontvoerd door ‘bad owls’, tegen elkaar uitgespeeld, en blijken de heroïsche verhalen ineens best wel op werkelijkheid gebaseerd te zijn. En zoals vaker: de droom wint van de ratio…
Haha, meer ga ik niet vertellen over deze film. Ergens vind ik het raar om een kinderfilm hier te recenseren, en als kinderfilm weet ik niet zeker hoe geschikt ie is. Ik denk dat ik ‘m als jong kind toch best wel eng zou vinden, maar aan de andere kant: Zack Snyder heeft zelfs zes (!!) kinderen, en ik geen voor zover ik weet, dus mogelijk heeft hij er een betere kijk op. Het fijne aan kinderfilms maken is dat het verhaal best wel eens grote sprongen mag maken en je motivaties iets minder hoeft uit te diepen, dus als ik de film op dat vlak zou beoordelen, dan is ie niet zo goed. But hey: it’s a kids movie.
Ach, ik kan wel blijven typen, but why…? Qua 3D ziet Legend of the Guardians er echt geweldig uit. Dat je daarnaast ook nog meevliegt met de uilen, dat vond ik persoonlijk ook best gaaf, want veel van m’n gaafste dromen gaan nog altijd over de mogelijkheid om te kunnen vliegen ;). Daarnaast is het op maandagochtend in de grootste zaal van Pathé met slechts twee andere bezoekers best goed toeven, zeker als je op rij zes in het midden zit…