Guns Akimbo (2019)
Inhoudelijk ben ik deze film – anderhalve maand na het zien in een preview – al vrijwel geheel weer vergeten, maar wat ik me nog wel herinner: dit soort over-the-top-films gaat ontzettend vaak net zo ontzettend mis, maar dat was hier niet echt het geval. Ik vermaakte me meer dan voldoende met deze enorme quatschfilm, gezet in een nabije (en dystopische) toekomst. Over een trollende nerd (Daniel – Harry P., Swiss Army Man – Radcliffe) die iets te ver gaat, en dan betrokken wordt in een dodelijke online-game, waarin mensen elkaar moeten vermoorden, terwijl de rest van de wereld toekijkt en geld inzet…
En toen ik zojuist het plot terug las, begon m’n hoofd aardig te duizelen. De film zit namelijk zo vol met rare karakters en plot-twists, dat er natuurlijk ook nul ruimte is voor iets meer dan simpel vermaak. Maar dat levert de film dan ook aardig!
Het verhaal
Skizm is een underground fightclub/game, en online mega-succesvol met gevechten op leven en dood tussen criminelen en psychopaten. De grootste hobby van programmeur Miles (Radcliffe) is inloggen in het Skizm-forum en daar lekker anoniem iedereen uitschelden en uitdagen. Classic trolling dus. Maar wat hij niet weet, is dat hij op een gegeven moment de verkeerde personen aan het pesten is, en voordat ie het weet, staan Riktor (Ned – Peaky Blinders, Mandy – Dennehy, de man achter Skizm) en z’n trawanten voor z’n deur en verdoven hem met iets narcotisch. Als hij wakker wordt blijkt er aan elke hand een pistool vastgeschroefd te zijn (recht door z’n hand heen), en direct daarna lachen we hem uit, want hij heeft nu natuurlijk al moeite met het aantrekken van z’n broek, of het openen van de deur: die pistolen zitten namelijk in de weg..!
Al snel komt Miles erachter dat hij nu als nieuwste speler is toegevoegd aan Skizm, en hij krijgt vrij direct psycho-killer Nix (Samara – Ready or Not, Three Billboards outside Ebbing, Missouri – Weaving) achter hem aan. Natuurlijk lukt het Miles niet om haar te overtuigen dat hij helemaal niks met het spel te maken heeft (of wil hebben), dus dat wordt vluchten. Hij doet wat ieder normaal denkend mens doet in zo’n situatie: hij gaat naar de politie. Dat levert echter niks op, en als ie op z’n werk dan de Skizm-tracker uit z’n telefoon probeert te slopen, komt eerst z’n eikelige baas langs. Deze wordt echter vrij snel doodgeschoten door Nix, en het vluchten gaat weer verder. Vijftien plotwendingen verder heeft ie Nix echter wel overtuigd dat ze samen moeten werken, en gezamenlijk gaan ze achter Riktor en z’n goons aan…
Quatsch van de bovenste videogame-plank
Zoals je ziet: één grote weirde film, die Guns Akimbo. Maar het ‘beste’ aan de film, is dat deze zich ook wel bewust daarvan is, en niet probeert iets meer te zijn. Ja, er zit nog een ex-vriendinnetje in, Nix blijkt ook nog wel een backstory te hebben, maar wat misschien wel het grootste ‘compliment’ voor deze film is: ik vond het aan het eind ook helemaal niet erg dat de sequel-optie keihard opgehouden wordt. Bij dit soort simpele films, die zichzelf ook maar ietwat serieus nemen, trek ik dat meestal niet, maar bij Guns Akimbo had ik na één minuut al alle kritiek losgelaten. Ik wist dat ik zonder dat uitschakelen van m’n kritiek deze film nooit uit zou kunnen zitten, en eigenlijk is het ook veel meer een videogame dan een film. Flitsende camerabewegingen en graphics in beeld versterken dat alleen maar, en tonen vooral ook de achtergrond van maker Jason Lei Howden.
Crew & cast
Howden maakte als regisseur hiervoor eigenlijk enkel de horror-actie-komedie Deathgasm, maar als visual fx-man werkte hij aan heel wat grotere films. Als Nieuw-Zeelander was hij – via de WETA-workshop – voornamelijk als rotoscope artist betrokken bij Ghost Rider: Spirit of Vengeance, The Avengers, Prometheus, The Hobbit-trilogie, The Great Gatsby, Man of Steel, The Wolverine en War for the Planet of the Apes. Rotoscoping is een animatietechniek waarbij je frame voor frame ‘live action‘-beelden overtrekt, om zo realistisch ogende animatie te krijgen. Ik las net overigens ergens dat hij – hopelijk niet als compleet mislukte manier om extra aandacht te genereren – bijna eigenhandig een boycot van Guns Akimbo heeft teweeggebracht, door online te gaan lopen trollen over een racistisch onderwerp. Hoe het precies zit, is mogelijk nog ingewikkelder dan het plot van deze film, maar verwacht dat dit z’n kansen op succes in het politiek-correct-nog-veel-gevoeligere Amerika wel aardig vergooid heeft…
Maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit, dat Radcliffe z’n Harry Potter-imago maar blijft afgooien met nogal aparte films. Swiss Army Man was ook al zo’n quatsch, al was dat op dramatisch vlak wél een best interessante film. Een paar jaar geleden kreeg hij ook van die duivelse hoorntjes in de heerlijke originele genre-mix Horns, en ik houd wel van zijn aparte keuzes. Dat ze niet allemaal goed uitpakken – ik denk niet dat Guns Akimbo een groot succes zal worden (alhoewel dit mogelijk voor stoners wel een heerlijke cultfilm wordt) – dat is daar een logisch gevolg van, dus soit. Weaving mag lekker los gaan als een soort Harley Quinn, en Rhys – Flight of the Concords, What We Do in the Shadows (!) – Darby speelt een geweldig droge zwerver. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik de hele film dacht dat het een rolletje van Sharlto – District 9, The A-Team – Copley was…
Final credits
Haha, ik merk dat ik maar wat blijf typen. Ga Guns Akimbo kijken als je je hersencellen even alle rust wilt geven, en ergens mag je het ook wel als compliment zien dat ik me goed vermaakt heb. Dat bedoel ik niet zo arrogant als het mogelijk klinkt, maar meestal trek ik zulke videogame-films totaal niet. Deze wel, want écht mis gaat het dus nergens…