True History of the Kelly Gang (2019)
Het lijkt dat je het meeste geniet van True History of the Kelly Gang, als je zo min mogelijk weet over het reguliere verhaal over wie deze ‘Australische Robin Hood’ was. Want ondanks dat de film in de openingstitel al toont dat er met de ‘waarheid’ wordt gespeeld, zijn veel Australiërs nogal pissed over deze film. Mede dus, omdat het verhaal niet strookt met wat Australische geschiedschrijvers hen doen geloven.
Ik kende Ned Kelly enkel van een aantal filmtitels, dus ik werd aardig weggeblazen door de rare (en bij vlagen surrealistische) sfeer, de top-performances van vooral George – 1917 – MacKay, Essie – The Babadook – Davis en Thomasin – Jojo Rabbit – McKenzie, en die (soms vrij h)eerlijke Australische lompheid…
Het verhaal
De jonge Ned (Orlando Schwerdt) ziet hoe z’n ouders een snoeiharde relatie hebben, ergens in the middle of the Australian nowhere. Pa is alcoholist en wordt wel eens gezien als ie in damesjurk op een paard rondrijdt, terwijl moeder (Davis) thuis het huishouden draaiende houdt. Soms door wat prostituerende diensten voor een lokale sergeant (Charlie – Sons of Anarchy, Papillon – Hunnam) uit te voeren, en door na de dood van pa Kelly op zoek te gaan naar een nieuwe echtgenoot. Zoals daar ene Russell Crowe in een bijrolletje voorbijkomt. Als Harry Power neemt hij Ned een tijdje mee op pad, om hem de kunsten van het Australische bushrangen te leren. Dat valt niet echt in goede aarde bij Ned, waardoor hij pas als volwassene (MacKay) weer terug komt bij z’n moeder en z’n inmiddels bijna volwassen broers en zussen.
Als blijkt dat de Britse heersers nog altijd net zo lomp de baas spelen overal, vooral gepersonifieerd in constable Fitzpatrick (Nicholas – Mad Max: Fury Road – Hoult), wordt Ned steeds meer overtuigd door z’n broer Dan (Earl – The End of the F***ing World – Cave (ja, de zoon van Nick!)) om mee te doen met de rebellerende Sons of Sieve. De Kelly’s zijn namelijk van Ierse afkomst, en als je wilt zien hoe veel Ieren in Australië terecht zijn gekomen, en dus een ontzettende hekel aan de Engelsen hebben, kijk dan het geweldige The Nightingale. Initieel worden ze geholpen door de nieuwe man van ma (gespeeld door singer-songwriter Marlon – A Star is Born – Williams), maar al snel neemt Ned de leiding over. Als inspirerend leider maakt ie nogal naam in Australië, en langzaam zijn wij er ook al achter gekomen dat z’n pa’s cross dressing iets heel anders betekende dan ‘gekte’…
Geschiedschrijving
De film lijkt verteld te worden op basis van de zogenaamde Kelly letters. Ned Kelly schreef namelijk graag en veel, en twee van z’n manifesten zijn bewaard gebleven. De film toont echter ook – qua thematiek beetje vergelijkbaar met Oliver Stone’s Alexander – dat de geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars, en dat waren in dit geval uiteindelijk de Engelse overheersers. Kelly’s manifest, waarin hij de schofterige behandeling van de onderdrukten in Australië aan de kaart wilde stellen, lijkt door de heersende klasse echter PR-technisch goed weggemoffeld te zijn, en dat zal ook de reden zijn dat Australiërs van nu zo pissig zijn op deze film. Kelly wordt hier namelijk aardig neergezet als een authentieke vrijheidsstrijder, die zeker heel lomp was in z’n acties, maar daartoe aardig gerechtvaardigd (b)leek. Wat de waarheid is, daar weet deze Nederlandse schrijver eigenlijk geen snars van, maar dat dit tegen het zere been van veel establishment Australiërs is, dat blijkt wel als je op IMDb door de commentaren scrollt. Mogelijk kun je dit vergelijken met hoe Nederlanders zouden reageren op een (eerlijke) film over ons slavernij- en/of koloniale verleden..?
Cast & crew
Na het zien van 1917 had ik niet direct verwacht dat MacKay zo’n charismatisch persoon neer kon zetten. Dat toont natuurlijk z’n kwaliteiten als acteur, die ik hier ook een stuk indrukwekkender vond dan in die film over de Eerste Wereldoorlog. Daarnaast zat ik me de halve film af te vragen waar ik z’n uiteindelijke love interest toch van kende, maar dat bleek dus dat Joodse meisje uit Jojo Rabbit te zijn. Best apart om haar hier ineens in de rol van tienermoeder van lichte zeden te zien, maar dat onderstreept wel weer de lompe wereld waarin Kelly c.s. leefden. Lange tijd draagt Essie Davis, beetje als een nogal sterke ‘moederkloek’, de film, en dat maakt mij nu nóg benieuwder naar The Babadook (van de regisseur van The Nightingale!), waarin ze volgens mij de hoofdrol speelt. Hunnam, Crowe en Hoult hebben zoveel talent dat hun inzet niet heel erg opvalt (wat net zo goed een compliment is overigens), en verder zit de film dus goed vol met veel interessante namen/artiesten.
Regisseur Justin Kurzel brak door met het mogelijk nog Australischere (lees: lompere) Snowtown, waarna zijn Macbeth-verfilming uit 2015 (met Michael – Shame, 12 Years a Slave – Fassbender) hem volgens mij z’n Hollywood-debuut Assassin’s Creed opleverde (ik was serieus vergeten dat ik die gezien had…). Gelukkig is ie nu weer terug in z’n eigen land, en met een film die dus nogal lef toont, door tegen het gangbare verhaal in te gaan. Daarnaast heeft ie een paar geweldige beelden geschoten, en is vooral die laatste actiescène nu al aardig legendarisch (passend bij de ‘legende’ van Ned Kelly).
Final credits
Yes, ik was fijn verrast door deze film. Had zeker die aparte sfeer niet verwacht, vond het ook gaaf hoe het cross dressen totaal zonder enige vorm van homofobie getoond wordt, maar voelde ook weer dat ik toch wel ietwat gefascineerd ben door hoe lomp Australische films vaak zijn. Al zul je hierboven dus ook wel begrepen hebben, dat als je de overheersende Australische geschiedenis goed kent, je mogelijk juist wel wat aanstoot neemt aan deze film. Ken je die niet, dan is het eigenlijk een best goed dramatisch verhaal over een vrijheidsstrijder, die ondanks een enorm kleine kans op een overwinning, toch keihard vocht daarvoor. Want wat was z’n alternatief..?