The Great Buck Howard (2008)
John Malkovich, Tom en Colin Hanks, Emily Blunt, Steve Zahn en een dozijn celebrities die zichzelf spelen in een film over een ‘washed-up magician/mentalist‘ die nog één keer een comeback wil maken. Dat – in a nutshell – is The Great Buck Howard. En nu ik je lekker heb gemaakt met bovenstaande namen, zou de film ook jou wel eens wat tegen kunnen vallen…
Ik had echt de hoop weer een film te hebben gevonden waar ik nog helemaal niks van wist, die via obscure wegen de Nederlandse DVD-markt had gevonden en die mij zou verrassen. Helaas was dat teveel hoop. Niet dat ik niet genoten heb van The Great Buck Howard, want wie speelt ingehouden woede beter dan John Malkovich?
De film is een licht autobiografische film van schrijver/regisseur Sean McGinly, die ooit road manager was van “the Amazing Kreskin”, een mentalist die vrij ‘lame‘ was in z’n podiumkunsten, maar wel één ‘effect’ had waar tot op heden niemand van weet hoe hij het deed. Dat is ook het mysterie dat Troy (McGinly’s karakter in de film, gespeeld door Colin (zoon van Tom) Hanks) aantrekt in Buck Howard. Of, zoals (The Tonight Show’s) Johnny Carson hem ooit noemde: the Great Buck Howard.
De film vertelt het verhaal van deze road manager die van z’n pa (gespeeld door z’n echt pa Tom) rechten moet studeren, daar niet gelukkig van wordt, en een sollicitatie heeft voor de baan van assistent van Buck Howard, iemand die hij tot dan toe helemaal niet kende. Natuurlijk krijgt hij de baan, anders was het een hele andere film geworden.
In die baan komt hij vooral in veel kleine stadjes, waar Buck nog altijd lichtelijk populair is. Overal schreeuwt hij “I love this town”, en na elk trucje dat hij doet roept hij ook weer “Isn’t that wild?”. Misschien meest kenmerkend (en lachwekkend) voor z’n karakter is nog wel de overdreven fysieke ‘handshake’, waarbij menig ‘ontvanger’ een schouder uit de kom werd geschud.
Okay, genoeg over het verhaal. Wat mij ook nog zeker opviel was Emily Blunt, de actrice waar al langer van wordt gezegd dat ze één van de grootste talenten is.
En als ik zo achteraf aan de film terugdenk, en me dan besef dat het een autobiografische film van McGinly is, dan heeft hij best een gaaf begin van z’n carrière gehad…