Inside Job (2010)

Best knap, als je twee documentaires maakt die respectievelijk een 8,3 en een 8,2 op IMDb krijgen, beide genomineerd waren voor een Oscar, en dat deze tweede dan Exit Through the Gift Shop verslaat bij de Oscar-uitreiking dit jaar. Charles Ferguson lijkt dan ook een beter ingelezen en onderbouwde versie van Michael Moore te zijn, die nóg duidelijker laat zien dat de VS misschien wel het corruptste ‘beschaafde’ land ter wereld is en écht behoefte heeft aan een revolutie…

Inside Job is zo’n documentaire die je gruwelijk pissig zou maken, als we hier niet al lang ‘comfortably numb’ gemaakt zijn. Want wie heeft er nou nog zin om te horen dat de grote mannen van Goldman Sachs, Merryl Lynch, AIG e.v.a. wisten dat ze enorm risicovolle hypotheken, ‘derivatives’, CDO’s e.d. verkochten, maar juist hun winst pakten door te ‘gokken’ op het instorten van deze producten, die ze daarvoor juist met een AAA-rating hadden kunnen verkopen? Inderdaad: alsof je een auto koopt van een nette zakenman, die er dan voor heeft gezorgd dat je remmen niet werken boven de 30 km/u, wat ie jou natuurlijk niet heeft gezegd, en dan grof geld verdient als jij om die boom gevouwen je leven laat. En dat de ANWB dan een keuringsrapport opstelde dat verklaart dat de auto in perfecte staat was.
Inderdaad: Egypte lijkt er niks bij…

Ferguson kreeg heel veel mensen niet voor de camera. Van de mensen die wel bereid waren mee te werken, was natuurlijk 80% het met hem eens. Maar de 20% die dacht zich uit hun ‘corrupte’ imago te kunnen lullen kwamen nogal bedrogen uit. Heerlijk om te zien hoe voormalige ‘economic advisors’ van het Witte Huis er ineens achter komen dat ze onderuit geschopt worden met feiten, en daar geen respons op hebben. Maar inderdaad: het onderwerp is te serieus om grappig te zijn.

Inside Job vertelt dus over de oorzaken en gevolgen van de wereldwijde financiële crisis. Het begint in IJsland, waar deregulatie er in minder dan tien jaar voor heeft gezorgd dat een succesvol land nu opgescheept zit met gruwelijke schulden en een milieu dat verkracht wordt. Dan gaat de focus naar de VS, en met name naar Wall Street en Washington. Ferguson zet enorm gedetailleerd veel feiten op een rij, interviewt veel mensen, en combineert dat met archiefbeelden. Wat resulteert is een documentaire die voor heel veel mensen veel te ingewikkeld is, ben ik bang, maar die wel bloot legt hoe groot het probleem in de VS is. Als je George W. Bush op archiefbeeld ziet kun je een lach eigenlijk niet onderdrukken, maar de hoop die met Obama mee kwam wordt ook net zo hard de grond ingedrukt. Deels omdat hij dezelfde mensen op dezelfde posten heeft laten zitten, wat mogelijk door onvermogen komt, maar misschien ook wel puur overmacht is. Want de grote mannen achter de grote banken en verzekeringsmaatschappijen zijn vaak ook ‘president’ van Harvard of Columbia University; als je economie wilt studeren in Amerika, dan word je dus geleerd dat subprimes e.d. een goede manier zijn om winst mee te genereren, en dat regulatie wel erg communistisch is. Leuk filmfeitje: Larry Summers ken je mogelijk als Harvard-president uit The Social Network (waar de Winklevosses hun gelijk willen halen). Nadat ie daar is weggestuurd is ie door Obama aangesteld als hoofd van de National Economic Council, waar ie ook alweer onder vuur ligt vanwege z’n nauwe banden met Wall Street.

Ach, ondanks alle bail-outs (in wiens zakken zou dat geld verdwenen zijn?) zijn nog altijd dezelfde mensen aan de macht, en zijn de banken alleen maar machtiger geworden door de vele overnames. Wat ik me de laatste tijd wel eens afvraag: als die bankiers in NL zouden mogen stemmen, hoe hoog zou het percentage dan zijn dat op de VVD stemt? 95%, of nog hoger? En op wie vertrouwen wij dat ze ons uit deze ‘crisis’ gaan helpen? Belonen we met het stemmen voor de VVD dan niet júist de mensen die verantwoordelijk zijn voor de ongeveer 50 miljoen banen die verloren zijn gegaan door dit criminele gedrag?

Lekker kort door de bocht hè? Maar denk er maar eens over na, en wees dan blij met een Europese Commissie die banken wél wil reguleren. En welke geblondeerde Limburger is er ook alweer zo tegen ‘Europa’?

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1645089

4 Antwoorden aan “Inside Job (2010)”

  1. AAn Olle.
    Niet iedereen die niet werkt is een niks nut.
    Over kort door de bocht gesproken.
    Als je de vvd hun zin geeft word het wel net zoals amerika.
    Ze willen ook bijvoorbeeld een vlaktaks.
    Beter schaven wij ons eigen model of volgen we een scandinavisch model.
    En dat de hogere inkomens 80 procent belasting betalen is kul.
    Als ze dat zeggen praten ze nooit over wat ze krijgen van de belasting, de hyptheek rente aftrek bijvoorbeeld.

  2. Ik ben het daarom ook volledig met je eens tot de laatste twee alinea’s. In Nederland is het gelukkig nog niet zo erg als in de VS.

  3. Inderdaad érg kort door de bocht! Een baan heb je bij een bedrijf, dus moet je zorgen dat die bedrijven kunnen bestaan. Zo help je mensen aan een baan en zorg je ervoor dat nietsnutten met een eeuwige uitkering aan de slag gaan een mee gaan doen. Ben je geen werknemer, maar werkgever, dan héb je een bedrijf dat eventueel in de toekomst mensen aan kan nemen. Beide gedijen bij een kabinet met de VVD. Sterker nog, iedereen gedijt daarbij, omdat werken wordt beloond. Zo werkt het nu eenmaal als je de huidige welvaart en vergrijzing wilt kunnen betalen. Ik denk dat de 12% van de bevolking die 80% van alle belastingen in dit land betaalt, wel recht van spreken heeft…

    …maar als alles zó erg wordt als in de VS. dan moeten we misschien alsnog maar een massale bank-run organiseren zoals Eric Cantona 7 december j.l. teweeg wilde brengen…

    http://www.youtube.com/watch?v=-Uop5R7E314&feature=related
    http://www.youtube.com/watch?v=U0KGv3Xw0KY

    1. Bestaat rechtse naïviteit nou ook al? ;)
      Kijk de docu maar eens, dan zul je het met me eens zijn dat er altijd een tegengeluid moet zijn, om de balans te houden. Want als de VS één ding aantonen, dan is het wel dat de vrije markteconomie gereguleerd moet worden. Er is geen Westers land waarin de ongelijkheid tussen rijk en arm zo groot is. En blijven we dat voorbeeld volgen..?
      En bedoel je “huidige welvaart” of “een onmogelijke alsmaar groeiende welvaart”? Ik wil dat er mensen aan de macht zijn die genuanceerd nadenken over deze groei, en de noodzaak hiertoe niet als waarheid in hun DNA gebakken hebben…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *