Rare Exports (2010)
Met een glimlach op m’n gezicht denk ik terug aan het kijken van Rare Exports afgelopen donderdag. Het is dat ik Dick Maas’ Sint niet gezien heb, anders zou ik nu zeer waarschijnlijk typen dat dit de gelukte (en) Scandinavische versie van die film was. Rare Exports zet namelijk niet Sinterklaas maar de Kerstman in een nogal ander daglicht. En volgens mij kwam de trailer van deze film al voorbij toen men in DWDD ‘discussieerde’ over de Sint-poster.
Of Santa Claus nou een directe verbastering van onze Nederlandse Sinterklaas is of niet, in Finland hebben ze hier een geheel andere kijk op. “The land of the original Santa” lijkt meer verzonnen om Rare Exports wat meer ‘gewicht’ te geven, maar als ik eerlijk ben: who cares ;). Wat wel leuk is, is dat de kerstman in dit verhaal helemaal niet zo’n lieve man is. Er wordt aardig afgegeven op de Amerikaanse Coca-Cola Santa die we allemaal kennen, want wat we in deze film tegenkomen lijkt helemaal niet op een lieve oude man.
Rare Exports begint met twee kwajongens van 12 (?) jaar oud die op een berg zien hoe een buitenlandse organisatie (Amerikanen op Russisch grondgebied?) iets gevonden lijkt te hebben. En dit is niet het enige moment dat ik effe aan The Thing moest denken.
De kwajongens – Pietari en Juuso – zijn dus getuige van iets, maar voordat duidelijk is wát zijn ze alweer terug in Finland. Pietari woont met z’n rendierjagende vader in een klein dorpje, waar langzaam wat rare dingen beginnen te gebeuren. Maar niet voordat je erachter bent gekomen dat je hier met een rustige Scandinavische film van doen hebt. Zo’n film waarin ze gewoon de tijd durven te nemen om een verhaaltje te vertellen over de mislukte ‘rendieroogst’ dit jaar, en de wanhoop die hiervan het gevolg is. Ik typ bewust “durven te nemen”, want zo’n film zou in Nederland dus waarschijnlijk niet gemaakt worden, omdat wij toch denken dat het snel en hyper (of een boekverfilming) moet zijn. Effe kort door de bocht, maar ik blijf het fijn vinden dat er landen zijn waar niet voor het snelle en makkelijke vermaak wordt gekozen.
Natuurlijk kan het zijn dat jij gewend bent aan snellere films. Ik vond het echter fijn dat ik me mee kon laten voeren in Pietari’s ontdekking wat er écht aan de hand was, en heb echt wel genoten van deze film. Op een gegeven moment wordt het een klein beetje een coming-of-age/tienerfilm, wat best raar is gezien de “16” op de DVD-hoes, maar het is ook wel leuk om mee te gaan in de quatsch van de heldenrol die Pietari uiteindelijk op zich neemt. En terugdenkend aan de conclusie/titelverklaring aan het eind van de film zorgt weer dat m’n mondhoeken iets omhoog komen…
Deze had ik net iets te laat opgezet waardoor ik tegen het eind een langdurig gevecht tegen mijn slaap verloor. De laatste 10 minuten heb ik daardoor gemist en de 10 minuten daarvoor met een half oog gezien maar dit lag dus niet aan de film. Die is echt goed gemaakt en inderdaad op zo’n heerlijk scandinavische manier neergezet. Ik verwachtte een horror-comedy maar het is meer een wat volwassener sprookje. Ik snap ook niet dat de film van de keuring een 16 jaar en ouder stempel heeft gekregen. Voor te jonge kinderen is deze kerstman misschien wat te eng, maar 12 was heel mooi geweest.
Niet helemaal mijn genre, maar wel een aanrader!