Easy A (2010)
In het kader van: “hoe gevarieerd kunnen opeenvolgende films zijn?” keek ik na het ‘klassieke’ Io sono l’amore gisteravond Easy A, een highschool komedie die niet alleen het gewenste vermaak (en diverse schaterlachen) opleverde, maar die ook verrassend goed en best scherp was. Is het een hommage aan de anderhalf jaar geleden overleden John – Ferris Bueller’s Day Off, Weird Science, The Breakfast Club – Hughes, want ergens voelde het wel als een 80-ies komedie..?
Dat Olive Penderghast (een ‘breakthrough’ rol van Emma – Superbad, Zombieland – Stone) het in de film letterlijk over The Breakfast Club en Ferris Bueller’s Day Off heeft en dat ze zonder reden en behoorlijk onnodig ook plotsklaps in zingen uitbarst (eenmalig hoor, wees niet bang ;)), versterkt mijn vermoeden natuurlijk alleen maar. Daarnaast worden tienerseksualiteit, ‘peer pressure‘ en ‘high school rumours‘ behoorlijk verfrissend behandeld, en nu bedenk ik me ineens hoe dat de laatste jaren allemaal wat puriteinser is geworden. Want in de 80-ies was het veel geaccepteerder om (politiek/seksueel/…) incorrecte grappen te maken, en dat gebeurt in Easy A ook veelvuldig.
Ja, ik heb echt hard genoten van deze film. De dialogen hebben een scherpte waar ook Juno (uit de gelijknamige film) plezier aan zal beleven, Emma Stone speelt echt de sterren van de hemel (ik denk dat veel meiden zich met haar ‘onafhankelijkheid’ willen identificeren), en in bijrollen zie je ook nog eens geweldige acteurs. Thomas Haden – Sideways – Church speelt een iets te joviale maar daardoor erg populaire leraar Engels, Lisa – Friends – Kudrow doet haar Phoebe-ding met een twist en Fred – SNL’s Khadaffi, Obama e.v.a. – Armisen en Malcolm – A Clockwork Orange (!) – McDowell spelen een verdienstelijke maar zeer kleine bijrol. De meeste aandacht in de bijrollen gaat echter naar Stanley Tucci en Patricia Clarkson, die Olive’s veel te relaxte en liberale ouders spelen. Ik ben ook een groot fan van Patricia Clarkson, die jij misschien ook wel kent uit films als The Green Mile, The Station Agent, Vicky Cristina Barcelona en/of Shutter Island…
Okay, zal ik nog iets over het verhaal vertellen?
Olive is een vrij onopvallend meisje op de middelbare school van Ojai, Californië. Natuurlijk moet ik kritisch zijn op hoe relaxed alles er uit ziet, en hoe dat misschien wel een onrealistische werkelijkheid neerzet waar je natuurlijk niet in moet geloven, omdat het leven zelf veel rauwer is, blahblahblah…, maar ik wil niet altijd zeiken. Leuk overigens dat ik me nu herinner dat de voice-over stem van Olive zelf ook een keer een “blah blah and blaaaaaaaah” bezigt, om effe aan te geven dat de film ook een leuke zelfkritiek bevat.
Als Olive een keertje geen zin heeft in een familie-uitje van een vriendin verzint ze een date met een student, en na dat weekend ontstaat per ongeluk het gerucht dat ze haar maagdelijkheid verloren is dat weekend. Niet veel later is ze de slet van school, zeker als haar beste vriend, die overduidelijk homo is maar daar niet meer mee gepest wil worden, haar vraagt of ze voor hem niet effe wil liegen dat zij keiharde seks hebben gehad, zodat de ‘jocks’ hem niet meer lastigvallen. En natuurlijk heeft ze wel zo’n groot hart dat ze hem wil helpen…
Niet veel later loopt ze met een grote rode “A” op haar kleding rond, en dat is niet het enige dat deze film leent van Nathaniel Hawthorne’s boek “The Scarlett Letter“. Hoe en wat wordt in de film ook aardig uitgelegd, want ik ken ook alleen de Demi Moore-verfilming hoor ;).
Ja, dit is waarschijnlijk één van de leukste komedie die ik dit jaar ga zien. Zeker één van de betere. Roger Ebert geeft deze film drie-en-een-half van de vier sterren, en op IMDb krijgt ie een 7,2. Op zich best hoog voor een komedie, maar ik zou ‘m nog wat tienden meer willen geven. Ik denk echter dat een groot deel van de jeugd toch wat over-geconditioneerd is met minder scherpe komedies, en dat deze voor een ‘dommer’ publiek net iets té intelligent is. Daarnaast zullen er in Amerika (helaas) nog teveel mensen deze film wat immoreel vinden. Gelukkig wonen wij hier…
Damn… Ik denk dat ik hard bevestigd heb gekregen dat ik wat ouder begin te worden. Kon me hier echt helemaal niet mee vermaken, maar had wel het gevoel dat ik hem 15 jaar geleden nog wel leuk gevonden zou hebben. Ik zijk dus niet de film af, meer de tand des tijds. Helaas…
ik heb wel gelachen! is de nieuwe John Hughes opgestaan?