(500) Days of Summer (2009)
#173 in de top 250 van IMDb…???
Ik moet zeggen dat ik behoorlijk verrast was dat (500) Days of Summer (die 500 moet schijnbaar tussen haakjes?) zo’n hoog punt kreeg op IMDb. Ik heb me zeker goed vermaakt bij de film, maar zo tegen ’t einde was ik toch wat teleurgesteld door ’t doorbreken van het cynisme. Uitleg volgt hieronder (ook al is dat moeilijk zonder íets te spoilen).
(500) Days of Summer begint met een voice-over van hoofdrolspeler Tom (Joseph Gordon-Levitt) die vertelt dat het geen ‘love story’ is, als in: wat je gaat zien gaat niet goed aflopen. Het verhaal speelt zich daarna helemaal niet chronologisch af, want van die 500 dagen zien we bv. eerst dag 288, dan dag 1, dan dag 400, en ga zo maar door. Uiteindelijk werkt dat best wel okay, want hoe herinner je ’n verloren liefde?
Summer wordt gespeeld door de licht ongrijpbare Zooey Deschanel, en ik moet eerlijk zeggen: ze is perfect gecast. Ze speelt een vrouw waar je makkelijk verliefd op wordt, maar waarvan je heel moeilijk kunt peilen hoe zij erin staat. Ze zegt wel eerlijk dat ze geen relatie wil, maar waarom gaat ze er dan wel iets aan wat 99% van de wereld als ‘relatie’ zal zien?
Maar inderdaad: dat kan de blik van Tom zijn, die niet wil zien hoe de vork aan de steel zit. En after all, hij is ook de voice-over verteller, dus mogelijk is het een goed uitgewerkt en -gevoerd trucje.
Wat de film – naast een flink aantal leuke scènes – echter interessanter maakt, is de wat cynische kijk op liefde. ‘Hij’ gelooft in romantiek en LIEFDE, ‘zij’ gelooft daar niet in. Natuurlijk wordt ‘hij’ dan gekwetst, zeker als ‘zij’ ineens ….
Nee, ik vertel niet meer, want dan verklap ik teveel.
Ik moet ook eerlijk zeggen; als ik de film zo terughaal in m’n hoofd, dan was het eigenlijk best wel een goede film. Misschien irriteerde ik me aan dat ventje naast me die telkens als Gordon-Levitt een goede scène speelde riep: “Wat een speler!”.
Misschien is dít wel gewoon een perfecte ‘date movie’: genoeg humor om je wakker te houden, voldoende romantiek om de avond leuk te vervolgen, misschien stiekem wel wat diepgang die het interessant blijft houden en een aantal subtiele en goede acteerprestaties. En eigenlijk is het ook wel zo’n Amerikaanse ‘indie’, maar dan met iets meer geld gemaakt…