Choke (2008)
Een film, gebaseerd op een boek van Chuck – Fight Club – Palahniuk, met in de hoofdrollen de seksverslaafde Sam Rockwell en een The Grifters-achtige maar ook kwetsbare Anjelica Huston, die NIET in Nederland is uitgebracht..??? Misschien waren ze bang dat ze deze niet goed konden ‘marketen’, of dat de film de hoge verwachtingen misschien niet waar zou kunnen maken? Een andere reden kan ik niet verzinnen, want ook al is het niet de beste film die ik dit jaar zal zien, het was meer dan een interessant en aangenaam tussendoortje.
Sam Rockwell speelt Victor, een seksverslaafde gast die werkt in een soort Land van Ooit, USA-style. Z’n beste vriend en collega Danny is nog verslaafder aan seks dan hij, en samen bezoeken ze een soort van Anonymous Sexaddicts-meetings. Danny neemt ’t serieus, terwijl Victor tijdens de meetings vooral de altijd seksuele-rollende-kiezen Paz de la Huerta neemt. Ik ken haar enkel van haar erotisch getinte rollen in The Limits of Control en Enter the Void. Niet dat je mij hoort klagen, want ze speelt haar rol hier ook weer vol trashy overgave… ;)
Anjelica Huston speelt Victors moeder, die hij dagelijks bezoekt in een verzorgingstehuis. Ze is namelijk hard aan het dementeren, en herkent Victor eigenlijk nooit meer. Victor speelt dan ook vaak een andere rol, om zo nog een beetje contact te maken met z’n moeder.
In flashbacks zien we echter dat de relatie tussen moeder en zoon nogal weird is, en daar kwam de The Grifters-connectie wat in me op. Ze lijkt Victor namelijk te gebruiken voor haar eigen schemes & cons, wat uiteindelijk resulteert in de actie die Victor heeft weten te perfectioneren en waarmee de titel van de film ineens duidelijk wordt. Victor is namelijk een kei in het stikken in een stuk voedsel in restaurants. Hij haalt een Chinees gezegde aan, waarmee een bepaalde emotie wordt geduid die mensen voelen nadat ze iemand hebben gered. Een bepaalde verantwoordelijkheid om voor die persoon te blijven zorgen. En ondanks dat Victor het vooral doet als soort van levensonderhoud (en om de verzorgingshuisrekeningen van z’n moeder te betalen), voel je ook dat hij op die momenten – net na de redding – een liefde en genegenheid voelt die hij nooit van z’n moeder kreeg…
Okay, dat is wel bijna genoeg over het verhaal. Ik kan meer vertellen, maar dan ga je mogelijk denken dat het een fanta-film is, en dat valt wel mee. Sam Rockwell toont wéér één van de interessantere acteurs van dit moment te zijn, Anjelica Huston is goed in haar kwetsbaarheid, en Kelly Macdonald speelt Victors ‘love interest’ ook met verve.
Op IMDb kun je tal van discussies over deze film lezen. Lezers van het boek van Chuck Palahniuk vonden dat regisseur Clark Gregg (die jij waarschijnlijk ook veel beter als acteur uit o.a. Iron Man kent) veel van de sterke dialogen heeft afgezwakt, en ik moet ook zeggen dat de film niet zo scherp en maatschappijkritisch is als dat Fight Club was. Maar, ik ken het boek niet, dus weet niet of dat überhaupt wel in het bronmateriaal zat.
Als je de film echter niet vergelijkt met Fight Club – want het gaat ook over hele andere dingen – dan is het behoorlijk genieten. Op een paar momenten raakte de film me ook wel, en er worden een paar mooie thema’s uitgewerkt.
Blij dat ik ‘m gezien heb…