Arthur (2011)
Damn, wat een enorme tegenvaller was dit zeg! Zoveel talent in één film stoppen, en dan vergeten een goede regisseur in te huren. Ik kan me het origineel (uit ’81, met Dudley Moore in de titelrol) gelukkig niet echt meer herinneren, zodat ik die nu weer bijna ‘als nieuw’ kan kijken, om deze vieze smaak weg te spoelen. Ondanks dat ik toch wel zo’n vijf keer heb moeten lachen…
Okay, ik moet toegeven: de film bevat honderden grappen. En daar zaten meer dan vijf leuke grappen in, mits goed uitgevoerd. Nu moet ik toegeven dat ik gisteren wat chagrijnig was en dat er geen persoonlijker genre dan komedie is (dus misschien lach jij om die honderden grappen wél), maar volgens mij komt het mislukken van deze film dus door de slechte regie. Als in één scène Russell Brand iets wordt voorgelezen, en hij daar tranen van in z’n ogen moet GAAN krijgen, dan wil ik niet dat hij aan het begin van dat shot (dus vóór het voorlezen) al die tranen in z’n ogen heeft. Een regisseur moet zien dat hetgene hij wil vertellen dan niet overkomt. Niet dat ik wíl zeuren, maar op die momenten werd ik me bewust van wat er gewoon niet goed is aan deze film.
Nu wordt Russell Brand op tal van fora keihard afgezeken dat hij lang niet zo goed is als Dudley Moore. Maar zoals ik al typte: ik denk dat de schuld hiervoor niet primair bij Brand ligt. Hij heeft zeker wel talent, is zo gek als een deur en heeft een drugs- en drankverleden waar je U (of AU!) tegen zegt. Zo heb ik hard om hem moeten lachten in Forgetting Sarah Marshall, en nog harder in Get Him to the Greek. Daarnaast hostte hij laatst Saturday Night Live, en ook daarin kon je zien hoe gek hij was. Ook al heeft ie dus wel een goede regisseur nodig om hem te ‘sturen’, blijkt nu.
Naast Russell Brand zien we de normaliter geweldige Helen Mirren (die de rol van sir John Gielgud uit het origineel heeft overgenomen), die hier gewoon ‘adequaat’ is. Haar rol als surrogaat-moeder had echter veel mooier drama verdiend. De love interest wordt gespeeld door de voor het grote publiek nog onbekende Greta Gerwig, waar ik wel van onder de indruk was in Greenberg (tegenover een mooi ingetogen Ben Stiller), maar die hier ook wat onwennig overkomt. Dit zal niet haar doorbraak-rol worden, terwijl ik haar die wel gun.
De keuze voor Luis Guzmán als chauffeur/hulpje is af en toe grappig, maar ook niet echt op z’n plaats. De enige acteur die perfect gecast was is Jennifer Garner, die ooit bekend werd als één van de chica’s in Dude, Where’s My Car, maar pas (en terecht) erkend werd door haar rol in de tv-serie Alias. Ik moet eerlijk zeggen dat ze mij bijna altijd irriteert, maar mogelijk komt dat omdat ze zo goed een type kan spelen dat ik normaliter ook zou haten. En hier komt dat perfect van pas, want ik wilde haar na twee minuten al de nek omdraaien ;).
Okay, waar gaat de film over? Russell Brand speelt Arthur, een rijke erfgenaam die alleen maar aan feesten en seks denkt. Zijn moeder is baas van een groot concern, en Arthur is als enige erfgenaam slecht voor het imago richting investeerders. Moeder grijpt dus in, en regelt dat hij moet trouwen met haar assistente, de ambitieuze Jennifer Garner. Want anders gaat de geldkraan dicht. Natuurlijk komt hij op dat moment Naomi (Gerwig) tegen, en wordt verliefd op haar. Oh oh, kiezen tussen geld of liefde, liefde of geld… Ehm….???
Nee, deze film viel mij GRUWELIJK tegen. Als ik cijfers zou geven, dan zou ie waarschijnlijk een 3,5 krijgen, op een schaal van 1 tot 10. Maar er werd wel behoorlijk hard gelachen tijdens de sneak. Niet door iedereen, maar er is dus wel een publiek voor deze film. En ik kan nu cynisch worden, maar laat ik het hier maar bij houden…