Millennium: mannen die vrouwen haten (Män som hattar kvinnor – 2009)
Verfilmingen van enorm populaire boeken maken mij altijd wat wantrouwig. Misschien door Lord of the Rings, deels ook door The DaVinci Code en zéker door Angels & Demons. Daarom ben ik ook niet naar Millennium: mannen die vrouwen haten in de bioscoop geweest (ondanks m’n Pathé Unlimited-kaart). Nu ie echter drie weken nadat ie de bioscoop verliet (!) al op DVD verscheen was ik zondagavond toch in exact de juiste mood om deze film te zien. En ik moet zeggen: gaaf om weer eens een bijna klassiek-opgebouwde thriller te zien…
Män som hatar kvinnor – zoals ie eigenlijk heet – is het eerste van de drie Millennium-boeken dat verfilmd is. De boeken kregen een extra mysterieuze lading door de voortijdige dood van schrijver Stieg Larsson, wat het enthousiasme van de fans voor de verfilming – en mijn lichte aversie dus – alleen maar aanwakkerde. Maar die aversie bleek uiteindelijk compleet ongegrond.
Okay, het verhaal is behoorlijk lineair en ik kon nergens echte diepgang ontdekken, maar dat komt volgens mij wel vaker voor bij hedendaagse thriller-romans. Maar regisseur Niels Arden Oplev weet wel een juiste spanningsboog te creëren en die ook de hele film door goed gespannen te houden. Vooral het gebruik van contrastrijke foto’s bezorgde mij af en toe het enge gevoel dat die persoon op de foto wel eens zou kunnen gaan knipperen of zo. Gelukkig gebeurde dat niet, maar het toont wel de spanning die Oplev weet te creëren. Ik weet dan eerlijk gezegd ook niet waarom hij de volgende twee Millennium-delen niet meer wilde/kon/mocht verfilmen.
Maar toch heb ik nu wel wat hogere verwachtingen over deze volgende delen, ook al zijn dit wel ook echt films waarbij te hoge verwachtingen je beleving ook juist kunnen verknallen…