Omdat Captain Marvel volgende maand in Avengers: Endgame volgens mij het hele universum moet gaan redden, was het natuurlijk wel nodig om haar eerst ook nog een origin story te geven. En dat is Captain Marvel zeker geworden, maar niet enkel voor het Brie Larson-karakter. We zien namelijk ook wat andere ‘oude’ bekenden in CGI-jonger-gemaakte rollen, waarbij ik zeker aan één van m’n favoriete films aller tijden moest denken. Zeker omdat de film een heerlijke 90’ies vibe heeft (met…
Ik raakte aardig geïntrigeerd toen ik de vele positieve verhalen over het geanimeerde Spider-Man: Into the Spider-Verse hoorde. Na het winnen van de Golden Globe heb ik ‘m dan ook maar snel gekeken, en ik begrijp nu goed waarom deze film zo’n brede groep kijkers kan bekoren. Ten eerste is de film vanuit visueel-technisch oogpunt de meest authentieke comic-verfilming aller tijden, maar daarnaast hebben de schrijvers de vele verschillende Spider-Man-versies zo goed bij elkaar gekregen,…
Natuurlijk zet je het beste je kritische blik al op “off” vóórdat je een bioscoopzaal binnenloopt waar Aquaman draait (neem een film waarin Dolph Lundgren gecast is nóóit serieus!). Mij lukte dat wonderwel goed, maar helaas het groepje meiden achter mij in de zaal niet. Zij begonnen deze laatste DC-film halverwege redelijk ongecontroleerd uit te lachen, en één van de meiden had zo’n slappe lach dat ik bemerkte dat ik dus eigenlijk best lekker in…
Deze vierde samenwerking tussen regisseur Peter Berg en acteur Mark Wahlberg – na Patriot’s Day, Deepwater Horizon en Lone Survivor – is misschien niet hun beste, en marketingtechnisch overigens te plaatsen ergens tussen de betere Ludlum-actiethrillers (de Jason Bourne-verhalen) en het lopendebandwerk van Luc Besson (denk Colombiana, Taken…), maar wel met ervaring, ‘panache’ en de juiste actietiming gemaakt. Helaas dus ook minder interessant dan films waarin het verhaal wel het belangrijkste is, want naar het…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Mandy is een enorm vette horrordroom/midnight movie met een hoofdrolspeler in ‘full get-in-the-Cage‘-modus. Gelukkig is die hoofdrolspeler ook de naamgever van die bij vlagen maar zeker ook goed gedoseerde over-the-top-craziness, en het is lang geleden dat Nicolas Cage zo goed ‘los’ mocht gaan, op meerdere vlakken. De casting van deze film is sowieso perfect, met Andrea – Birdman, Shadow Dancer, Nocturnal Animals – Riseborough aan de top, net gevolgd door Linus – Batman Begins, Homeland –…
Als de begintitels van een film worden vergezeld door Scorpions’ Wind of Change, dan weet je natuurlijk direct al dat er weinig serieus te nemen is aan de film die gaat volgen. Toch moet ik toegeven dat ik keihard genoten heb van The Spy Who Dumped Me, die je in het kort kunt samenvatten als Game Night meets Mission: Impossible – Fallout, maar dan met ontzettend goede vrouwenhumor (door én voor vrouwen gemaakt) en twee…
Mogelijk kwam het doordat ik ‘m niet in de IMAX 3D- maar in de ‘gewone’ 2D-versie zag, maar ik was niet zo onder de indruk van deze inmiddels zesde (!) Mission: Impossible-film. Natuurlijk maken de vette acties en zeer hoge production value alle simpele Hollywood-actiefilms meer dan overbodig (ik hoorde me tijdens de film letterlijk afvragen of we die niet kunnen ‘verbieden’, en al dat geld dan gewoon in twee van zulke films per jaar…
Natuurlijk kon een vervolg op Denis – Arrival, Blade Runner 2049 – Villeneuve’s succesvolle Sicario niet uitblijven, maar ondanks dat Sicario: Day of the Soldado nog altijd een best vette film is (vooral vanwege de coolheid van Benicio Del Toro en het lompe van Josh Brolin), is de grootste kracht uit het origineel – die mega-cynische kijk op de Amerikaanse drugsbestrijding – nu slechts een plot-device. Een plot dat redelijk is hoor, maar ik vind…
Ja, Jurassic World: Fallen Kingdom is vermakelijk escapisme, maar helaas ook niet veel meer dan dat. Al volgen de makers wel vrij exact de Jurassic Park-formule; dus met meedogenloze ondernemers die overal geld aan willen verdienen, kinderen om je aandacht vast te houden, zijkarakters voor de komische ondertoon en iets van romantiek tussen onze antiheld-protagonist en het vrouwelijke karakter, et cetera. Maar een paar dagen later – ook na het zien van het origineel op…
Damn..! Wat een heerlijke wraakfilm is dit zeg. Naast heel vet ook gewoon erg goed, af en toe wat surrealistisch, met een beetje een post-apocalyptische western-sfeer, opvallend veel blood & gore (dat is ook de enige reden waarom dit een horror genoemd mag worden), goed vette muziek die wel bij die neonletters op de poster past, en daarom uiteindelijk ook iets als ‘Bone Tomahawk meets The Neon Demon meets The Woman‘. Helemaal geen verrassend ‘nieuw’…
Yes, Solo: A Star Wars Story is ‘gewoon’ een aflevering in het alsmaar uitdijende Star Wars-universum, waarin duidelijk wordt hoe een paar van de meest geliefde SW-karakters hun plek in dat ‘galaxy far far away‘ heeft gevonden. Dus waarschijnlijk een natte droom voor de echte SW-feitengeeks, en voor mij als ‘reguliere’ SW-fan een vermakelijke ruimtewestern/-heist. Na veel gedoe achter de schermen uiteindelijk geregisseerd door iemand die ik 3,5 week tegenkwam op een niet-toevallige straat in…