Ja, ik heb een stuk meer genoten van Deadpool 2 dan van het eerste deel. De grootste reden is dat het verhaal wat beter in elkaar steekt (met zelfs een paar redelijk invoelbare motivaties!). Daarnaast waren m’n verwachtingen wat lager, juist omdat ik Reynolds’ zelfbewuste-wisecracking commentaren al leuk vond in Van Wilder, maar me daar in Deadpool eigenlijk al lichtelijk aan stoorde. Aan de andere kant: die wiseguyness gaat hier nog wel een stapje verder…
Allereerst: Avengers: Infinity War is één groot actie-avontuur-spektakel dat z’n weerga amper kent. Maar daarbij is de film ook zó volgepropt met ‘meer meer meer meer Marvel meer meer’, dat ik me tijdens de film al begon af te vragen: “Waarom zou je, als je toch al alle thematiek van zo’n beetje alle grote epische films van de laatste decennia bij en door elkaar propt, hoe lang duurt het dan nog voordat we een Chewbacca-meets-Thor-gevecht…
Hahaha, direct na afloop van Rampage: Big meets Bigger (de officiële titel in de NLse bioscoop) – die je dus echt zo niet-nuchter als mogelijk moet gaan kijken – vroeg ik me hardop af of Dwayne Johnson voor back-to-back Razzies wilde gaan, nadat hij afgelopen jaar al veel van die anti-Oscars won voor Baywatch. Maar toen hoorde ik naast me, dat Hurricane Heist (die nu ook in de bioscoop draait) nog veel slechter is. Iets wat…
Dat Steven Spielberg z’n werk aan Ready Player One onderbrak om ‘even tussendoor’ The Post te maken begrijp ik wel, en zou ik nog beter begrijpen als dit Spielbergs laatste film zou zijn: in Ready Player One komt namelijk vrijwel z’n gehele oeuvre samen, zowel inhoudelijk als thematisch. Dus met een beetje een ‘ouwelullenboodschap’ aan het eind, perfect passend bij Spielbergs leeftijd en z’n welbekende ‘familie-entertainment-bestendigheid’. Maar ook met aardig wat eigen interpretatie-/projectiemogelijkheden, redelijk wat…
Wat een geweldige en/doch snoeiharde film met een overtuigende Vince Vaughn in de nietsontziende hoofdrol zeg! Van de maker van het even verrassende maar nog wel wat lompere Bone Tomahawk – een reddingsmissie-western die ineens overgaat in een kannibalistische Wendigo-horror – en met een paar opvallende bijrolacteurs (waaronder Don – Miami Vice – Johnson (!) en Jennifer – Dexter – Carpenter). Over een man die het beest in zichzelf op moet roepen om z’n eigen…
M’n verwachtingen voor deze reboot/prequel van de Tomb Raider-franchise waren vooraf enorm laag, dus ik moet allereerst toegeven dat die verwachtingen ruimschoots werden overtroffen, want ik heb me goed vermaakt. Strakke montage, een verrassend fragiele (en jonge) Lara Croft (Alicia – Ex Machina, The Danish Girl – Vikander), mooie graphics en een paar adrenalineverhogende actiescènes zorgen dat deze film heerlijk escapisme biedt. Iets van kritisch zijn op de verhaallijn (en vooral op de motivatie van…
Mogelijk mag je van Eli – Hostel – Roth ook niet verwachten dat hij nu ineens wél geloofwaardige emoties weet te regisseren, maar één scène in deze remake van de Charles Bronson-klassieker uit 1974 liet me onbedoeld lachen. Terwijl de rest van de film precies de harde actie biedt die je van een Bruce Willis-actiefilm mag verwachten, iets waar een groot deel van het publiek ook meer dan genoeg aan had. Ik voelde me een…
Ik begrijp dat Amerikanen zulke films nodig hebben om zichzelf te kunnen overtuigen dat ze het goed voor denken te hebben met de wereld, maar ik begrijp net zo goed dat zulke heroïsche verhalen in niet-Amerikaanse landen alleen maar meer weerstand oproepen. Zeker als je weet dat oorlogsvoering een geweldig goed verdienmodel is voor veel president-ondersteunende donoren. 12 Strong, met een paar grote namen in de cast (Chris – Thor uit The Avengers – Hemsworth,…
Toch erg dat je op IMDb ziet dat deze film slechts een 7 krijgt omdat er full blown racisten deze film een 1 geven met redenen die ik niet wil herhalen. Ik vond Black Panther namelijk een heerlijke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe (met maar liefste twee tijdens-/na-de-aftiteling-scènes) en fietste met flink wat adrenaline in m’n lijf naar huis na afloop. Maar het beste aan de film is de bijna inwisselbaarheid van de motivaties van…
Zo, was dat even een stevige mix van emoties en gedachtes, die door m’n hoofd en lijf schoten tijdens het zien van Adil & Bilalls derde film (na Black en Image). Allereerst complimenten voor een paar heel vette actiescènes en m’n verbazing dat ik bij zeker twee scènes best goed meeleefde. Daarnaast zat de primaire doelgroep keihard te genieten bij alle stoere oneliners, energiek snel geknipte actiescènes en vette auto’s en andere bling bling, terwijl ik…
Met een lichte scepsis betrad ik de bioscoopzaal voor dit vervolg op de Robin Williams-‘klassieker’ uit 1995, maar het duurde slechts enkele seconden voordat ik er behoorlijk zin in kreeg. En na het letterlijk uitleggen van de aanwezigheid van een beschrijvende/uitleggerige game-scène was ik totaal om en genoot ik uiteindelijk bijna de volledige twee uur van deze heerlijke familiefilm. Want Jumanji: Welcome to the Jungle is namelijk dé familiefilm van 2017, wat mij betreft. Heerlijke…
Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…