De grens tussen TV en film wordt steeds dunner: franchises gaan steeds meer op TV-series lijken, terwijl sommige TV-series qua production value al zeker niet meer onder doen voor film. De economische term hiervoor is “marktpenetratie“, en dat is wat ik ontzettend voelde toen ik Unlocked keek: dit is gewoon een uitgebreide aflevering uit een 24-achtige serie, waarbij je gedurende de film dus al begint te voelen dat het verhaal waarschijnlijk niet bevredigend ‘rond gemaakt’ zal…
Voor het schrijven van deze recensie heb ik me even ingelezen in die immense hoeveelheid karakters die in het Marvel-universum rondrennen en -vliegen, en alleen daarom al moet je concluderen dat het ontzettend knap is dat regisseur/scenarist James Gunn er een begrijpelijk verhaal van heeft weten te maken. Nu zijn het plot en al die verwijzingen natuurlijk vooral voer voor fanboys, want net als bij het heerlijke eerste deel moet ik eerlijk toegeven dat ik nu…
Had ik me net over het behoorlijke disrespect heen gezet, dat ze na de dood van Paul Walker tóch nog doorgingen met deze franchise (juist ook vanwege het mooie afscheid van hem aan het eind van het zevende deel), komen ze nu met een achtste deel dat de originele succesformule van ‘babes & racing‘ steeds verder los lijkt te laten. The Fate of the Furious, zoals ie officieel heet, begint zich met wat opzichtige plotlinks…
Films over onze geest, ziel, identiteit en/of menselijke individualiteit spreken mij sowieso altijd extra aan (denk ook aan Moon en Ex Machina, to name a few), en mede omdat ik begin jaren 90 ook best fan was van Manga-films als de Urotsukidôji-trilogie en Akira, was ik aardig benieuwd naar deze westerse adaptatie van misschien wel de bekendste Manga-comic-serie. Nu heb ik niet de bagage van die eerste verfilming uit 1995 (die ik dus gemist heb toentertijd),…
Eigenlijk kun je aan alles zien dat de crew en cast een geweldige tijd hebben gehad tijdens het maken van deze film. In hoeverre je hem nog kunt (of moet) vergelijken met de TV-serie CHiPs uit de jaren 70-80 van de vorige eeuw weet ik niet, want echt goed herinner ik me die niet meer. Maar als je ook nog eens weet hoe Shepard z’n vorige film – Hit and Run uit 2012 – in slechts…
Door het succes van de TV-serie The Walking Dead zijn zombies wel wat ‘gemeengoed’ geworden, dus mogelijk is het daarom nóg verfrissender dat deze Koreaanse zombiefilm een beetje als ‘klassiek Romero’ aanvoelt qua maatschappijkritiek. Al zie je in de snelheid waarmee de zombies onze protagonisten achtervolgen wel het energieke animatieverleden van regisseur Yeon Sang-Ho. Alle klassieke ingrediënten worden netjes opgediend, waarbij een vader-dochter-relatie het hart van het verhaal vormt, en dat werkt allemaal verrassend goed. Minder…
Net voordat de IMAX 3D-versie van Kong: Skull Island begon appte ik nog nog naar een vriendin: “Ik ga een heerlijk slechte/foute film kijken.” Toen de film na een voor fans ontzettend interessante after-the-credits-scène geëindigd was, moest ik dat echter ook direct opvolgen met “Sow, die viel ontzettend mee zeg..! Goed vermakelijk zelfs!” En nu, een dag later, voelt ie eigenlijk aan als een mix van een guilty pleasure en een heerlijke verrassing van de maker van het…
James Mangold heeft een aardig divers oeuvre, want waar hij ooit begon met serieuzere films als Heavy, Cop Land en Girl, Interrupted, legde hij zich daarna toe op het romantische Kate & Leopold, de interessante thriller Identity, de Johnny Cash-biopic Walk the Line en de vette western 3:10 to Yuma. Daarna ‘redde’ hij voor mij het Wolverine-karakter reeds in The Wolverine (na het zwaar tegenvallende X-Men Origins: Wolverine), dus heel verwonderlijk is het mogelijk niet dat deze…
De reden dat ik me behoorlijk goed vermaakte bij Assassin’s Creed lag niet aan de ‘kwaliteit’ van de film, maar doordat het verhaal vooral toont hoe volgens mij spiritueel ontzettend interessante verhalen door de kerk en z’n volgelingen (de tempeliers in dezen) totaal verkeerd geïnterpreteerd worden. Nu is dat voor mij niet nieuw, maar ik had – juist vanwege de totale onbelangrijkheid van een film als deze – dus wel genoeg tijd om na te…
Rogue One: A Star Wars Story is qua originaliteit in elk geval een stuk beter dan Star Wars: The Force Awakens van vorig jaar, en daarnaast is dit een veel ‘directere’ prequel van de originele trilogie dan The Phantom Menace, Attack of the Clones en Revenge of the Sith waren. Aan de andere kant is dit als ‘film’ natuurlijk niet meer dan wederom een aflevering in een lange serie, waarmee inmiddels overigens wel een epische alternatieve…
“Vette en goedgemaakte actiethriller over iemand met autisme..,” was m’n eerste reactie toen de aftiteling van The Accountant begon. En als je ‘m dan laat bezinken, dan voelt ie steeds meer aan als een soort origin-story voor een superheldenfilm, maar dan zonder superheld. Titels die door m’n hoofd schoten sindsdien zijn Unbreakable, X-Men en Good Will Hunting, maar dan gemixt met de af en toe harde actie uit de Bourne-filmreeks… Al met al dus een…
Nadat ik Captain America: Civil War behoorlijk vond tegenvallen had ik het eigenlijk wel wat gehad met films uit het Marvel Cinematic Universe (mag ik de X-Men-franchise daar buiten laten, want die blijft erg sterk?), maar dat is door deze Doctor Strange eigenlijk weer volledig goedgemaakt! Veel meer een origin-story dan de wat warrige trailer deed vermoeden voegt deze een mooie en interessante spirituele laag toe het Marvel-universum, eigenlijk perfect gevangen in het cameo-shot van Marvel-‘vader’…