Als niet-lezer van de boeken was ik nogal verbaasd over de ‘sfeerverandering’ in dit derde deel van de The Hunger Games-franchise. Waar de eerste twee films het vooral nog moesten hebben van een overdaad aan futuristische glamour en actie, daar is dit derde deel (eigenlijk “deel 3a“) meer een rustige en wat duistere situatieschets. Plottechnisch lijkt het verhaal aardig bevredigend over twee films verdeeld te zijn, waarbij je in dit deel voelt dat de rem…
Naast het feit dat Fury op nogal grafische wijze laat zien dat oorlog gruwelijk is en enkel verliezers oplevert, valt de film vooral op doordat ie een stuk rustiger en minder heldhaftig is dan ik verwachtte. De rauwheid werkt zeker wel en de film maakt daardoor ook behoorlijk wat indruk, al miste ik wel iets van urgentie. Maar mogelijk is het wel een compliment dat ik bij zo’n grootste productie nog ‘serieus’ ga zoeken naar…
Soms is het fijn om onwetend een film in te gaan, maar ik verwacht niet dat dat bij de doelgroep van The Maze Runner het geval zal zijn. Ik behoor daar zelf niet (meer) toe, dus is het mogelijk des te knapper dat ik me aardig vermaakte bij deze Lord of the Flies meets Cube meets The Hunger Games meets Ender’s Game, gebaseerd op het eerste boek van James Dashners Maze Runner-serie. Maar daarmee twijfel ik…
Allereerst: ik ging compleet ‘blank‘ deze film in. Geen trailer gezien, geen herinneringen aan die jaren 80-serie waarop ie gebaseerd is, en halverwege een lichte griep en dus in de stemming voor iets zeer makkelijks. Drie redenen die er zeker toe bijdroegen dat ik behoorlijk kon genieten van deze af en toe wel wat onevenwichtige actiethriller over een man met een ogenschijnlijk duister verleden die uiteindelijk toch nog op zoek gaat naar iets van redding…
Misschien komt het doordat ik me de laatste jaren zo geërgerd heb aan de Luc Besson-lopende-band-actiethrillers, maar ik vond The November Man dus al ‘goed genoeg’ omdat hij me nergens irriteerde. Verder is het ook gewoon een makkelijk tussendoortje dat je net zo snel weer kunt vergeten, maar ik zat er aardig in en vermaakte me goed met Pierce Brosnan als een gepensioneerde James Bond die weer geactiveerd wordt. Mogelijk dat de nogal ervaren regisseur…
Die ontzettend grote hoeveelheid getagde acteurs onder deze recensie en het feit dat de productie uiteindelijk flink wat jaren langer duurde dan initieel was gepland zijn waarschijnlijk illustratief voor mijn grootste ‘probleem’ met dit vervolg op Sin City (uit 2005!): het is nogal een zooitje. Wel een gruwelijk lomp en bij vlagen ook erg lekker zooitje, maar ik denk dat deze film zo lang op zich liet wachten omdat Frank Miller (en Robert Rodriguez) nogal wat…
Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…
Een dag nadat ik Scarlett Johansson zag schitteren in Under the Skin zag ik haar ook bijna letterlijk schitteren in Lucy. Maar in deze film van lopende-band-filmmaker Luc Besson komt dat vooral doordat ze één of andere prestatiebevorderende drugs heeft genomen, waar zelfs Bradley Cooper in Limitless jaloers op zou zijn geweest. Want ondanks dat zij dus bijna 100% van haar hersenen schijnt te gebruiken (en wij normaliter maar 10%, volgens een verkeerd geïnformeerde Besson!),…
Dawn of the Planet of the Apes is voor een zomer-blockbuster een stuk interessanter dan je mogelijk denkt, maar in het licht van die Charlton Heston-klassieker uit 1968 toch wel makkelijk, simpel, ‘cool’ en schreeuwerig. Maar toch zie ik met lichte smart uit naar de volgende uit deze franchise. En dat had ik eigenlijk niet na het zien van Rise of the Planet of the Apes… Het verhaal De verplichte “Hoe het mis ging met…
The Raid 2: Berandal is het vervolg op de in mijn ogen vetste actiefilm van 2011: The Raid: Redemption. Maar hoe langer en serieuzer ik over dit vervolg nadenk, hoe meer ik aan te merken heb. Ondanks dat je wel weer een flinke hoeveelheid gruwelijk grof geweld krijgt voorgeschoteld dat voor fans van pure actiefilms waarschijnlijk al veel meer dan genoeg is. Maar ik heb – naast dat ik ook stevig genoten heb hoor –…
21 Jump Street was twee jaar geleden de leukste komedie van het jaar geweest, als Bridesmaids niet ook was uitgebracht. Het leuke aan het eerste deel was dat ze zichzelf en de onoriginaliteit van het idee om een TV-serie uit de jaren 80 nieuw leven in te blazen goed op de hak namen. In dit tweede deel doen ze dat niet dunnetjes, maar gruwelijk dik over. En in 85% van de gevallen werken die zelfkritische…
Allereerst is het vrij belangrijk te melden dat ik met gruwelijk lage verwachtingen naar deze remake van Paul Verhoevens Hollywoodfilm uit 1987 ging. Maar aangezien ik ‘alles’ wil zien besloot ik me afgelopen vrijdagavond toch te wagen aan deze nieuwste van José – Tropa de Elite – Padilha, en ik durf wel toe te geven dat ie mij behoorlijk meeviel. Denk zelfs dat ie voor het jongere publiek, die Verhoevens film nooit zagen, best wel…