Het meest opvallende aan Captain Phillips is misschien wel dat het niet die moralistische film is geworden die je na het zien van de trailer kunt verwachten. Paul – The Bourne Ultimatum, Green Zone – Greengrass heeft dit waargebeurde verhaal vooral omgezet naar een erg spannende film, met af en toe wat hints naar grotere problemen, maar hij laat onze westerse morele arrogantie gelukkig behoorlijk achterwege. Dat hij daarbij de waarheid wat heeft verdraaid om het…
Zonder enige schroom kan ik zeggen dat ik The Hunger Games: Catching Fire behoorlijk geweldig vond en een stuk beter dan het eerste deel. Waarschijnlijk is het vooral tekenend dat ik écht al zin heb om volgend jaar het volgende deel te zien, en dat is iets dat niet vaak uit mijn mond/vingers komt. Of ik daar regisseur Francis – I Am Legend, Constantine – Lawrence de credits voor moet geven weet ik niet zeker,…
The World’s End is na Shaun of the Dead en Hot Fuzz de afsluiter van de zogenaamde ‘Cornetto-trilogie’ van regisseur/schrijver Edgar Wright, schrijver/acteur Simon Pegg en acteur Nick Frost. In dit derde deel wordt wederom de vriendschap tussen Peggs en Frosts karakters getest, maar nu niet tegen een zombie-apocalyps- of Agatha Christie-achtige achtergrond; deze gaat op een behoorlijk vermakelijke manier op de science-fiction toer. Maar dan wel science-fiction, weggespoeld met bier, heel veel bier… Het…
De eerste keer dat je Stallone en Schwarzenegger écht samen een film ziet dragen zal bij jou mogelijk ook flink wat nostalgische gevoelens oproepen, zeker als je boven de 30 bent en hun heerlijk foute 80’ies actiefilms kent. Want ergens is dit een vrij straightforward hommage aan de films waar ze ooit bekend mee werden, zij het dat de makers wel rekening hebben gehouden met hun leeftijd en het echte knokken wat beperkt blijft. Maar…
Waar de eerste Thor nog wat plichtmatig aanvoelde, om het Marvel-karakter te introduceren vóórdat de The Avengers-film zou komen, daar is dit tweede deel niet alleen erg vermakelijk, maar ik vond ‘m ook beter dan die andere post-The Avengers-Marvel-film: Iron Man 3. Al voegt de 3D helemaal niks toe en miste ik wel degelijk de juiste motivatie van de bad guy in de film, ik vind Thor: The Dark World een erg goede aanvulling op…
Met Malavita (in de rest van de wereld en op IMDb bekend als The Family) toont Luc Besson dat hij als regisseur een stuk beter is dan wanneer hij films enkel produceert. Niet dat deze maffia-actie-komedie met Robert De Niro en Michelle Pfeiffer nou de film van het jaar is, maar hij is wel erg vermakelijk. Al zal ie het thuis op de buis net zo goed, zo niet beter doen dan in de bioscoop.…
Robert Rodriguez, a.k.a. de koning van de franchises, bewijst met Machete Kills dat deze franchise nu toch wel al aardig doodgebloed lijkt. Natuurlijk is de Grindhouse-hype, waarin Death Proof en Planet Terror werden gemaakt en waar de eerste Machete een logisch gevolg van was, inmiddels al lang voorbij. Dus mogelijk is het daarom wat lastiger om weer terug te keren in die heerlijke over-the-top parodiëring, maar dit tweede deel over deze Mexicaanse wraakengel lijkt toch…
The East is een ogenschijnlijk erg linkse thriller over een anarchistische beweging die de schuld van grote nalatigheden nu eens neer wil leggen bij degenen die daar ook écht verantwoordelijk voor zijn. Maar het is ook de nieuwe van Brit Marling, die eerder in beperkte kring zeer veel opzien baarde met Another Earth en met regisseur Zal Batmanglij al het intrigerende Sound of My Voice maakte. En met The East zet ze de volgende stap…
Goed om te zien dat Ron Howard na z’n wat mindere werk terug is met wederom een flink dramatisch heldenverhaal, dat veel meer in lijn ligt met Apollo 13 dan met z’n recentere The Dilemma of die Dan Brown-verfilmingen. Rush vertelt het verrassend indrukwekkende en waargebeurde verhaal over de strijd tussen Formule 1-rijders James Hunt en Niki Lauda in de jaren 70 van de vorige eeuw (toen de Formule 1 nog niet zo veilig (en suf!)…
Allereerst: ik ben geen uitgesproken Metallica-fan (wel lichtjes, btw), maar toen ik hoorde dat Metallica Through the Never een innovatieve concertfilm annex licht surrealistische actiefilm zou zijn was m’n aandacht helemaal getrokken. Maar helaas: als film valt Metallica Through the Never aardig door de mand. Al biedt het extra verhaallijntje wel een extra duistere dimensie aan Metallica’s muziek, als je niet van hun muziek houdt, dan zou ik deze maar vermijden. Maar als je wel…
White House Down is voor een Ronald – 2012, The Day After Tomorrow – Emmerich-film ‘best’ okay, zeker als je vooraf je verwachtingen wat laag instelt, zoals ik deed. Als je me kent weet je wat voor een hekel ik aan Emmerich heb, dus bovenstaande is eigenlijk best wel een compliment. Jammer alleen dat ie in m’n herinnering (ik zag ‘m al een maand geleden) steeds meer samenvloeit met Olympus Has Fallen, wat natuurlijk niet…
Toen ik gisteren naar Riddick ging had ik behoorlijk wat behoefte aan mindblowing actie waarbij ik even alles kon vergeten, en ook al ging dat vergeten aardig, over het geheel genomen was ik niet zo onder de indruk, to say the least. Ik vond Pitch Black (het eerste deel in deze sci-fi serie) geweldig in z’n duistere en lompe stoerheid, maar van The Chronicles of Riddick herinner ik me eigenlijk alleen de aanwezigheid van Yorick – De Wederopstanding van…