De derde film in m’n Alien-marathon afgelopen maandag was helaas ook de minste van de vier, want ik heb behoorlijk wat terug moeten lezen, omdat de film niet genoeg indruk maakte dat ik me alles nog herinner. Lullig voor debuterend regisseur David Fincher dat de productie een gruwelijke zooi was, het script door vele schrijvers aan elkaar geplakt is en dat de studio uiteindelijk bepaalde hoe de finale montage ging worden. Terwijl er best wat…
Dat ik hem als klein manneke niet zag (of niet mocht zien) verbaast me niet zoveel, maar dat ie nu nog altijd opmerkelijk goed is verbaasde me wel. Naast een heerlijk nostalgisch gevoel naar een tijd waarin ik veel beschermder opgroeide dan de jongens in deze film voel ik misschien wel een bepaalde trots dat Paul Verhoeven deze film in 1980 al durfde te maken. En dat wordt zeker nog versterkt door ’t verhaal dat…
Na een dag behoorlijk hard werken was ik gisteravond dermate moe dat ik ’n lekkere simpele komedie wilde zien, en ondanks dat ik het eerste deel slechts ‘aardig’ vond, besloot ik Johnny English Reborn te kijken. Ik ben overigens enkel een ‘gemiddeld’ fan van Rowan Atkinsons strapatsen, maar moet toegeven dat dit tweede deel in z’n James Bond-spoof-serie mij gaf waar ik zin in had: gemakkelijk vermaak… Vijf jaar geleden is English, door een mislukte…
Geweldig hoe hard ik gisteravond genoot van een film die 86 jaar (!) geleden is gemaakt. En verwacht in deze recensie zo’n beetje alle positieve bijvoeglijke naamwoorden die ik ken, want ik vond ‘m zo geweldig dat ik ‘m heel snel op Blu-ray ga kopen. De droge humor, een mooi en universeel liefdesverhaal en een goedaardige, wat sullige hoofdrolspeler waar je je graag mee identificeert zorgt ervoor dat eigenlijk alles aan deze film werkt. Dat…
Waar ik bij sommige films, gebaseerd op een mij onbekende geschiedenis, wel eens moeite heb om mee te gaan in ’t verhaal (ik denk bv. aan Max Manus en 71: Into the Fire), daar was dat bij War of the Arrows niet echt ’t geval. En de reden daarvoor is zo simpel en basic dat ik ’t niet begrijp waarom dit niet altijd de basis van een verhaal is: maak het menselijk door een klein persoonlijk…
Ik moet allereerst melden dat ik met lichte tegenzin aan deze film begon, omdat ik bang was dat het niet meer dan een PR-filmpje voor ’t Amerikaanse leger zou zijn. Boy was I right..! Nu ik achteraf ontdekte dat ie initieel als wervings- en trainingsfilm voor de Navy SEALs bedoeld was,haalt dat ’n deel van m’n tijdens de film gevoelde irritatie wel weg, maar dan rijst de vraag: wat doet zo’n film in de Nederlandse…
Ja, The Avengers kun je zien als shock and awe-filmmaken. De entertainmentvalue van deze film is zó hoog dat je nogal verbouwereerd de zaal uit zult lopen, want wát een combinatie van comic-herkenning, humor en CGI-geweld is dit geworden! En ondanks dat ik hoorde dat het verhaal erg trouw is aan het originele stripverhaal, waardoor vrijwel alle Marvel-fans deze film sowieso al een 9 of een 10 zullen geven (check ’t punt op IMDb!), denk ik…
“Misschien is het meest positieve aan deze film wel ’t feit dat ie niet in 3D is“, dacht ik tijdens de openingsscène van Battleship, één van de domste films van ’t jaar met weliswaar geweldige visual fx, maar verder het toonbeeld van de creatieve armoede die lijkt te heersen in Hollywood. En dat ik het “creatieve armoede” noem slaat eigenlijk ook nergens op, want als je verder kijkt dan dat, dan zie je dat het…
Best ’n raar gevoel eigenlijk, om met tegenzin naar de bioscoop te gaan om die nieuwste van Jason Statham te gaan kijken. Na een stuk of vijftien films waarin hij exact dezelfde actieheld-met-Brits-accent speelt komt hij nu met Safe, over een voormalig politieagent die in a pickle geraakt met niet alleen de Russische én Chinese maffia, maar ook nog eens met een deel van de NYPD. En dan moet ie ook nog een jong Chinees meisje…
Dat regisseur Michael Morrissey een groot fan van duistere comics is, dat zie je niet alleen terug in de poster hiernaast (de officiële filmposter vind ik niet echt geslaagd, to be honest), maar vooral in de manier waarop hij z’n protagonist neerzet als een getormenteerd joch dat zich ’s nachts ontpopt tot een soort vigilante superheld. Vergelijkingen met films als Kick-Ass en Super zijn snel gemaakt, maar Boy Wonder is eerder een psychologische thriller dan…
Waar ik deel 1 ongezien gebruikte om de teloorgang van Hollywood te tonen (en daar uiteindelijk toch wel voor maximaal 10% op moest terugkomen), daar wilde ik die fout nu niet maken, dus ik zag ‘m gisteren in de 3D IMAX-zaal van de lokale Pathé. En ondanks dat de flitsende beelden en niet-meer-dan-aardige actie me zeker wel wat lieten vluchten uit de werkelijkheid, daar riep de film vooral een oude Romeinse uitspraak in me op:…
Gezien Steven Soderberghs verleden vraag ik me serieus af of ik iets heb gemist, want hij lijkt met Haywire de plank volledig mis te slaan. De fantast in mij komt verderop met een nogal vergezochte verklaring, want de film lijkt grotendeels niets meer dan een showreel voor mixed martial arts-ster Gina “Conviction” Carano, verpakt als actiefilm met een paar ‘hints’ naar indie filmmaking. Want het veelvuldig gebruik van 70’ies B-film-muziek, het ‘kaal’ tonen van alle…