Toen ik in de Time-review de volgende zin las, was ik direct om: “It may well be the most politically radical and intellectually challenging work of nonfiction ever made for television.” Nu zijn dat niet de eerste woorden waarmee ik Raoul – I Am Not Your Negro – Pecks ontzettende indrukwekkende, experimentele HBO Max-documentaire-miniserie zou willen duiden (ik neig wat ‘krantenkopgeiler’ naar iets als “Niet voor tere witte zieltjes als Thierisov Baudetski en aanhangers“), maar…
Ja, soms moet de boog even volledig ontspannen worden, en daar was het gisteravond nodig tijd voor. Samen met een maat (die vrijwel nooit zin heeft in arthouse-films, en deze zelfs letterlijk naar mij vernoemt (“Oh, zeker weer zo’n Filmofiel-film?“)) en een krat bier vierden we gisteravond het einde van de avondklok. Daarbij wilden we iets opzetten ter afleiding ende vermaak, waarbij opletten niet echt noodzakelijk was. En met Thunder Force kregen we exact de…
Het Ierse WolfWalkers is een ambachtelijke animatie van de bovenste, meesterlijke plank. Geweldig verweven muziek, Keltische tekens/invloeden en thema’s waar de beste films zich aan wagen maken deze animatie voor mij de absolute frontrunner voor de Beste Animatie-Oscar van dit jaar. Maar dus wel meer Studio Ghibli dan Pixar, dus minder ‘perfectly smooth‘, maar uiteindelijk wel een stuk indrukwekkender. Met één bekende (stem)acteur die eens een keer niet dood gaat, maar toch een mooie wedergeboorte…
Wederom een gameverfilming van Paul W.S. – Mortal Kombat, Resident Evil – Anderson, dus dan weet je waarschijnlijk wel al genoeg, want voor originaliteit moet je bij die andere Paul (Thomas) – There Will Be Blood, Inherent Vice – Anderson zijn. Monster Hunter is beetje Mad Max meets Stargate meets Narnia meets Lord of the Rings meets Jarhead meets game-escapisme. Waarvoor Anderson wederom samenwerkte met Milla – Resident Evil, The Fifth Element – Jovovich, die…
Okay, laat ik deze recensie eens gebruiken om er zelf achter te komen, wat ik nou van deze ‘film’ vind. Valley of the Gods trok m’n aandacht vanwege de indiaanse mythologie, waarna ik er ook nog achter kwam dat er onverwacht grote namen aan verbonden waren (Josh Hartnett, John Malkovich, Bérénice – Skyfall – Marlohe en Keir – 2001: A Space Odyssey – Dullea). Met andere woorden: ik ging er nog vrij ‘open’ in. Ik…
La odisea de los giles is een vermakelijk Spaans-Argentijns antihelden-verhaaltje, dat in het kort een mix is van Ocean’s Eleven, Welcome to Collinwood en The Best Exotic Marigold Hotel. Overduidelijke boekverfilming (met veel ‘pratende-gedachten-exposé’), maar dan wel van een schrijver die met een eerdere boekverfilming de Oscar voor Best Foreign Language Film won (een film die ik in m’n vorige recensie ook reeds aanhaalde, om een totaal andere reden overigens). Dat gaat met deze niet…
Stiekem toch wel één van de verrassendste films die ik afgelopen jaar zag, deze heerlijk aparte Braziliaanse genre-mix met een duidelijk anti-westers-kolonialistisch/imperialistisch thema. En gaaf om een film te zien die uit zo’n duidelijk andere cultuur komt, en die zelfverzekerd een origineel verhaal vertelt, waarin psychotropische drugs, motorrijders in fluoriserende 80-ies trainingspakken, mysterieuze vrijheidsstrijders, waterschaarste, een vreemdelingenleger en heerlijk weirde muziek door elkaar heen gemixt worden. En dat allemaal gezet in die mystieke Zuid-Amerikaanse mix…
Spike – BlacKkKlansman – Lee wil nogal veel zeggen met Da 5 Bloods, en dat doet ie voor het overgrote deel met een duidelijke in your face-boodschap, een meer dan indrukwekkende Delroy Lindo en een aantal goede, vette en/of indrukwekkende scènes. Al voelde ik de hele film ook wel wat ongemak; deels doordat Lee het hele Vietnamfilmgenre onderuit schoffelt zónder te ‘de-agen‘, maar de film voelt bij vlagen ook wat in onbalans (al weet ik dus…
Wat begon als het kijken naar een mogelijk interessante film, bleek al snel veel ‘meer’ te zijn dan dat. Ik had namelijk vooraf niet door hoeveel prijzen deze film al had gewonnen op het filmfestival van Venetië, en hoe groot de ‘schande’ is dat deze nooit in Nederlandse bioscopen (lees: filmhuizen) is uitgebracht. The Nightingale is namelijk een heftig, prachtig poëtisch en snoeihard relaas over de gruwelijkheden die Britse soldaten (lees: ‘witte kolonisten’, of mogelijk:…
The Rise of Skywalker is de langverwachte afsluiter van het trio Star Wars-trilogieën en sluit ‘het verhaal’ op vermakelijke wijze en behoorlijk ‘vol’ af. Dus ik verwacht dat veel fans wel (net?) voldoende krijgen, al begrijp ik – twee dagen na het zien van deze film in een marathon – ook wel waarom veel mensen nogal kritiek hebben. Zo creëert een behoorlijk uit de lucht vallend plot-device meer vragen, dan dat het een bevredigend antwoord…
Allereerst: The Peanut Butter Falcon is een geweldig mooi en zoet sprookje dat vooral uitblinkt doordat ’t hoofdonderwerp – een jonge man met Down ontsnapt uit een verzorgingshuis om beroepsworstelaar te worden en vindt op z’n homeriaanse queeste hulp (en ‘familie’) op een onverwachte plek – prachtig niet-sentimenteel wordt gebracht. Iets dat bij ‘dit soort’ films vaak een lastig te balanceren iets is. Maar dat zit hier dus behoorlijk goed. Allertweet: dit is ook een…
Verwacht van Ad Astra “vette science-fiction” en je zult waarschijnlijk teleurgesteld de zaal uitlopen. Verwacht je echter een mooi klein menselijk drama, verpakt als science-fiction – denk Moon of High Life – dan beleef je deze film een stuk bevredigender. Genoeg om nog lekker over na te mijmeren, al trachtte die hypermoderne 4DX-zaal waarin ik de film zag – met heftig bewegende stoelen, wind, ‘regen’ in je gezicht en rook in de zaal – er…