M’n drang om deze klassieke film noir uit 1955 te gaan kijken groeide de laatste maanden behoorlijk. Een vriend vertelde me er al een keer over, en een paar weken geleden las ik iets over de link tussen deze film en QTs Pulp Fiction. Ik was dan ook blij dat ik ‘m afgelopen vrijdagavond dan ook eindelijk kon opzetten. Helaas heb ik ‘m gisteravond (zondag) pas afgekeken, want ik was vrijdag wat te moe. Wat…
“it seemed less real, and that was what was needed“, aldus het einde van Charles Bukowski’s gedicht The Blade, over de noodzaak om af en toe toch ook z’n eigen kop in het zand te steken. En ik denk dat daar ook de reden ligt dat Sidney Lumets The Offence nooit écht succesvol is geworden. Deze film is namelijk wel té echt, te reëel. En die realiteit is bloody rauw en voelt behoorlijk ongemakkelijk. Lumet…
Vrijwel iedereen zal deze klassieker kennen van de zin “I’m mad as hell and I’m not gonna take it anymore“, gebezigd tijdens een live uitzending door nieuwslezer Howard Beale. Ik was verbaasd dat deze scène al na één-derde in de film te zien was, en ik was dan ook erg verbaasd door de enorme hoeveelheid informatie en verhaallijnen die regisseur Sidney Lumet erg bevredigend tot één film heeft weten te maken. En bijna 35 jaar…
Tijdens het kijken van Kubricks Paths of Glory kon ik me niet aan de gedachte onttrekken dat Kubrick waarschijnlijk ook het geweldige boek Voyage au bout de la nuit van Louis-Ferdinand Céline heeft gelezen. Paths of Glory riep namelijk hetzelfde cynische gevoel over de rot- en corruptheid van de mens bij me op, iets wat Céline zo goed beschrijft dat je er écht depressief van kunt worden. Ik zou bijna willen zeggen dat Paths of…
Ik vond het wel gepast om, op de dag dat ik in de trein iemand een illegale kopie van Jason Stathams The Mechanic (2011) op z’n laptop zag kijken, het origineel uit 1972 te kijken. Charles Bronson als een rijke huurmoordenaar die lang niet zo stoïcijns is als ik verwachtte en Jan-Michael – Airwolf – Vincent als z’n jonge ‘leerling’. Zullen we wedden dat ze het indrukwekkende begin en vette einde in de remake hebben…
Waarschijnlijk vind je geen film waaruit je zoveel gave quotes kunt halen als uit Sweet Smell of Success. Dat het daarnaast ook nog een classic film noir is, gemaakt door iemand waarvan ik nu één van de meest interessante boeken over filmmaken ‘ever’ aan ’t lezen ben, waardoor de film nog een extra laag krijgt, maakte m’n beleving alleen maar intenser… Sweet Smell of Success gaat over de drang naar roem, immoraliteit in de entertainmentindustrie,…
“It starts with a scream and ends with a shot”, aldus één van de taglines van Rope, wederom een behoorlijk meesterwerk van meneer Hitchcock. Ik voel het enthousiasme dat ik plaatsvervangend bij de videotheek wel eens voel als ik mensen een geweldige film mee kan geven die ze nog niet gezien hebben. Enthousiasme over het feit dat ik nog flink wat ‘Hitchcocks’ heb te gaan :). Als ik zou vergelijken, dan zou ik The Birds,…
Ik heb me lange tijd geschaamd dat ik de originele Psycho uit 1960 nooit gezien had. Maar ik kende vrijwel het complete verhaal al, heb zelfs een psychoanalytische bespreking van Slavoj Žižek op DVD gezien (link kan spoilen, en is maar een klein gedeelte van z’n bespreking in de documentaire The Pervert’s Guide to Cinema), en ik was bang dat ik daardoor niet meer écht kon genieten van Hitchcocks bekendste film. Boy was I wrong..!…
Heerlijk, hoe je zo’n geweldige en vette film als Serpico voor ’t eerst kunt zien, terwijl ie toch een jaar voor mijn geboorte gemaakt is ;). Al Pacino is de koning, als Frank Serpico, in dit waargebeurde verhaal over een politieagent die het niet kon handlen dat vrijwel al z’n collega’s ‘on the take’ waren. Met gevaar voor eigen leven stelde hij de corruptie binnen de NYPD aan de kaak, en dat ging niet van…
Pojjojoj, wat een film..! En wat moet ik nog veel ‘ontdekken’ over deze film. Ben dus ook best blij dat ik de DVD laatst gewoon gekocht heb, zodat ik ‘m nog zeker vaker kan kijken. Natuurlijk trekt het grote publiek deze film uit 1977 weer niet. Ook al speelt Dennis Hopper één van de hoofdrollen, naast Bruno Ganz, die de meesten (en ik tot afgelopen maandag) enkel kennen sinds z’n geweldige rol als Hitler in…
Leuk om een ‘grote’ film met Charlton Heston, Gena Rowlands, Beau Bridges, John Cassavetes en vele anderen uit 1976 nu pas te zien. Raar ook om te zien dat deze film zo werd afgebrand toentertijd, en op IMDb ook maar een 5,9 krijgt. Ik werd namelijk lekker meegezogen in Two-Minute Warning, mede dankzij de strakke editing en ook gewoon omdat ie heerlijk ouderwets spannend was. Tijdens het kijken, en ook nu ik er aan terug…
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, als ik Aguirre, der Zorn Gottes uit 1972 moet recenseren. Ten eerste is het weer een gruwelijk intrigerende film van Werner Herzog, die langzaamaan mogelijk mijn favoriete regisseur aan ’t worden is. Daarnaast is het echter ook een film die maar een selecte groep film- en kunstliefhebbers zal kunnen bekoren, want het is geen makkelijke kost. En als je een soort van VHS-kopie van een Duitse…