Voor iedereen die moeite heeft met hoe de wereld (continu) verandert, en zich inmiddels wel eens hardop afvraagt wat ie nog wél mag zeggen of denken, raad ik deze documentaire (met Will – Anchorman, Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga, Saturday Night Live (tv), Stranger Than Fiction – Ferrell en Harper – SNL-schrijver – Steele) ten zeerste aan. Het volgende schoot namelijk continu door m’n hoofd: “Ja, je kunt zo makkelijk ‘problemen’ voorkomen,…
Voor iedereen die zich pissig maakte na het zien van The Crime of the Century en/of Dopesick (tv), en zich mogelijk ook wat ‘incompetent’ voelde omdat je er zelf NIKS aan lijkt te kunnen doen, toont All the Beauty and the Bloodshed hoe één persoon wel degelijk een verschil kan maken. Dat deze persoon ook nog een belangrijk kunstenaar is, dat deze docu haar leven in de New Yorkse scene vanaf de jaren 70 tot…
Sowieso een must-see voor iedereen die meer wil weten over meesterregisseur Werner Herzog en zijn films én documentaires. Heerlijk inspirerend en inzicht-verschaffend, maar als documentaire niet bovengemiddeld goed gemaakt. Als in: ik miste iets van een rode draad om me die 1u45m volledig geboeid te houden (merkte dat ik te vaak de tijd zat te checken). Hoe ‘slim’ grote namen als Christian – Rescue Dawn – Bale, Nicole Kidman & Robert Pattinson (uit Queen of…
Pamela Anderson, de vrouw wier prachtige uiterlijk ook mijn late puberteit behoorlijk ‘opfleurde’, is inmiddels 55, en besloot een paar jaar geleden om het verhaal over haar eigen leven eens in eigen hand te nemen, door het zelf te vertellen. Aan de hand van duizenden uren aan zelfgeschoten beelden vertelt ze – onder regie van biografiedocumentairemaker Ryan (Serena, Ask Dr. Ruth) White – veelvuldig over zaken waarover wij vooral via bladen als Panorama en Telegraaf…
Stutz is sowieso de meest opvallende documentaire van het jaar, buiten dat het ook een fantastische brug slaat tussen Hollywoodberoemdheden, psychologie, spiritualiteit, psychiatrie en persoonlijke groei. Het opvallende is echter, dat regisseur Jonah Hill vrij onverwacht door de vierde muur breekt, waardoor langzaam duidelijk wordt dat de documentaire net zo goed over hem en zijn struggles moet gaan, als over Hills oorspronkelijke wens: de therapeut die hem uit de diepste dalen geholpen heeft eren, en…
Zoals de meesten ken(de) ik George Carlin vooral vanwege z’n nog altijd mega-relevante oneliners en punchlines, nog altijd veelvuldig aangehaald als er weer een politicus uit de bocht vliegt of één of ander Hooggerechtshof in een groot land de klok 50 jaar terug wil draaien. Wat Judd Apatow en Michael Bonfiglio met het tweedelige George Carlin’s American Dream echter vooral tonen is wie Carlin was als mens, hoe hij zich bewust was van z’n concurrentiedrang,…
Brian Wilson: Long Promised Road is een soort van liefdesbrief aan het genie achter The Beach Boys, maar dan wel een brief, gevuld met de fragiliteit van een bijna 80-jarige man, die z’n hele leven heeft geleden onder een schizofrene aandoening. En dat maakt ‘m ontwapend eerlijk en zacht, maar je ziet zeker ook een getroebleerd mens. Wat extra contrasteert met hoe fans (en medemuzikanten) Elton John, Bruce Springsteen, Nick Jonas, Jakob Dylan, Don Was,…
De documentaire Navalny volgt de Russische oppositieleider Aleksej Navalny na zijn vergiftiging in augustus 2020, waarna hij zelf – met de hulp van onder andere onderzoekscollectief Bellingcat – probeert te achterhalen én bewijzen wie er achter zijn moordaanslag zit. Zeker indrukwekkend, maar weet wel dat het (ook) een CNN-productie is. En die nieuwszender heeft mij inmiddels aardig murw gebeukt, doordat ze elk nieuwsfeit inmiddels tot “Breaking News” bombarderen (oftewel: koning zijn in het (over-)dramatiseren van…
Ik weet niet zeker wat langer is: mijn lijst met aantekeningen die ik maakte tijdens en ná, of het aantal grote namen dat voorbijkomt ín deze documentaire over Sparks, oftewel: “Your favorite band’s favorite band“. Regisseur Edgar – Baby Driver, Last Night in Soho – Wright geeft met The Sparks Brothers deze – bij het grote (en zeker Nederlandse) publiek volgens mij behoorlijk onbekende – band precies wat ze verdienen: een bijna megalomane maar geweldige…
Nu maakte Capharnaum als vluchtelingendrama bij mij mogelijk wel meer indruk, om eerlijk te zijn, maar dat neemt niet weg dat het Deens-Amerikaanse Flee eigenlijk net zo’n must-see is voor mensen die bijvoorbeeld ooit ergens tegen de komst van een AZC gedemonstreerd hebben, of die op andere (al dan niet racistische) wijze hun lompheid hebben geuit over politieke vluchtelingen. Daarnaast heeft deze verrassende mix van animatie, echte beelden én opvallend ‘gescripte’ interviewscènes iets werkelijk unieks…
Alleen al vanwege de missie van de 94-jarige Priscilha Sitienei, liefkozend “Gogo” genoemd, is dit docudrama al de moeite waard. Die missie is namelijk ook de reden dat Gogo rond haar 90e weer naar school is gegaan, niet zozeer voor haar eigen diploma, maar om aandacht te vestigen op al die meisjes in Kenia (en over de hele wereld) die nog altijd verstoken zijn van onderwijs. Iets dat op aandoenlijke en af en toe ‘cultureel…
Weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met het roemen van deze fantastische documentaire van Questlove, over een muziekfestival dat plaatsvond in 1969 in een park in Harlem, New York. Terwijl ik aan de buis gekluisterd zat, weet ik ook niet zeker wat ik vaker voelde: m’n kaak die bijna op m’n schoot viel van verwonderde verbazing, of de kippenvel over m’n hele lijf bij zowel de performances als de betekenis van dit festival voor…