Na twintig seconden dacht ik al: “Shit, waarom ben ik nooit in het Chelsea Hotel geweest, toen ik in NY was?“. Na afloop van deze documentaire van Abel Ferrara dacht ik dat nog altijd, maar dacht ik vooral ook: “Okay, was dát effe een ‘in-crowd’ documentaire…“. Abel Ferrara ken je van films als Bad Lieutenant en King of New York. Zeer rauwe, diepzinnige en eerlijke films. Chelsea on the Rocks is ook eerlijk en af…
Door “Don’t let anyone tell you what it is” op de poster te zetten maak je het recensenten natuurlijk erg lastig om iets over je film te vertellen. En omdat ik toch wil dat jij deze film gaat bekijken (zeker als ‘social media’ inmiddels ook al onderdeel zijn geworden van je ‘daily routine’), ga ik het toch proberen. Want ik was erg onder de indruk van deze documentaire. In Catfish volgen filmmakers Henry Joost en…
Bill Hicks is mogelijk dé persoon die de meeste invloed op mijn leven heeft gehad, buiten m’n familie en beste vrienden om dan. Misschien klinkt dat wat groots, maar ik ken niemand die scherper de schaduwkanten van onze samenleving wist te verwoorden dan William Melvin Hicks uit Texas. Toen ik vorige week hoorde dat er een documentaire over zijn leven was gemaakt, moest ik ‘m dan ook meteen zien. Een halve dag later was ’t…
Een documentaire die je initiaal alleen kon zien door ‘m legaal te downloaden – omdat de makers werden aangeklaagd door de Amerikaanse Kamer van Koophandel, omdat ze hen iets te eerlijk hebben aangepakt – moet natuurlijk door iedereen met een beetje politieke interesse gezien worden. Inmiddels is ie ook via YouTube te zien, dus ik zal de hele documentaire onderaan deze recensie inplakken… Zes jaar na het overweldigend eerlijke The Yes Men komen Andy Bichlbaum…
Inderdaad, wat een gave documentaire was dát zeg..! Ook al heb je de eerste helft niet door waar je eigenlijk naar aan het kijken bent (of je moet je herinneren wie de regie-credits aan het begin kreeg), wat je te zien krijgt is al mega-vet. Dat het daarna eigenlijk omslaat naar een ander onderwerp is een creatieve keuze die ik nog vrijwel nooit heb gezien/zien lukken. Maar hier werkt het… Of je het onderwerp nu…
Holy fucking moly..! Heb ik afgelopen zaterdag When You’re Strange gezien, kom ik er NU pas achter dat de verhaallijn van een Jim Morisson-look-a-like in een auto in de woestijn helemaal geen recente opnames betreft, maar écht beelden van Jim Morisson zijn, gehaald uit HWY: An American Pastoral, een korte film waar hij een lifter speelde die een bestuurder vermoordt en dan met de auto op weg gaat naar LA..! Why the hell heb ik…
De grootste kracht van Michael Moore’s tegenstanders is dat ze het voor elkaar hebben gekregen dat wij hem vrijwel allemaal niet heel erg mogen, en dat wij vinden dat hij zelf ook alles eenzijdig belicht, en misschien wel net zo’n propaganda-mannetje is als bv. Bush en consorten. En ik ben dan zo cynisch te denken dat wij dat denken, omdat Moore’s tegenstanders wíllen dat wij dat denken. Inderdaad: ik geloof niet dat we helemaal vrij…
Not Quite Hollywood: The Wild, Untold Story of Ozploitation! opende voor mij een wereld die ik helemaal niet kende: die van de Australische exploitatie-(B-)films. En meteen werd ik weer jaloers: waarom hebben wij niet zo’n rijke geschiedenis aan lekker foute grindhouse-achtige exploitatiefilms? Niet veel later maakte die jaloezie plaats voor blijdschap, toen ik erachter kwam dat je sommige van de films in deze documentaire dan wel nergens kunt huren, ze zijn wel ergens op Internet…
Om volledig te zijn (neurotisch als ik ben) toch maar even kort iets over Good Hair, ook al heb ik ‘m na nog geen kwartier afgezet… Good Hair is een documentaire over het haar van afro-Amerikanen, waar ze om onbegrijpelijke redenen ook “comedy” op geschreven hebben. Met presentator Chris Rock verwacht je dus ook iets leuks, maar toen ik na tien minuten nog niet gelachen had en ‘m nog tevergeefs extra vijf minuten gaf, heb…
Zo, een week later ben ik nog steeds pissed door The Cove, wat natuurlijk de kracht van deze documentaire is. Maar ben ik nu een activist of een in-activist? The Cove laat uiteindelijk zien wat Japanse vissers dolfijnen aandoen. En dat doen ze met zo’n 23.000 dolfijnen per jaar. Ik kan me weinig mensen voorstellen die niet geraakt zullen worden door deze documentaire, of je moet echt een ‘genuine’ haat hebben richting deze dieren. Want…
Ergens tegen het eind van de documentaire zegt Slash (die van Guns ‘N Roses ja) iets treffends: “How many bands stay together for 30 years? You’ve got the Stones, the Who, and Anvil.” Natuurlijk heb jij nog nooit van ze gehoord, want wie wel? Nou, in het begin van deze docu zie en hoor je Lars Ulrich (Metallica), iemand van Slayer én iemand van Anthrax zeggen dat Anvil wel een hele grote invloed op de…
Soms is het kijken naar een documentaire misschien nog wel gaver dan het zien van een mooie film. Zeker als de documentaire gaat over iemand waar ik sowieso al enorm veel bewondering voor heb. Dat ik daarnaast een film aan het maken ben met iemand waarvoor David Lynch zeker één van de grote voorbeelden is maakte het kijken naar Pretty as a Picture: The Art of David Lynch nog wat intenser. Pretty as a Picture:…