Jon Stewart – bekend als host van Comedy Centrals scherp-satirische nieuws-commentaar-programma The Daily Show (hij was de voorganger van Trevor Noah) – toont met Irresistible wederom hoe gruwelijk scherp zijn kritische oog is, door met deze film niet alleen de spindoctors en corruptie in het Amerikaanse politieke systeem een veeg uit de pan te geven, maar ons als kijkers mogelijk ook wel… En het ‘enge’ aan deze film: er zitten stiekem ook zoveel feiten en…
Spike – BlacKkKlansman – Lee wil nogal veel zeggen met Da 5 Bloods, en dat doet ie voor het overgrote deel met een duidelijke in your face-boodschap, een meer dan indrukwekkende Delroy Lindo en een aantal goede, vette en/of indrukwekkende scènes. Al voelde ik de hele film ook wel wat ongemak; deels doordat Lee het hele Vietnamfilmgenre onderuit schoffelt zónder te ‘de-agen‘, maar de film voelt bij vlagen ook wat in onbalans (al weet ik dus…
Yes, als Saturday Night Live-fan genoot ik ontzettend hard van Pete Davidsons (semi-)autobiografische The King of Staten Island, geregisseerd door iemand die nogal bedreven is in dit soort ‘grown child‘-verhalen: Judd – The 40 Year Old Virgin, Knocked Up, This is 40, Trainwreck – Apatow. Vooral de heerlijke én eerlijke dialogen vielen me op, al is het – zo in nabeschouwing – ook wel jammer dat veel heftige/interessante thema’s enkel aangeraakt worden (zelfmoordgedachtes, wat blowen…
Als een film een acteur zo’n mooie kans geeft om te excelleren – Ben Affleck is echt in topvorm hier – en het verhaal ook vrij succesvol naar een mooie tranentrekkende ontlading toewerkt, maar ik ‘m nog geen week later alweer aardig vergeten ben, dan ga ik als recensent natuurlijk op zoek naar de reden daarvoor. M’n voorlopige conclusie: ondanks dat de film af en toe ook erg rauw is, voelt het allemaal toch wat…
Waves biedt drama van een vrij onconventionele maar bovenste plank, en eigenlijk niet één verhaal, maar twee. Al gaan beide verhalen wel over dezelfde zwarte, Amerikaanse middenklasse-familie, waar de succesvolle zoon des huizes in een paar minuten z’n hele wereld om ziet vallen, terwijl die van z’n jonge zusje juist ‘open’ lijkt te gaan. Raar genoeg moest ik terugdenken aan The Cosby Show (maar dan zeker zonder de humor), omdat ik volgens mij al behoorlijk…
Sow, beetje een lastige film om te recenseren, deze verfilming van het laatste levensjaar van één van de meest beroemde/-ruchte Amerikaanse criminelen van de vorige eeuw: Alphonse Capone. Meer een studie van een dementerend karakter dan een ‘vette misdaadfilm’, wat mogelijk ook dat lage IMDb-punt verklaart. Maar ook een gedurfde onafhankelijke en af en toe surrealistische film, vertelt vanuit het onbetrouwbare perspectief van iemand die lijdt aan neuro-syphilis. Waardoor de ‘Brando van deze generatie’, Tom…
Bad Education toont met dit waargebeurde verhaal haarscherp hoe velen (of iedereen?) met het juiste verhaal wel tot iets corrupts in staat zijn. Extra treffend door de wereld waarin het gezet is, waarin professionals nogal ondergewaardeerd (lees: onderbetaald) worden, mogelijk omdat sommigen werken vanuit iets als een roeping. Geholpen door enkele geweldige castkeuzes (Hugh Jackmans meest ‘grijze’ rol ooit, maar ook Allison Janney is weer beter dan nodig!), raakt dit verhaal aardig wat onderwerpen, die…
“Wauw, als dit echt zijn persoonlijke verhaal is, dan is het wel verdomd eerlijk!“, aldus de eerste regel van m’n aantekeningen na het zien van Honey Boy. Geschreven door Shia – Transformers, American Honey – LaBeouf, vrij meesterlijk geacteerd door toppers Lucas – Manchester by the Sea, Lady Bird – Hedges en Noah – Ford v Ferrari, A Quiet Place – Jupe en ‘poëtisch’ geregisseerd door Alma Har’el (ze won een DGA Award voor dit…
Wauw, La Gomera, ook uitgebracht als The Whistlers, is een erg fijne genre-film, maar vooral ook een opvallend internationaal georiënteerde en aantrekkelijke Roemeense misdaad-noir. Compleet met gedurfd onduidelijke plotwendingen, een overheerlijke femme fatale en (bijna te) stoer acteren. En vanwege de vele (film)referenties, zowel in shots/scènes als in muziek/songteksten, volgens mij ook ideaal voor een tweede viewing. Al zal dat ogenschijnlijke gebrek aan sturing sommigen ook verwarren. Ook de reden dat in Hollywood zulke films…
Vivarium is een behoorlijk weirde ‘love it or hate it‘-film (en uitgerekte Twilight Zone-aflevering?), en de nieuwe met Jesse – Zombieland, The Social Network – Eisenberg en Imogen – 28 Weeks Later, Filth – Poots. Zeker interessant en eng passend tijdens onze corona-quarantaine (de film lijkt bijna voor een lockdown-wereld gemaakt te zijn), want de film gaat – in het kort – over een stel dat hun nieuwe burgerlijke huisje letterlijk niet ‘kan’ verlaten. En…
Mede doordat ik aardig genoot van de eerste drie delen van Ip Man, een biografie-franchise over de voormalig Wing Chun-trainer van Bruce Lee, ging ik vol goede moed ook deze ‘finale’-film in. Juist ook omdat ik m’n reguliere afkeer tegen franchises bij de eerdere delen niet voelde, en omdat vooral Donnie Yen de hoofdrol gewoon erg sober en (ogenschijnlijk) authentiek neerzet. Maar nu dit vierde en laatste deel ineens grotendeels gezet is in San Francisco,…
Ah shit. Was ik op zoek naar broodnodig escapisme, zet ik ‘per ongeluk’ deze mooie poëtische film op, die veel te ‘meanderend’ was om me even af te leiden van de zaken waarvan ik afgeleid wilde worden. Terwijl alles aan deze bij vlagen licht-surrealistische film liefde voor cinema en prachtige creativiteit uitstraalt. Soms wordt me wel eens verweten dat ik mijn ‘context’ teveel meeneem in mijn recensies (een opmerking die ik best kan begrijpen, maar…