Sinds het zien van Woody Allen: A Documentary ben ik nóg meer fan van hem geworden, maar weet ik ook dat hij zelf het meest kritisch is op z’n werk. Hij maakt met grote regelmaat films (al zo’n 41 jaar elk jaar één film), en hoopt door die kwantiteit dat er ooit één meesterwerk tussen zal zitten. Natuurlijk heeft hij die al ’n paar gemaakt, en ook al is To Rome with Love geen meesterwerk…
Een Britse film over de rappende en drugdealende/-gebruikende jeugd in één over andere suburb kan natuurlijk interessant zijn, en Ill Manors bevat ook ’n paar scènes die aardig uit de verf komen. Maar helaas zat er (mij) ook genoeg in de weg, waardoor ik me uiteindelijk afvroeg waarom deze film in de sneak preview te zien was. Mocht ie een Nederlandse bioscooprelease krijgen, dan voorspel ik namelijk geen groot succes, want daarvoor is dit speelfilmdebuut…
“Expectations are a bitch“, vooral als je een film gaat kijken. En als je in het openingsshot Robert De Niro dan in een gele taxi ziet stappen om aan ’t werk te gaan (als taxi driver, get it?), dan knallen je verwachtingen natuurlijk nog wel ’n stuk omhoog. Ook al heb je dan al door dat er iets niet helemaal in de haak is in z’n hoofd. Hij (Jonathan Flynn) ziet zichzelf namelijk als één…
In de (Nederlandse) bioscoop verscheen ie nooit, maar nu is deze film met o.a. Ben Affleck, Tommy Lee Jones, Chris Cooper, Maria Bello en Kevin Costner dan toch in Nederland uitgebracht op DVD. Ik begrijp wel waarom dit even heeft geduurd, maar het uitstel heeft er helaas niet voor gezorgd dat ie nu ineens wél urgentie heeft of zo. Ben namelijk een beetje bang dat ’t urgentieprobleem vooral bij de makers en/of regisseur lag, want…
Na het zien van Alps dacht ik dat ik de weirdste film van ’t jaar wel gezien had, maar dat bleek dus niet ’t geval, want Holy Motors gooit daar nog wat porties bovenop. Wát ’n rare, publieksverdelende maar ook intrigerende film is deze nieuwe van Leos Carax, met de fysieke kameleon Denis Lavant in maar liefst 11 (!) rollen..! En nee, daar bedoel ik geen Eddie Murphy-achtige rollen mee. In Holy Motors volgen wel…
Seeking a Friend for the End of the World is zo’n offbeat rom-com die op sommige momenten erg mooi is, maar net niet dat heerlijke American indie-gevoel weet te halen dat bv. Juno en Little Miss Sunshine wel haalden. Toch vond ik het een erg fijn tussendoortje dat ergens een mix is tussen Perfect Sense en Lars von Triers Melancholia, maar merk ik nu ook dat ik maar beter niet kan vergelijken, want dáár was ik ook…
Waarschijnlijk erg toepasselijk om ‘m zo rond de 50e sterfdag van miss Monroe te zien, en misschien is dat ook de (commerciële) reden geweest om deze film nu te maken, maar ik had ’t erg fijn gevonden als “subtiliteit” net wat hoger in het vaandel van de makers had gestaan. Ondanks dat ie best vermakelijk was voelde de film voor mij namelijk aan als ’n gefabriceerde mengelmoes waarin men aardig is doorgeslagen in ’t verwerken van…
Ik moet eerlijk bekennen dat ik afgelopen zondag weer in de valkuil trapte, doordat ik veel te analytisch deze klassieke western bekeek. Ik voelde direct na afloop dan ook ’n lichte teleurstelling, bedacht me ook dat ik The Treasure of the Sierra Madre, The Wild Bunch en Rio Bravo veel ‘vermakelijker’ vond, maar moet óók toegeven dat de film wel erg lang nasuddert in m’n hoofd. De film staat natuurlijk ook niet voor niets op nummer…
Actrice Sarah – My Life Without Me, Dawn of the Dead – Polley levert met haar tweede film als regisseuse (wederom?) een opmerkelijke en risicovolle film af, die vanwege het gekozen perspectief en een ongemakkelijke combinatie van realisme en kunstmatigheid niet iedereen aan zal spreken, denk ik. Maar als de film je raakt, dan zou ie je ook wel eens hard kunnen raken… Michelle Williams speelt de hoofdrol als dromerige, rusteloze en kwetsbare Margot, een…
In deze Iraans/Franse animatiefilm zien we het autobiografische levensverhaal van Marjane Satrapi, die van jong meisje tijdens de Iraanse (islamitische) revolutie opgroeit tot moderne Iraanse vrouw in Parijs. Het verrassende aan deze film is dat het eerste deel van ’t verhaal, als Marjane zelf nog jong is, erg doet denken aan een geschiedenisles op de basisschool of brugklas, en dat stond me initieel wat tegen. Maar als Marjane in de film opgroeit verandert de manier van vertellen…
The Royal Tenenbaums is Wes Andersons derde film die ik een jaar of tien geleden al eerder zag, maar ik afgelopen vrijdag toch weer vrij ‘vers’ herontdekte. Een komedie over een depressieve familie, maar dan wel zo’n komedie waarbij je niet helemaal door hebt of het wel altijd gepast is om te lachen. En achteraf gezien bezorgt Owen Wilsons betrokkenheid als schrijver mij een extra rilling. Maar ook als je hier niets over weet, dan…
In deze nieuwe van de Duplass-broers laten ze hun acteurs mogelijk wat minder improviseren dan in hun eerdere films (The Puffy Chair, Cyrus), maar herken je wel hun oprechte realisme. Daarnaast voegen ze nu een vleugje ‘magie’ toe, dat cynici als blowers- of hippiewijsheid zullen afdoen, maar door hun scherpte (in zowel dialogen als verhaallijn) raakten ze me wederom behoorlijk. Hun mumblecore-achtergrond geeft de film ’n extra realimse, en in combinatie met bescheiden locaties krijgt…