Voorafgaand wist ik enkel dat Colman – Ma Rainey’s Black Bottom, Euphoria (tv), Candyman – Domingo heel hard werd geprezen voor zijn hoofdrol in deze film. Dat deze door Higher Ground (en dus door de Obama’s) geproduceerde film ging over de organisator van één van de belangrijkste marsen ooit, die bevriend was met onder andere Dr. King, en die vanwege z’n geaardheid misschien nog wel harder werd gediscrimineerd dan vanwege z’n huidskleur, dat leerde ik…
Mocht je een wat teer (of zelfs homofoob en/of conservatief) zieltje hebben, lever deze dan in bij de poort en betreed Saltburn, voor mij één van 2023s vetste verrassingen en de absolute droomdoorbraak van acteur Barry – The Banshees of Inisherin, The Green Knight, Dunkirk – Keoghan (zeker als je zijn real life history erbij betrekt). Al is Saltburn wel degelijk ook een nare film over bijna beestachtige verlangens en het onvermogen om met verlies om…
Yes, gelukkig is de distributeur zo slim geweest om de releasedatum van deze mooie ‘dramedy‘ naar voren te halen, want één van mijn eerste gedachten bij de start van The Holdovers was: “Wauw, dit lijkt te beginnen als een fijne Kerstfilm!“. En wat bleek: dat bleek het ook te zijn, en zeker niet enkel omdat het verhaal zich afspeelt tijdens het titulaire ‘overblijven’ op privéschool Barton tijdens de Kerstdagen. Vooral vanwege de mooie menselijke boodschap,…
Duidelijk passend in de hedendaagse trend waarin grote namen uit de geschiedenis vanuit het huidige tijdsgewricht worden gezien (of mogelijk wel ‘herzien’), al zit Maestro’s scherpte in dat het ditmaal níet de man is die problemen veroorzaakt vanwege een gekwetst ego of zo. Dat is hier namelijk subtiel omgedraaid, waarmee het zeker geen ‘ouderwetse’ wittemannenfilm geworden is. Daarvoor onthult schrijver, producent, regisseur, hoofdrolspeler én (verwachte/voorspelde) Oscarwinnaar Bradley Cooper namelijk ook iets dat ik nog niet…
Als ik eerder had geweten dat Leave the World Behind een maatschappijkritische drama-thriller van de maker van Mr. Robot (tv) was, dan had ik geprobeerd vooraan te staan bij de wereldpremière op het AFI Fest in Los Angeles afgelopen oktober. Nu overdrijf ik daarmee mogelijk wat, maar had ik vooraf dus méér geweten, dan waren m’n verwachtingen mogelijk ietwat té hoog geweest. Niet dat ik deze Netflix-film niet interessant gaaf vond hoor – met een…
Jim Cummings is misschien wel de meest ’toegankelijke’ (onafhankelijke) Amerikaanse filmmaker, die op X/Twitter doodleuk en volledig pretentieloos tips of advies vraagt aan (en deelt met) volgers. Toen ik gisteravond z’n derde film zag – na het fantastische Thunder Road en ’t heerlijk creatieve The Wolf of Snow Hollow – voelde het dus ook een klein beetje alsof ik naar werk van een ‘fijne bekende’ zat te kijken. Natuurlijk beïnvloedt dan mijn oordeel, maar die…
Bij een groot regisseur als Ridley – Alien, Blade Runner, Gladiator, The Martian – Scott weet je, dat als de actiescènes en vertelling wat afgevlakt aanvoelen, hij dus niet dát verhaal primair wil vertellen. Dus dat Napoleon een beetje als een samenvattende brugklas-geschiedenisles aanvoelt, dat móet dan toch wel de bedoeling zijn. Waarmee de focus komt op iets dat ik ook al bij Oppenheimer zag (en misschien dat Barbie hier thematisch ook wel bij ‘past’):…
Tijdens het broeden op mijn recensie van dit zeer mooie Koreaans-Amerikaanse drama voel(de) ik een licht dilemma: ga ik – aan de hand van Eckart Tolle’s ’theorie’ over ons pijnlichaam – de film op (westerse?) wijze trachten te duiden? Daarmee kán ik namelijk het prachtig invoelbare drama van Past Lives best ook wel wat kritisch verwoorden/-klaren? Of moet ik minder zoeken en gewoon erkennen dat het getoonde drama ingewikkelder en interessanter is dan dat standaard-door-witte-mannen-geschreven-dus-aan-het-eind-zijn-alle-obstakels-opgeloste…
Gisteravond was het eindelijk zo ver. Na maandenlang zo min mogelijk te hebben willen weten over deze film (mede doordat ’t bronmateriaal me al door een Texaanse ‘Native-American-kenner’ werd aangeraden vanwege mijn voorliefde voor die cultuur), en dus ook door continu de trailer te vermijden, zag ik gisteravond Scorsese’s nieuwste cinema opus. En daarin vertelt hij een waargebeurd verhaal dat eigenlijk iedereen zou mogen/moeten kennen, mede omdat het vergelijkbaar is met zo’n andere, zwaar racistische,…
Dat Bob Fosse de koning van de tragische vertellingen is, kan ik mogelijk het beste illustreren door te vertellen dat zijn Lenny (over ‘komedie’-held Lenny Bruce) mijn nummer 1 film aller tijden is. In Star 80 – een film over de daadwerkelijke moord op Playboy-model Dorothy Stratten – herkende ik zijn vertelstijl en/of choreografie ook direct. De vloeiende vertelling en soepele montage voeren je smoothly langs dit toch wel lugubere verhaal, dat zich slechts drie…
Ik zag deze film, over de extreme opofferingsgezindheid die moeders kunnen hebben (en hoe lomp kinderen daarop kúnnen reageren), in het vliegtuig naar Thailand. Waarmee het toevallig een best goede introductie was op die mij als westerling soms wat in de weg zittende bescheiden onderdanigheid, die ik pas na het zien van Riceboy Sleeps zou gaan ‘ontdekken’. Maar de film is vooral mooi klein en subtiel, die toch zeker ook wel wat kritische punten (aan)raakt.…
Om niet in dezelfde ‘projectie-valkuil’ te vallen als mensen die een film als Barbie niet kijken omdat die “te woke” zou zijn (whatever that means), besloot ik gisteren Sound of Freedom gewoon wél te kijken. Waar dit voor sommigen de beste en belangrijkste film ooit is, the likes of which the world has never seen, missen anderen enkel de lizard people uit de QAnon-theorie (waar ik als communicatiedeskundige wel ‘ontzag’ voor heb; QAnon heeft het namelijk…