Ryan Gosling, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti, Evan Rachel Wood, Marisa Tomei en Jeffrey Wright in één film, dat is natuurlijk sowieso smullen van het acteerwerk. Dat George Clooney kan regisseren was natuurlijk al duidelijk (na Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck (ik heb Leatherheads niet gezien)), en hier levert ie ook een gedegen politieke thriller af. Maar ondanks dat de film heerlijk voorbij vloog was ik niet flabbergasted achteraf,…
The Help was de eerste film van het PAC-festival (Pathé Art Cinema) afgelopen zondag. Ik had ‘m bijna geskipt, omdat ik te weinig nachtrust had gehad. Gelukkig was ik toch op tijd aanwezig, want The Help is gewoon een erg mooie film. En door m’n lichte vermoeidheid had ik natuurlijk ook een mooi smoesje om af en toe m’n wangen droog te vegen, want ik kon de momenten die me echt raakten dus mooi ‘verdoezelen’…
Is het nou Miike Takashi of Takashi Miike…? Wat het ook is, met 13 Assassins (sorry dat ik de orginele titel niet gebruik) levert de ‘shock’-regisseur van o.a. Audition en Ichi the Killer een geweldige samuraifilm af, die zeker de herinnering aan de grote films van Kurosawa oproept. Want deze film mag mogelijk vooral bekend zijn vanwege het 45-minuten durend eindgevecht – dat ook geweldig is – de aanloop naar dat gevecht toont een ‘rust’…
Natuurlijk kan ik zeggen dat ik absoluut niet tot de doelgroep behoor, maar dat zou te makkelijk zijn. Ik weet ook dat films als You Got Served e.d. het bij een bepaalde doelgroep behoorlijk goed doen, maar zulke films krijgen op IMDb wel rond de 2,5 – 3,0. Dat lage punt doet vaak niks af aan de dansscènes, want daarvoor worden deze films vaak enkel gekeken. Maar ook over de manier waarop die in beeld…
Misschien dat de felle zon ook iets bijdroeg, maar toen ik gistermiddag na afloop van De Bende van Oss rond 13u de bioscoop uit liep, was ik erg blij. Als Brabander voelde ik deels wat trots, maar ik vond ’t ook erg fijn dat er een keer een ‘lokaal’ verhaal verteld werd in een Nederlandse film. In België hebben ze al lang door dat het maken van een kleine film over een lokaal onderwerp veel…
Het opvallende aan Trust is het dunne lijntje tussen deze film GEWELDIG en één van de belangrijkste films van het jaar vinden én ‘m níet voelen en dan de vrij duidelijke minpunten zien. Ik neem aan dat je deze film veel heftiger en ‘eerder’ zult voelen als je de weerzinwekkende ervaring van de hoofdrolspeelster uit deze film deelt (of kent uit je directe omgeving), en dan mag ik mezelf natuurlijk zeer gelukkig prijzen dat ik…
Holy smokes, wat een verrassende ‘film’ was dit zeg… En ik typte “film” tussen enkele aanhalingstekens omdat Esther Rots met haar speelfilmdebuut laat zien dat Nederlandse films wel degelijk origineel kunnen zijn. Verwacht geen conventionele plotlijnen, maar een schets van Marieke (een geweldige Rifka Lodeizen), die na een heftige ervaring langzaam afglijdt in waanzin. En daar zijn we als kijker van heeeeeeeel dichtbij getuige van. Zo dichtbij zelfs, dat het meerdere keren ongemakkelijk wordt… Rots…
Ten eerste: dit is zeker geen komedie..! Ten tweede: het is gebaseerd op een Raymond Carver-verhaal, dus verwacht geen standaard afgeronde verhaallijnen. Ten derde: Will Ferrell toont wederom dat ie meer kan dan één van de (in mijn ogen) grappigste personen op aarde te zijn, Rebecca Hall blijft in al haar rollen een interessante schoonheid, en Notorious B.I.G. heeft meer achtergelaten dan alleen muziek… Maar helaas moet ik ten vierde ook toegeven dat deze film…
Een populist zou lekker kort door de bocht zeggen dat je blij mag zijn als Melancholia je niet raakt. Naast het feit dat ik m’n afkeer tegen populisme graag toon, neem ik m’n bochten ook graag genuanceerder en ruimer. Ook ben ik wel eens hard uit diverse bochten gevlogen, maar mogelijk dat daardoor Melancholia mij zo behoorlijk hard onderuit schopte. Ik denk namelijk dat om te begrijpen/voelen wat Lars von Trier met deze film wil,…
Toen deze film 14 jaar geleden uit kwam, waren de kritieken behoorlijk vernietigend. Er werden woorden als vulgair, goddeloos, egoïstisch, onsmakelijk en wanhopig gebruikt om Deconstructing Harry te beschrijven. Ten eerste is het grappig dat Woody Allen (die hier verschijnt als schrijver Harry Block (met “writer’s block” ;)) deze woorden zelf vaak genoeg gebruikt om zichzelf (of karakters die hij zelf speelt) te bekritiseren. Daarnaast lijkt het alsof velen teleurgesteld waren in Allen, omdat hun…
Ja, deze film had me al toen ik de trailer een paar maanden geleden zag, en toen ik gistermiddag het depressieve herfstweer wilde ontvluchten bleken de vrij hoge verwachtingen die de trailer opriep volledig ingelost te worden. Crazy, Stupid, Love. is een romantische dramedy die natuurlijk op grote lijnen wel voorspelbaar is, maar de oplossingen die gekozen zijn in de dramatische afwikkeling tonen wel dat er tijd is gestoken in het beter-dan-gemiddeld-in-Hollywood na te denken…
Yes, ik was aangenaam verrast toen ik tijdens de sneak de grauwe beginshots van Warrior zag. Een industriestad in de herfst of winter, met heuvels om de stad heen, rokende fabrieksschoorstenen: Pittsburgh. Ik associeerde dat direct met karakterschetsen als Copland, The Fighter, The Deer Hunter, Five Easy Pieces, Rocky, e.d. Toen ik Tom – Bronson, Inception – Hardy’s naam voorbij zag komen wist ik het: “Dit is die film waarvan ik me de trailer herinner,…