Afgelopen dinsdag was er dus schijnbaar een film in de sneak die Pathé helemaal niet wil gaan draaien, omdat ze bang zijn dat Nederlandse films het niet goed zouden doen. Beetje raar, en ook jammer, want Schemer valt in elk geval behoorlijk op in het rijtje Nederlandse films van de afgelopen jaren. En dat is grotendeels positief bedoeld… Schemer vertelt het verhaal over de moord op Maja Braderic in de buurt van Nijmegen in 2003.…
Check de filmposter hieronder en zie aan de Colin Firths blik direct dat deze film in potentie gewoon naast bijvoorbeeld Far From Heaven kan staan, als in: een film over een bekrompener wereld waar onze hoofdpersoon niet openlijk zichzelf kan zijn. Julianne Moore is dus niet de enige overeenkomst met die film. Die potentie wordt overigens volledig ingelost, want misschien vond ik A Single Man nog wel beter… Maar inderdaad: waarom vergelijken? A Single Man…
Door de recensie in NL40 was ik nóg meer geïnteresseerd in de nieuwste van Gaspar – Irreversible – Noé, want die noemde deze film “knap geschoten, pretentieuze bagger“. Nu vind ik “bagger” wat Wildersiaans, maar ook niet echt juist. Toch vond ik Enter the Void ook behoorlijk tegenvallen, ook al is het één visueel spektakel… De film vertelt over Oscar, een Amerikaanse (?) jongen die in Tokyo woont, maar daar vooral de touwtjes aan elkaar…
Eén van m’n grootste angsten, die ik meestal gelukkig toe kan schrijven aan m’n niet-geringe fantasie, ontstaat als ik me voorstel wat er gebeurt als de poep tegen de spreekwoordelijke ventilator knalt en er dan bv. geen geld meer uit de pinautomaten komt, en je ook bij de supermarkt niet meer kunt afrekenen als je geen cash hebt. Ik stel me dan voor hoe snel onze ‘beschaving’ dan ineenstort. En geloof me (of met me…
Yes yes yes, ik vond The American een erg goede film, en zeker een stuk beter dan Anton Corbijns eerdere Control. Die was vooral gruwelijk mogelijk gefilmd, maar schoot als verhaal in mijn ogen behoorlijk mis. The American is een stuk meer ‘meticulous’ (wat is het NLse woord?), bevat geen shot teveel en zit perfect in elkaar… Heel misschien iets té perfect. Allereerst: The American draait als PAC-film bij Pathé. En terecht, want deze film…
Een tijdje geleden zag ik Antonioni’s Blowup, en daar kwam ik helaas niet echt ‘in’. Gelukkig was dat bij Professione: Reporter niet het geval… Boy o boy, wat was dit heerlijk rustig (en traag) genieten…! Ik moet eerlijk toegeven: deze film moet ik echt nog wel vaker zien om precies door te hebben hoe alles in elkaar hoort te vallen, maar gelukkig is de laatste scène van de film zo geweldig gemaakt, dat elke viewing…
God damn’, wat zou het makkelijk zijn om Splice compleet af te maken omdat er een paar nogal ‘rare’ scènes in zitten, maar daarvoor vond ik de film toch te verrassend. Want zeker na het zien van de trailer had ik een 13-in-een-dozijn-Species/Alien-rip-off verwacht, en dát is het zeker niet… Splice gaat over coole nerds/wetenschappers Clive (Adrien Brody) en Elsa (Sarah Polley), voor de echte filmfreaks inderdaad dezelfde voornamen als die van twee acteurs uit…
Rachel Weisz, Alejandro – Abre los Ojos, Mar Adentro, The Others – Amenábar, de bekende vuurtoren en bibliotheek van Alexandrië, heidense geloven tegenover een opkomend christendom, de onderdrukte plaats van vrouwen in de geschiedenis en duidelijke links naar hedendaags geloofsextremisme: allemaal ingrediënten die van Agora een hele interessante en geweldige film hadden kunnen/moeten maken. Helaas boeide de film mij niet genoeg… Ik was zondag eigenlijk best wel in de mood om lekker meegenomen te worden…
Een documentaire die je initiaal alleen kon zien door ‘m legaal te downloaden – omdat de makers werden aangeklaagd door de Amerikaanse Kamer van Koophandel, omdat ze hen iets te eerlijk hebben aangepakt – moet natuurlijk door iedereen met een beetje politieke interesse gezien worden. Inmiddels is ie ook via YouTube te zien, dus ik zal de hele documentaire onderaan deze recensie inplakken… Zes jaar na het overweldigend eerlijke The Yes Men komen Andy Bichlbaum…
Inderdaad, wat een gave documentaire was dát zeg..! Ook al heb je de eerste helft niet door waar je eigenlijk naar aan het kijken bent (of je moet je herinneren wie de regie-credits aan het begin kreeg), wat je te zien krijgt is al mega-vet. Dat het daarna eigenlijk omslaat naar een ander onderwerp is een creatieve keuze die ik nog vrijwel nooit heb gezien/zien lukken. Maar hier werkt het… Of je het onderwerp nu…
Eagle vs Shark het Nieuw Zeelandse antwoord op Napoleon Dynamite te noemen doet deze film eigenlijk tekort, maar je zult toch ook geen recensie van deze film vinden waar Napo. D. niet aangehaald wordt. Ik doe het ook, puur om aan te geven dat het iets toegankelijkere Napoleon Dynamite er waarschijnlijk ook voor gezorgd heeft dat Eagle vs Shark iets minder exposure heeft gehad, terwijl deze film het idee van de ‘gruwelijke nerd met een…
Shanghai is een best goed gemaakte film, maar ik vind ’t jammer dat regisseur Mikael Håfström geen duidelijke keuze maakt, want wil hij nou een oorlogsfilm maken, of een spannende thriller? Het combineren van deze genres werkt uiteindelijk namelijk nét niet, en dat is jammer. Zeker gezien de aanwezigheid van zoveel talent… In Shanghai werkt een Amerikaanse spion, met als cover een redelijk nazistisch-getinte journalist, in de stad van de titel tijdens het begin van…