Het is vrij moeilijk om Un Prophète te kijken zónder torenhoge verwachtingen. Zeker als je ‘m bij de Plaza kijkt. Op de site staat een quote uit de Volkskrant: “De beste film van de laatste 10 jaar“, en de usher bij Plaza vertelde vooraf doodleuk dat de film hem wat deed denken aan The Godfather. Gelukkig was de film totaal anders dan ik vooraf dacht, en had deze film géén last van de hoge verwachtingen.…
In mijn geweldige ‘goede-films-streak’ was The Chaser de zesde op rij. Na Invictus, The Hurt Locker, New York, I Love You, Shutter Island en The Book of Eli zag ik afgelopen donderdag The Chaser, een geweldig spannende Koreaanse film over een ex-agent en een seriemoordenaar in een kat-en-kat-spel… In The Chaser volgen we zowel een voormalig-politie-agent-maar-nu-pooier die z’n meisjes één voor één ziet “verdwijnen” én een schuchter uitziende jongeman die met een beitel en hamer…
Wat The Book of Eli in elk geval vóór heeft, is dat het een post-apocalyptische film is die haar publiek tenminste serieus neemt. Geen voice-over die vertelt hoe “het allemaal mis ging”, maar een rare sfeer die naarmate de film vordert beetje bij beetje ontrafelt wordt. Ik zag echt een meisje naast me af en toe op haar horloge kijken, alsof ze wilde dat de film haar eens iets uit ging leggen. Dat dat niet…
Ga ik nu voor ’t eerst in m’n leven een film van Martin Scorsese recenseren, of heb ik dat met The Departed ook al gedaan? En ga ik dan een recensie ook nog beginnen met te melden dat ik mezelf eigenlijk niet ‘qualified‘ genoeg vind om een serieuze inhoudelijke recensie te geven. Want daarvoor is Scorsese een veel te geniale filmmaker, wat hij met Shutter Island volgens mij ook weer toont. Natuurlijk moet ik deze…
Als de VVV van New York ooit verlegen zit om een promotiefilmpje, dan kunnen ze vanaf nu dus altijd teruggrijpen op New York, I Love You, de Amerikaanse variant van Paris, je t’aime. Dit is overigens die uitzondering op de regel dat Amerikaanse ‘remakes‘ altijd minder zouden zijn. Maar man o man, als ik wél geld zou hebben zou ik zo impulsief zijn geweest en direct een ticket geboekt hebben om nog voor de zomer…
Zou het komen doordat ik de film keek met iemand die veel te onrustig was, of raakte de film me nét niet genoeg? Het resultaat was dat ik op het moment zelf niet echt diep ín de film zat, maar nu drie dagen later blijft ie nog altijd wel erg goed hangen. Ik ga ‘m dus heel graag nog een keer kijken… Ondanks dat ik dus net typte dat ik niet echt ín de film…
Een zeer fijne verrassing in de sneak: Invictus, de nieuwe van Clint Eastwood met Morgan Freeman als Nelson – Madiba – Mandela en Matt Damon als François Pienaar, aanvoerder van de Springbokke, het Zuid-Afrikaanse rugbyteam. Wat een mooi waargebeurd verhaal en genuanceerde film..! Direct na het zien van Invictus dacht ik: “Hey, dit was een heel mooi en inspirerend verhaal, maar het is niet Clints beste film“. Toen ik de volgende ochtend wakker werd en…
Vermakelijk, nergens irritant, maar toch ook niet goed. Dat is The Wolfman in een notendop. Grootste probleem met de film is de onsubtiliteit (is dat een woord?). Films die veel met uitleggende voice-overs werken maken sowieso al een knieval natuurlijk (als het geen film noir is in elk geval), maar aan het begin van The Wolfman gebeurt het gewoon teveel. Zo van: “Er moeten af en toe wat dingen uitgelegd worden, anders snapt een heel…
Hoppa, de eerste film met 2010 als releasejaar in m’n lijstje… Bij gebrek aan beter (in de sneak zou Nine gaan draaien, waar ik wel ooit zin in heb (Penelope, Nicole, Daniel Day L., etc.), maar niet met teveel stoere sneakgangers) ging ik afgelopen dinsdag naar Edge of Darkness, zo’n film waarvan ik dacht: “Ja, die moet ik wel zien, maar ik verwacht eigenlijk niet zo’n goede film…”. En ik moet zeggen: ik dacht best…
De enige overeenkomsten tussen Abel Ferrara’s Bad Lieutenant en deze film van Werner Herzog met een grotendeels vergelijkbare titel is dat het gaat over een aan drugs verslaafde politieagent en dat beide films geproduceerd zijn door Ed Pressman. Mogelijk dat hij het idee had om een remake te maken (waar Ferrara natuurlijk terecht PISSED over was), maar Herzog heeft ergens opgemerkt dat hij deze film uit 1992 nooit heeft gezien. En als je dan The…
Opmerkelijk dat ik het woord “predicament” nooit eerder heb gebruikt in een recensie, maar bij het Oostenrijkse Revanche kan ik het niet laten… Vorig jaar terecht genomineerd voor een Oscar voor beste buitenlandse film, die echter naar het Japanse Departures ging… Revanche gaat over Alex, een ex-gevangene die werkt als manusje-van-alles in een bordeel en verliefd is op een Oekraïens hoertje. Dat gevoel is wederzijds, waardoor – als hij besluit om een bank te gaan…
Als de regisseur van Being John Malkovich en Adaptation een film gaat maken met een kind in de hoofdrol dan weet je dat de scheidslijn tussen fantasie en werkelijkheid dun zal worden. En zoals voor vrijwel elk kind (en voor sommige volwassenen nog steeds ;)) is het voor Max helemaal geen probleem dat die lijn zo dun is dat ie niet voelbaar is. Het resultaat: een voor mij nog onbekend sprookje, ook al weet ik…