Dit was nou echt zo’n film die ik op zaterdagavond met vier vrienden op zette met de veronderstelling dat het een leuke komedie was, en we na ongeveer 20 minuten moesten zeggen: “Shit, dit is dan misschien geen hilarische komedie, maar wel gewoon een goede en mooie film…“. En ja, dat was een leuke verrassing… In Shrink speelt Kevin Spacey een Hollywood psychiater die zelf verslaafd (?) is aan wiet. Hij is z’n vrouw ooit…
Diablo Cody bewees met Jennifer’s Body natuurlijk al dat niet zij maar regisseur Jason Reitman grotendeels verantwoordelijk was voor ’t succes van Juno. Nu toont Reitman Jr. met Up in the Air dat hij na drie films al met recht kan zeggen dat hij een betere filmmaker is dan z’n vader. En wat zal die trots zijn… Als je het mij vraagt dan zijn de films die de schrijf-awards winnen vaak betere films dan de…
Na het zien van De storm snap ik wel waarom “we” Oorlogswinter voor de Oscars inzenden. Niet dat De storm een slechte film is, maar mede door het bewust kiezen voor een net te karig uitgewerkt menselijk verhaal deed de film me toch minder dan ik hoopte. Ook al maakt Sylvia Hoeks de verwachtingen grotendeels waar, want ze toont een aardig bereik als actrice… De storm gaat over de watersnoodramp van 1953, maar gaat nog…
Iedereen in Nederland zal deze film kennen als Red Cliff, als je ‘m überhaupt al kent. Het is John Woo’s return-to-his-roots na een Face Off/Mission Impossible 2-rush in Hollywood. En ik ben blij dat ie terug is, ook al is Red Cliff niet zo indrukwekkend als ik gehoopt had… Red Cliff vertelt over een historische veldslag in het jaar 208. In China (en de rest van Azië) is deze film als vijf-uur-durend epos uitgebracht, maar…
Ik krijg altijd een ambivalent gevoel bij het zien van een klassieker als Le mépris. Aan de ene kant is het natuurlijk FANTASTISCH om zo’n film te ontdekken en te realiseren dat Godard echt wel een koning is, maar aan de andere kant is het altijd jammer te zien dat dit soort films in 1963 lang niet zo uniek en alleenstaand waren als dat ze nu zouden zijn… In Le mépris volgen we scenarioschrijver Paul…
“Ground control to major Sam” is natuurlijk een erg flauw begin van een recensie van een film, gemaakt door David Bowie’s zoon Duncan Jones. Maar ergens voelt Moon wel hetzelfde als dat prachtige nummer van papa, want Moon is een film over de (on)menselijkheid die kan ontstaan bij het reizen en/of werken in de ruimte. Gekoppeld aan een aantal interessante ideeën over wie wij zijn en wat ons definieert als individu maakt van Moon een…
Ondanks dat zo’n beetje het hele sneak-publiek na afloop erg teleurgesteld was, kon ik niets anders dan zeggen dat een film die me zo lang boeide (zonder te irriteren) meer credit verdiend dan boe-geroep omdat je het verhaal niet direct zou begrijpen. Niet dat Triangle een superfilm was, maar er zaten wel een paar dingen in die de film voor mij boven het horror/mystery/ghost-ship-genre uittilde… Melissa George (o.a. Camilla Rhodes uit Mulholland Drive) speelt de…
Dat ik een Lynch-film met Bill Pullman na 10, 12, 15, 21 en 34 minuten af wilde zetten, kan natuurlijk alleen maar komen doordat niet papa Lynch maar dochter Jennifer op de regiestoel zat. Dat ik ‘m na de 34e minuut niet meer af wilde zetten kwam eigenlijk alleen maar omdat ik me erbij neergelegd had dat het geen goede film was, maar dat nog wel wilde zien of er wel íets gaafs in de…
Sommige films moet je niet kijken als je ziek bent, zeker als het zo’n mogelijk mooie film als Man Push Cart is. Want als ik me al niet happy voel vanwege wat voor griep dan ook, dan zorgen thema’s als eenzaamheid en overleven in de straten van een grote stad er zelfs voor dat dat dekbed op de bank minder warm aanvoelt… Die griep is allang voorbij, maar het heeft m’n beleving van Man Push…
Zoals velen hier mogelijk wel weten ben ik niet echt een fan van Martin Koolhoven. Dit heeft overigens minder met z’n films en meer met z’n arrogantie te maken. Dat ik Oorlogswinter pas op Eerste Kerstdag keek komt echter meer doordat ik een winterfilm liever in de winter kijk dan in juli (toen ie op DVD uit kwam). En na het zien van deze zeer goed gemaakte film én het bekijken van vele extra’s op…
Zo, met meer dan een week vertraging eindelijk weer eens tijd voor wat recensies. Vorige week dinsdag zag ik – samen met een Zweed ;) – de Zweedse film De ofrivilliga, wat gezien de Engelse titel Involuntary waarschijnlijk iets als “de onvrijwilligen” betekent. Belangrijker dan de titel was echter dat ik ’t een erg gave film vond. Waarom? Lees door en read all about it! De ofrivilliga is een mozaïekfilm over een aantal karakters en…
In een top-10-lijstje van “moeilijkste films om te recenseren” staat Antichrist misschien wel op één. Want waar de film me zeer zeker behoorlijk raakte, vond ik ‘m vooral heel erg ‘naar’, en als ik terugdenk aan deze film, dan bekruipt me weer een kutgevoel. En nee, no pun intended… Antichrist is Lars von Triers nieuwste film over een man en vrouw die om moeten gaan met de dood van hun kind. Maar natuurlijk gaat de…