Zo, dat was een heerlijke leuke mooie film in de sneak. Een behoorlijke switch ná Drag me to Hell, en zeker niet geschikt voor het gehele sneak-publiek, maar zeker wel voor mij. “A touching comedy”, zoals de ondertitel luidt… In Management speelt Steve Zahn de wat onambitieuze zoon van twee moteleigenaren die z’n dagen sluit als nachtwaker. “I’m management”, zegt ie om indruk te maken op vertegenwoordiger Jennifer Aniston. Maar hij zegt het zo eerlijk/schattig,…
Rachel Getting Married is de nieuwe van Jonathan Demme, regisseur van o.a. The Silence of the Lambs en de fantastische concertregistratie Stop Making Sense (The Talking Heads), geschreven door Jenny Lumet, inderdaad: de dochter van… Verrassendste aan deze film – naast dat het gewoon een mooie en goedgemaakte film is – is de rol van Anne Hathaway. Je kent haar waarschijnlijk vooral uit The Devil Wears Prada, maar hier toont ze écht een actrice te…
Jet Li zegt al jaren dat hij geen actiefilms meer zal maken, en in het meerendeel van de gevallen dat hij deze ‘belofte’ niet nakomt vind ik dat ook helemaal niet erg. Zeker niet bij Tau ming chong, wat gewoon een goedgemaakte actie-avonturen-zwaard-vechtfilm is geworden: perfect om met een paar vrienden te kijken op een indrinkmoment ;). In jouw videotheek ligt ie overigens te huur als The Warlords… The Warlords speelt zich af rond 1850,…
Ja, ik zal het maar meteen toegeven: ik had The Birds nog nooit gezien. Maar ergens is het ook erg fijn om zo’n klassieker nog te mogen ontdekken op je 35e ;). En ja: ik ben fan van Hitchcock, ook al hebben z’n films een diepgang die ik lang niet altijd oppik. Deels omdat ik misschien een andere visie heb en ik het daarom lastig vind met hem mee te gaan, deels omdat ik misschien…
Ik vind het altijd weer fijn om te zien dat er niet alleen behoorlijk veel geld wordt gestoken in films, maar ook wel eens in tv-miniseries. Natuurlijk is het qua productie ook vrijwel exact vergelijkbaar, dus waarom ik die ‘verbazing’ telkens voel: je ne sais pas. Wat ik wel weet: The Company is een interessante miniserie, ondanks de aanwezigheid van on-acteur Chris O’Donnell. Ik heb nu deel 1 (of disc 1?) gezien, en sta niet…
Dat State of Play mede geschreven is door Tony Gilroy, schrijver en regisseur van Duplicity en vooral Michael Clayton, maakt de film waarschijnlijk een stuk beklemmender en geloofwaardiger. Want op een gegeven moment dacht ik wel heel even aan Michael Clayton. Maar toch ook aan All the President’s Men en de betere Grisham-verfilmingen. Dat de film gebaseerd is op een zes-uur-durende BBC-serie, dat heeft eigenlijk maar één groot nadeel. En dat is jammer, want door…