Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Mandy is een enorm vette horrordroom/midnight movie met een hoofdrolspeler in ‘full get-in-the-Cage‘-modus. Gelukkig is die hoofdrolspeler ook de naamgever van die bij vlagen maar zeker ook goed gedoseerde over-the-top-craziness, en het is lang geleden dat Nicolas Cage zo goed ‘los’ mocht gaan, op meerdere vlakken. De casting van deze film is sowieso perfect, met Andrea – Birdman, Shadow Dancer, Nocturnal Animals – Riseborough aan de top, net gevolgd door Linus – Batman Begins, Homeland –…
Als prequel van The Conjuring 2 is dit dus de zoveelste film in die horror-franchise, die overigens wel gruwelijk spannend begon, maar waarover ik inmiddels vooral hóór dat de films eng zijn. Iets wat bij The Nun zo gehypet werd (de trailer zou zelfs van YouTube zijn gehaald na teveel klachten van mensen die ‘m te eng vonden?), dat ik met samengeknepen billen m’n IMAX-stoel opzocht. Maar wat bleek, ondanks dat ik wel wat meer…
Ooooooooooooh ja, Hereditary is zóveel meer dan ‘horror’, en vooral een film die jou uitdaagt. Dat kan best verwarrend zijn, en iets dat liefhebbers van simpele horrorfilms mogelijk juist tegen zal vallen. Maar ik moest zelfs aan een tweetal mega-toppers uit 2017 denken. Normaliter houd ik ook niet van ‘enge’ films, en toen een vriend vooraf vertelde dat hij vooral een psychologische horror verwachtte, pareerde ik ‘m mogelijk wat te stoer met: “Nou, dan ben…
Damn..! Wat een heerlijke wraakfilm is dit zeg. Naast heel vet ook gewoon erg goed, af en toe wat surrealistisch, met een beetje een post-apocalyptische western-sfeer, opvallend veel blood & gore (dat is ook de enige reden waarom dit een horror genoemd mag worden), goed vette muziek die wel bij die neonletters op de poster past, en daarom uiteindelijk ook iets als ‘Bone Tomahawk meets The Neon Demon meets The Woman‘. Helemaal geen verrassend ‘nieuw’…
Misschien wel het grootste compliment voor dit ‘horrordrama’ (hoe definieer je trouwens “horror”, want laat deze term je hier niet teveel afschrikken) is dat A Quiet Place zo’n beklemmende k&%$-sfeer bevat dat ik op een gegeven moment zelfs iemand hoorde denken: “Zou ik wel willen leven in zo’n wereld?” Dat is natuurlijk een teken voor de sterkte van het neergezette drama, waarvan ik initieel dacht dat ook nog eens het regiedebuut was van tevens hoofdrolspeler…
Het valt me op dat ‘horror’ steeds vaker als genre opduikt in mooie menselijke drama’s. Nu zorgde dat er ook voor dat sommigen het prachtige A Ghost Story niet trokken (en daardoor dus ook de tragiek misten), iets wat bij Thelma mogelijk minder het geval zal zijn, want deze film is wel wat toegankelijker. Denk een beetje Hitchcock meets De Palma. Maar ook hier wordt ‘horror’ dus gebruikt om een erg mooi coming of age-verhaal te vertellen, waardoor ik…
Ik neem aan dat de werktitel voor de eerste Amerikaans( geproduceerd)e film van Yorgos Lanthimos iets als “karma truly is a bitch” is geweest, want voor z’n minst Griekse film kiest ie wel voor een thema dat nogal vrij klassiek Grieks tragisch is. Koppel dat aan de ongemakkelijke en/of onconventionele vertelvorm, aangezet door vrij emotieloos acteerwerk van enkele topacteurs, en mogelijk begrijp je wel dat ik tot halverwege deze arthousefilm ook wel twijfelde wat ik…
Of mother! nou een film is over leven met een egocentrisch kunstenaar, een verhaal waarmee fervent milieuactivist Darren Aronofsky onze verkrachting van Moeder Aarde wil illustreren of een verhaal over een nogal ‘zelfverlekkerende’ Schepper en daarmee een (‘vermenselijkte’) veroordeling van religie, dat is me nog niet helemaal duidelijk. Maar wat mother! in elk geval wel is, is een film die niet alleen een behoorlijk kutgevoel oproept (pardon my French), maar als je uit het eerste…
Veel meer een post-apocalyptisch familiedrama dan een standaard horrorfilm straalt It Comes at Night een creepy sfeer uit van heb ik jou daar! Ik had de trailer vooraf niet gezien, dus wist eigenlijk níks voorafgaand aan het zien van deze film, en mogelijk dat de sfeer daardoor een week later nog zo ‘vers’ in m’n geheugen zit. Met erg goed acteerwerk van Joel Edgerton, Kelvin Harrison Jr. en zeker ook Riley – Mad Max: Fury…
Ridley Scott komt met Alien: Covenant niet alleen qua naam weer dichter bij de ‘klassieke’ Alien-films, maar zeker ook qua sfeer. Daarnaast ook qua chronologie, waarmee Covenant (gelukkig?) weer een stuk meer een bloederige film is geworden en wat minder filosofisch, alhoewel er zeker een best vette invulling wordt gegeven aan de herkomst van al die xeno-, neo- en protomorphs. Ik denk alleen dat deze duidelijke sequel op Prometheus ‘nieuwkomers’ in de Alien-wereld te weinig biedt, terwijl…
Gelukkig verschijnt er toch elk jaar nog wel zeker één originele horrorthriller, en ik verwacht dat er dit jaar voor mij geen film in dat genre meer over Get Out heen zal gaan, het regiedebuut van acteur en Obama-imitator Jordan Peele. Vanaf het allereerste shot weet je al dat dit een onafhankelijk gemaakt film is, wat in dezen dus vooral inhoudt dat er nergens concessies zijn gedaan om het grote publiek te pleasen, maar wat waarschijnlijk ook…