Eigenlijk kun je aan alles zien dat de crew en cast een geweldige tijd hebben gehad tijdens het maken van deze film. In hoeverre je hem nog kunt (of moet) vergelijken met de TV-serie CHiPs uit de jaren 70-80 van de vorige eeuw weet ik niet, want echt goed herinner ik me die niet meer. Maar als je ook nog eens weet hoe Shepard z’n vorige film – Hit and Run uit 2012 – in slechts…
Fijn hoe Jim Jarmusch een verhaal over een dichter gebruikt om zelf een soort ‘film-gedicht’ te maken, compleet met een Shakespeareaans-achtige resolutie. En dat klinkt dan misschien direct wat hoogdravend, maar Jarmusch’ films gaan juist altijd over ontzettend herkenbare mensen, misschien wel zoals jij en ik. In Paterson zie je namelijk hoe een buschauffeur al dagdromend en z’n omgeving analyserend z’n rustige en gestructureerde leven omzet in poëzie, en dat werkt volgens mij nóg beter door…
Ron Goosens, Low Budget Stuntman is al de vierde film van het schrijf- en regieduo Steffen Haars en Flip van der Kuil, en wat een ‘heerlijke kutfilm’ is ook dit weer. Qua vertelling weer een stuk ‘kleiner’, wat in mijn ogen alleen maar positief is. Moest op een gegeven moment zelfs heel kort even aan Vlaamse films als Iedereen Beroemd en De helaasheid der dingen denken, maar die vergelijking gaat mank door de combinatie Hollandse ‘progressieve vrijheid’…
La La Land biedt ‘ouderwetse’ en af en toe zelfs wat surrealistische Hollywood-magie, die mij in elk geval zo betoverde dat ik tijdens de film al riep: “Laat die Oscarnominaties maar komen!“, maar die me naderhand ook wel liet voelen dat Eckart Tolle (van de boeken The Power of Now en A New Earth) mogelijk niet helemaal blij is met deze film. Regisseur/scenarist Damien – Whiplash – Chazelle gaat echter toch wel een stap dieper dan…
Om even politiek incorrect te beginnen, volledig passend bij de film overigens: Office Christmas Party is een heerlijke kutfilm die me mijn zware verkoudheid makkelijk deed vergeten, maar waar ik ook bewust geen moment al te kritisch naar gekeken heb. Doe je dat wel, dan zal er zeker wel wat te zeuren zijn hoor, maar ik genoot hard van hoe Jason Bateman en Jennifer Aniston hun Horrible Bosses-‘chemistry’ herhaalden in een film van de regisseurs van The…
Toen iemand direct na afloop vroeg hoe de film was appte ik “Denk een beetje Into the Wild meets Little Miss Sunshine meets The Kings of Summer, maar dan zonder een climactisch einde dat je achterlaat met een brok in je keel…“. En direct voelde ik dat ik dus toch op een nogal conventioneel einde had gehoopt, terwijl de film nu eigenlijk een einde heeft dat misschien wel perfect past. Zeker ook om mensen, die niet…
Okay, waar begin ik…? Met een oneliner als “Sausage Party is like Toy Story on steroids and viagra!“? Of met de mededeling dat er dit jaar waarschijnlijk geen film zal zijn waarbij jouw ‘willing suspension of disbelief‘ groter moet zijn om de film überhaupt te trekken? Of met de waarschuwing dat deze animatiefilm TOTAAL ONGESCHIKT is voor kinderen? Al is m’n sensatiebeluste kant wel gruwelijk benieuwd naar hoe een ouder deze film pedagogisch verantwoord uitgelegd krijgt ;). Maar…
Wat me het meest opviel bij deze nieuwe van Woody Allen zijn de prachtige gestileerde shots van meester-cameraman Vittorio – Last Tango in Paris, Apocalypse Now – Storaro. Daarnaast straalt Blake Lively als een malle, is Steve Carrell openhartig levendig, acteert Kirsten Stewart functioneel overduidelijk en waagt Jesse Eisenberg zich aan de ‘verplichte’ Allen-rol in een versie die Allen zelf nooit kon spelen. En ondanks dat dit weer een welbekende ‘slice-of-tragic-life‘ van Allen is, begréép ik meer wat Allens…
Ik las een mooie oneliner over deze film, die ook best aardig mijn kritiek samenvat: “War Dogs barks, but doesn’t bite.” Ik vermaakte me namelijk best wel met deze film, waarvan ik de trailer gelukkig niet serieus gezien had (ik verwachtte dus geen komedie “van de maker van The Hangover-trilogie“, zoals een teleurgestelde vrouw naast me dat wel deed). Ik was ook aangenaam verrast dat in de eerste alinea van het script al de megascherpe en gruwelijk…
Weet je, ik behoor zó niet tot de doelgroep van deze film, plus dat ik ‘m zag op een dag dat ik nogal chagrijnig en daarmee extra kritisch was, dat ik dus eigenlijk niet zou moeten/mogen oordelen over deze film. Ik was namelijk ontzettend negatief over deze film, zowel tijdens als in een gesprek na afloop, maar ik bemerkte dat ik deze film afgelopen week wel aan m’n zus en lichtjes zelfs aan m’n moeder…
Uiteindelijk is Suicide Squad niet meer dan een super-hyper-zijverhaaltje in de grotere DC Comics Justice League-verhaallijn, gestart met het – en dit gaat mogelijk raar klinken – toch wat betere Batman v Superman: Dawn of Justice. Geschreven in slechts zes weken en met een extra montageronde door de makers van de hyper-trailer is Suicide Squad nogal een puinhoop, al zit er in de bonte verzameling karakters zeker wel wat potentie. Deze potentie wordt echter slechts af…
Damn, Richard Linklater keert zó subtiel terug in de wereld van de slackers, die zich dazed & confused een weg zien te banen door hun jonge levens, dat het de meesten waarschijnlijk niet op zal vallen hoe knap hij te werk is gegaan. Everybody Wants Some!! werd ooit aangekondigd als “Dazed and Confused 2“, maar het is net zo goed een ‘vervolg’ op Linklaters fantastische meesterwerk Boyhood. Maar laat het ogenschijnlijke gemak waarmee de karakters en de…