Yes, Central Intelligence biedt precies het onschuldige en simpele vermaak dat je verwacht als Dwayne ‘The Rock’ Johnson met Kevin Hart gaat samenwerken in een film van de regisseur van Dodgeball en We’re the Millers. Met flink wat grote namen in bijrol-achtige cameo’s, een wat homeriaans verhaal over een highschool-reünie en The Rock in een behoorlijk onverwachte rol. En was zijn gezicht op een zeer dik tienerlichaam plakken nou ook een grap, of was dat…
A Hologram for the King is een mooie delicate film over de universaliteit van liefde, maar dan wel voor een doelgroep die kan genieten van een film die erg rustig is. Een verfilming van Dave Eggers’ boek, die eerder faam maakte met de scenario’s van Away We Go, Promised Land en Where the Wild Things Are, over een man die op een keerpunt in z’n leven staat, en op onverwachte wijze op de meest onverwachte…
De karakters in Now You See Me 2 zijn allen vrijwel net zo arrogant als de film zelf: probeer het publiek maar achterover te blazen met veel blitz, glitter & awe, met ‘gecompliceerde’ verhaallijnen die 100% gemaakt zijn om niet al te kritisch te puzzelen, en hoop dan maar dat men niet zo kritisch is dat ze zien dat arrogantie vaak een soort camouflage voor onzekerheid is. Alhoewel ik me ook voor kan stellen dat…
Het fijne aan een regisseur met een duidelijke signatuur is dat ik het me nu heel makkelijk kan maken: als je Kiss Kiss Bang Bang leuk vond, dan zul je The Nice Guys geweldig vinden, punt. Ik ben zelfs van mening dat Shane Black de balans tussen humor en actie nu nóg beter onder de knie heeft dan in die film met Robert Downey Jr. en Val Kilmer, waarbij Ryan Gosling een heerlijke ‘drollerigheid’ tentoonspreidt…
Het zal voor mogelijk 15-20% aan smaak liggen, dat er een bepaald soort Britse humor is waar ik werkelijk totaal niks mee heb (zie ook The Inbetweeners Movie), maar de overige 80-85% voelt toch als vrij legitieme kritiek, want Moonwalkers is wat mij betreft de slechtste film die ik dit jaar in de bioscoop zag. Soms kreeg ik het gevoel naar een baby-film te kijken, of naar een ‘Jostifilm’ (met welgemeende excuses voor de gepassioneerde…
Allereerst moet ik mogelijk melden dat ik als man deze ogenschijnlijk ontzettende vrouwenfilm ging kijken omdat een paar vriendinnen van me meldden dat ie een stuk beter (en zelfs pijnlijker) was dan je zou verwachten. En inderdaad: ondanks dat je 85% van de film ook als ‘wereldbeeld-verneukende romantiek-verheerlijking’ kunt zien, bevat de film een aantal best rake dialogen (die mogelijk wel met iets meer nadruk gebracht hadden moeten worden om effectief over te komen) en…
Inderdaad: (The Brothers) Grimsby bevat één van de goorste scènes die je ooit in een grote bioscoopfilm kunt zien, en ondanks dat ik om ongeveer de helft van de grappen in deze Sacha Baron Cohen-versie van Johnny English moest lachen – waarbij een paar keer ook echt hardop – daar ging die andere helft mij wat te ver. Dat er daarnaast behoorlijk wat duidelijke fouten in het scenario zitten zal weinigen deren, maar het deed…
Scenario-held Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Adaptation, Confessions of a Dangerous Mind, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) komt nu met z’n tweede zelf-geregisseerde film, en door het ogenschijnlijk mega-kleine verhaaltje én de stop-motion animatie waarin het verhaal gegoten is, lijkt deze niet verder van z’n bombastische meesterwerk Synecdoche, New York af te kunnen staan, maar thematisch gezien voel je wel degelijk overeenkomsten. Daarnaast lijkt het verhaal ongelooflijk saai en klein, maar interpretatie-wijs is het misschien…
Heerlijk: deze nieuwe van de Coen-broers lijkt ogenschijnlijk een beetje het vierde deel in hun idiot trilogy (inderdaad, dat kan niet waar zijn), want de film zit vol met heerlijke quatsch en wederom een drollerig George Clooney-karakter, maar het is ook zo’n film waar ik ook continu een bepaalde ‘onderlaag’ bij voelde die ik – stijltechnisch – herkende uit bijvoorbeeld A Serious Man. Maar die onderlaag heeft te maken met de aanwezige Jezus-metafoor, die veel verder…
Okay, allereerst: ik denk dat ik de eerste Zoolander-film misschien wel tien keer gezien heb, en er elke keer keihard om heb moeten lachen. Ik ben een dag na het zien van Zoolander 2 dan ook nog altijd wat aan m’n gevoel voor humor aan het twijfelen, want ik vrees dat ik maximaal drie keer gegniffeld heb bij het zien van dit ogenschijnlijk compleet mislukte tweede deel. Op een gegeven moment was het zelfs zo…
Fans van Ride Along zullen van dit tweede deel waarschijnlijk net zo hard genieten. En waar ik in deel 1 nog wat onbekend was met Kevin Hart, ben ik inmiddels iets meer ‘fan’ van hem geworden, dus dat geschreeuw van hem irriteerde me nu eigenlijk niet meer. Daarnaast heeft hij een best gave chemistry met Ken – The Hangover, Community – Jeong. Deze simpele buddy-cop-movie brengt echter totaal niks nieuws, wat de film een beetje teveel doet…
Allereerst: The Big Short is in mijn ogen de beste film die over de financiële crisis gemaakt is. Na het zien van talloze documentaires (Inside Job, Enron: The Smartest Guys in the Room, Collapse) en films (Too Big to Fail, Margin Call, The Wolf of Wall Street, The Company Men) over financiële instellingen en de financiële crisis, die in 2007 startte en daarna resulteerde in een wereldwijde economische crisis, durf ik wel te stellen dat…